تایید با سکوت

بارها شنیده ایم که میگویند سکوت علامت رضایت است، اما آیا این سکوت رضایت آمیز در همه حال جنبه مثبت دارد؟ تصور کنید که فرزندتان در مقابل شما رفتاری بی ادبانه دارد اما شما چیزی نمیگویید. یا اینکه در محل کار، یکی از کارمندانتان اشتباه بزرگی مرتکب شده است اما شما چندان درگیر این نیستید که مسئله را به او گوشزد کنید. این کار، تایید با سکوت نام دارد.
بدیهی است که چنین برخوردی با اشتباهات و رفتارهای ناگوار دیگران نتایجی منفی به دنبال خواهد داشت، اما موضوع وقتی بیش از حد بد میشود که شما، در مورد خودتان نیز از چنین شگردی بهره مند شوید.
کدام مسائل و مشکلات در زندگیتان وجود دارند که معمولا به جای مقابله آگاهانه، به آنها پشت کرده اید؟ شاید انرژی شما به خاطر کمبود تحرک و تغذیه نامناسب کم باشد، یا آنکه رابطه شما با همسر و اطرافیانتان آنطور که میخواهید نیست و شاید موقعیت حرفه ای شما رو به زوال میرود.
اگر در مورد خودتان نیز سکوت کنید، درواقع به ضمیر ناخودآگاه خود میگویید که استانداردهای فعلی زندگیتان قابل قبول هستند. پس از اینکه سال بعد از سال میگذرد و شما هنوز درگیر مسائل و مشکلاتی تکراری هستید، تعجب نکنید.
اگر میخواهید که نتایجی متفاوت به دست آورید، نباید خود را در سکوت تایید کنید. شما باید خود را وادار به پذیرش معیارهای جدید کرده و هر زمان که این معیارها مورد بی احترامی قرار گرفته یا نقض شوند، نارضایتی خود را به ضمیر آگاه خود ابراز نمایید.
الگوی قدیمی سکوت خود را با عدم رضایت و با صدای بلند بشکنید. اگر متوجه شدید که درحال پرخوری هستید، بلند بگویید: "خرس شکمو! معلوم هست داری چکار میکنی؟" یا اگر این جملات با شخصیتتان جور در نمی آید، یک تذکر مودبانه به خودتان بدهید: " من نباید انقدر بخورم، باید به فکر خودم باشم و به جای خوردن بروم قدم بزنم".
به جای ساکت ماندن، حرفتان را بزنید. بگذارید نارضایتی شما با صدای بلند و واضح شنیده شود. بگذارید ضمیر ناخودآگاهتان متوجه شود که سکوت راه حل مشکلات نیست و برای کمک به شما باید راه حل دیگری پیدا کند.
تایید با سکوت یکی از بهترین دوستان ترس است و روش افراد ترسو برای پنهان کردن حقیقت به شمار میرود. گاهی مواجهه با حقیقت بسیار دردناک است، اما اشکالی ندارد. هر کسی میتواند هر از گاهی کمی درد و ناراحتی را تحمل کند و در عوض در تاریکی گم نشود.
تایید با سکوت تنها مشکلات شما را به جایی خواهد رساند که برطرف کردنشان غیر ممکن شود. شما نمیتوانید مشکلی را که از تشخیص آن طفره رفته اید، حل کنید. خواه این مشکل یک شخص، خانواده،گروه، محل کار یا تعادل جهانی باشد.
اگر میخواهید چنین مسائلی را حل کنید، قبل از هرچیز باید آنها را به درون نور و به ضمیر خودآگاه خود بیاورید. در اینجاست که میتوانید فکری برای برطرف کردنشان بکنید و اگر هم این مشکلات از دسته مسائل حل ناشدنی باشند، حداقل میتوانید آنها را بپذیرید. پذیرفتن آگاهانه یک مشکل، بسیار برتر از تایید آن در سکوت است.

stevepavlina.com
از:استیو پاولینا (Steve Pavlina)

منبع : سایت فریا