سه شنبه, ۲۱ آذر, ۱۴۰۲ / 12 December, 2023
مجله ویستا
دزد بچه‌ها - IL LADRO DI BAMBINI
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : آنجلو ریتزولی
کارگردان : جانی آملیو
فیلمنامه‌نویس : ساندرو پترالیا، استفانو رولی و آملیو
فیلمبردار : تونینو ناردی و رناتو تافوری
آهنگساز(موسیقی متن) : فرانکو پیرسانتی
هنرپیشگان : انریکو لو ورسو، والنتینا اسکالیچی، جوزپه یراچیتانو، رناتو کارپنتی‌یری، ویتالیا آندره‌آ، للو سرائو و آنتونیو ویتوریوزو
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۴ دقیقه
ـ میلان، زنی را به خاطر سوء استفاده از دختر یازده‌ساله‌اش، ̎رزتا ̎ (اسکالیچی) دستگیر می‌کنند و ̎رزتا ̎ همراه با برادر نه ساله‌اش ̎لوچانو̎ (یراچیتانو)، تحت مراقبت قرار می‌گیرند. ̎ آنتونیو̎ (لو ورسو)، ژاندارمی جوان، مأموریت می‌یابد تا بچه‌ها را تا یتیم‌خانه‌ای در شمال ایتالیا همراهی کند. یتیم‌خانه به خاطر کامل نبودن پرونده، از قبول بچه‌ها سرباز می‌زند. به ̎ آنتونیو̎ توصیه می‌شود. بچه‌ها را به مهد کودکی در سیسیل ببرد. بنابراین سه نفری، سفری سه روزه را آغاز می‌کنند. به تدریج بین ̎آنتونیو̎ و بچه‌ها صمیمیتی به وجود می‌آید. آنان سر راه در خانهٔ خواهر ̎آنتونیو̎ (آندره‌آ) می‌مانند و در مهمانی نخستین عشاء ربانی خواهرزادهٔ ̎ آنتونیو̎ شرکت می‌کنند. فضای گرم مهمانی با فضولی یکی از مهمان‌ها و رودررو کردن ̎رزتا ̎ و مقایسه‌اش با عکسی که در یک روزنامهٔ زرد چاپ شده، به هم می‌ریزد. آنان به طرف سیسیل راه می‌افتند و ̎ آنتونیو̎ قبل از تحویل بچه‌ها روز خوشی را با آنان در ساحل می‌گذراند. در ایستگاه قطار، ̎ آنتیونیو̎ در کمال شگفتی در می‌یابد که مقامات دولتی به جای تشکر، مدعی‌اند که او بچه‌ها را دزدیده و آیندهٔ حرفه‌ای‌اش شدیداً به خطر افتاده است. و وقتی در نهایت با اتوموبیلی به طرف مهد کودک می‌راند، طلسم صمیمیت بین او و بچه‌ها گسسته می‌شود.
ـ این فیلم نیز مثل دزدان دوچرخه (ویتوریودسیکا، ۱۹۴۸) یک افسانهٔ خودآگاهانه دربارهٔ نئورآلیسم است. آمیلو می‌گوید: ̎می‌خواستم از هر نوع روشن‌فکر بازی بپرهیزم و به یک سادگی روائی دست یابم. الگوئی که در ذهن داشتم دسیکا و سادگی خاصش بود. در فیلم‌های او لحظاتی از حقیقت ناب وجود دارند.̎ فیلم در ایتالیا یک شاهکار نامیده شد و جوایز انبوهی را درو کرد، در رکن جایزهٔ ویژهٔ هیأت داوران را به دست آورد و نزد تماشاگران محبوبیت یافت. جذابیت بصری فیلم مدیون طراح صحنه‌اش، آندره‌آ کریزانتی است که از ساختمان‌های ناتمام و خرابه‌های بدمنظر، زیبائی خاصی را به دست داده است. سرگردانی آملیو بین برگزیدن یک نگاه اندیشمند و یا درگیر شدن در موضوع، از قدرت فیلم می‌کاهد. او می‌داند چطور اشک تماشاگران را در بیاورد اما اودیسهٔ او پایان‌بندی مشخصی ندارد و بنابراین نمی‌تواند به سطح نمادینی که در نظر داشته، برسد. (در پایان اصلی، دخترک نظامی را می‌کشد. این صحنهٔ خشونت‌آمیز به خواست تهیه کننده کنار گذاشته شد.)
همچنین مشاهده کنید
سایت انرژی پرسسایت رکناسایت دیدارنیوزسایت پارسینهسایت جمارانسایت مشرقسایت مثلث آنلاینسایت آفتاب نیوزروزنامه ابتکارخبرگزاری صدا و سیما