جاسازی داروهای غیرمجاز در داخل بدن

● آلودگی زدایی:
▪ عوارض خوراکی:
آلودگی‌زدایی گوارشی جز در مواردی که بیمار برای انجام جراحی فوری آماده می‌شود، لازم است. زغال (Charcoal) فعال میزان کشندگی کوکائین خوراکی را کاهش می‌دهد و باید به میزان ۱ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (حداکثر تا ۵۰ گرم) به صورت خوراکی هر ۴ ساعت تجویز شود و تا چندین دوز تکرار گردد. کارآمدی نالوکسان، اهمیت بالینی شارکول فعال را در جاسازی کنندگان هروئین در بدن محدود می‌کند.
شستشوی کامل روده بامحلول شستشوی پلی اتیلن گلیکول- الکترولیت باعث تخلیه‌ی نسبتاً ملایم لوله‌ی گوارشی شده، برای استفاده در جاسازی کنندگان در بدن بی‌خطر است. محلول شستشوی پلی اتیلن گلیکول- الکترولیت با سرعت ۲ لیتر در ساعت در بزرگسالان تجویز می‌شود که این سرعت تجویز اغلب نیاز به استفاده از لوله‌ی نازوگاستریک دارد.
تا حصول اطمینان از پاکسازی کامل لوله‌ی گوارش، شستشوی کامل روده باید ادامه یابد. ملین‌های روغنی که گاهی توصیه می‌شوند، نباید مورد مصرف قرارگیرند، چرا که نیروی کشش فرآورده‌های لاتکس را کاهش داده، باعث می‌شوند کیسه‌ها در حجم کمتری بترکند. آزاد شدن عمده‌ی‌کوکائین در لوله‌ی گوارش بعد از تجویز ملین روغنی گزارش شده است.
● عوامل مؤثر بر تحرک لوله گوارش:
استفاده توام اریترومایسین و متوکلوپرامید که از عوامل محرک لوله‌ی گوارش هستند در درمان ۲ فرد حامل بدنی، بی‌خطر گزارش شده است، اما قبل از آنکه این ترکیب به طور روتین توصیه شود، دستیابی به داده‌های بیشتر ضروری است.
● آندوسکوپی:
اگرچه گزارشهایی مبنی بر برداشتن موفق بسته‌ها از معده به وسیله‌ی آندوسکوپی وجود دارد، خطر پاره شدن بسته‌ها در جریان آندوسکوپی دیگران را به مخالفت با آن واداشته است. بسته‌هایی که در دسترس آندوسکوپیست هستند، به احتمال زیاد بخش کوچکی از بار گوارشی (دارو) را در بر می‌گیرند و خطر اجتناب ناپذیر پاره شدن بسته‌ها در هنگام برداشتن، معمولاً بر فواید این اقدام می‌چربند.
استثنای این مطلب، بیماری است که تنها یک بسته نتوانسته از پیلوروی روی عبور کند. در چنین بیماری، آندوسکوپی یک جانشین منطقی برای جراحی به شمار می‌رود.
بسته‌های هروئین را می‌توان با آندوسکوپی در یک واحد مراقبت‌های ویژه که نالوکسان درا ختیار دارد، برداشت، اما بسته‌های کوکائین را تنها باید در اتاق عمل خارج کرد به گونه‌یی که تیم جراحی برای مداخله‌ در صورت پاره شدن بسته آماده باشند.
● جراحی:
در بیماران دچار مسمومیت حاد با کوکائین و انسداد یا سوراخ شدگی گوارشی، جراحی اندیکاسیون دارد. یک یا چند برش در روده، ترجیحاً در قسمت عاری از میکروب لوله‌ی گوارش، ایجاد می‌شود و محتویات روده به سمت برش‌ها یا به سوی مقعد «دوشیده» می‌شود.
پاک شدن روده به دنبال تجویز فراوان محلول شستشوی پلی اتیلن گلیکول- الکترولیت ممکن است نیاز به کلستومی را در برخی موارد مرتفع سازد. بعد از تخلیه‌ی جراحی لوله‌ی گوارش، بررسی رادیوگرافیک نهایی(CT) شکم یا رادیوگرافی تقویت شده با (باریم) باید انجام شود تا از پاک بودن لوله‌ی گوارش اطمینان حاصل گردد، چرا که ممکن است بسته ها در ارزیابی حین عمل مورد غفلت واقع شوند.
● تأیید آلودگی زدایی گوارشی:
بیمارانی که تحت درمان نگهدارنده‌ قرارمی‌گیرند، باید تا زمان خروج کلیه‌ی بسته‌ها تحت نظر قرارگیرند. درآن زمان، یک بررسی تصویربرداری تأیید کننده‌ اندیکاسیون دارد. در مورد زمان انجام این بررسی اختلاف نظر وجود دارد.
اگر به شرح حالی که بیمار می‌دهد، اعتماد موجود باشد، می‌توان تعداد بسته ها را مبنا قرارداد. در غیر این صورت، دفع ۳ نوبت مدفوع عاری از بسته در عرض ۳ ساعت شستشوی کامل روده به صورت مداوم همراه با رادیوگرافی منفی شکم پیامد اصلی قابل قبولی تلقی می‌شود.
تعداد بسته‌ها و دفعات دفع مدفوع عاری از بسته ‌هرگز نباید به عنوان تنها معیار خروج تمام بسته‌ها مد نظر قرارگیرد؛ چرا که مواردی از پاره شدن تأخیری کیسه‌های بر جا مانده گزارش شده است. با توجه به این که برای تأیید خروج تمامی بسته‌ها رادیوگرافی ساده‌ی شکم حساسیت کافی ندارد، باید به این منظور از سی‌تی‌یا رادیوگرافی تقویت شده با باریم استفاده نمود.
مراقبت از جا سازی کنندگان در بدن مورد اختلاف نظر است و ممکن است با صلاحیت‌ترین پزشکان را نیز تحت فشار قرار دهد. یک الگوریتم درمانی در این مورد پیشنهاد شده است، اما ممکن است برای تمام بیماران مناسب نباشد. مشورت با متخصص سم ‌شناسی یا مرکز منطقه‌یی کنترل سموم توصیه می‌شود.
● ملاحظات اخلاقی:
جاسازی کنندگان در بدن که در توقیف قانونی به سر می‌برند، ممکن است معاینات تهاجمی (مانند معاینه‌ی رکتال) و رادیوگرافی را نپذیرند، اما نمی‌توانند بر پاکسازی طبی و ترخیص خود اصرار ورزند. اقدام مناسب در این مورد بستری کردن و تحت نظر گرفتن آنها است.
در موارد معدودی که پزشک از سوی دادگاه مامور به معاینه و درمان یک حامل بدنی می‌شود، بر این اساس که پزشک وکیل بیمار است نه یک عنصر ایالتی، نماینده‌ی قانونی بیمارستان بیش از هر چیز بهبودی بیمار را دنبال می‌کند.
در مورد مراقبت از حامل بدنی که هنوز در توقیف قانونی نیست، اختلاف نظر موضوع گیج کننده است. آیا برای محافظت از کارکنان پزشکی یا اعمال کنترل بر چنین مقدار زیادی از دارو، باید با مراجع قانونی تماس گرفت؟
هیچ گزارشی از خشونت داخل بیمارستانی در جریان تلاش برای کشف داروها از جاسازی کنندگان در بدن وجود ندارد و در غیاب تهدید‌های جدی مبنی بر خشونت، نادیده گرفتن اعتماد بیمار شیوه‌ی قابل قبولی نیست، اغلب مؤسسات در قبال داروهای غیر مجازی که از این بیماران ضبط می‌شود، سیاست‌های خاصی دارند؛ معمولاً از بخش امنیتی بیمارستان، برای توقیف داروها و از داروخانه برای معدوم کردن آنها استفاده می‌شود.
عقیده‌ی غالب بر آن است که جاسازی کنندگان در بدن تفاوتی با سایر بیماران ندارند و ارتباط درمانی میان پزشک و بیمار نباید تنها براساس مقدار داروهای غیر مجاز حمل شده، دستخوش تغییر شود. مشکلات دیگری نیز در این موارد ممکن است ایجاد شوند و توصیه‌ می‌شود که در چنین مواردی باید اصول اخلاقی را رعایت نمود و پاسدار حفظ اسرار بیماربود و پزشک همواره باید در جهت حفظ اعتماد بیمار کوشا باشد و نماینده‌‌ی قانونی بیمارستان و کمیته‌ی اخلاقی بیمارستان را در جریان قرار دهد تا در مقابله با مشکلات، پزشک را دریافتن یک راه حل رضایت بخش یاری کنند.

دکتر محمود عموئی
متخصص پزشکی قانونی

منبع : هفته نامه پزشکی امروز