هدایایی که اصلا هدیه نیست

در وهله نخست باید به رایزنی با فدراسیون‌های مربوطه بپردازیم اما از قدیم الایام گفته‌اند بی مایه فطیر است. تخصیص جوایز چشمگیر، از جمله اقداماتی است که کاملاً در دنیای کشتی جا افتاده و حتی کشورهای ابرقدرت این رشته ورزشی نیز از آن روی گردان نیستند. جایزه ندهیم بهتر استطبق اعلام فدراسیون کشتی، به تیم های اول تا سوم این رقابت ها به ترتیب ۱۰ هزار، هشت هزار و پنج هزار دلار به همراه جام و حکم قهرمانی اهدا می‌شود! اگر خبر یاد شده واقعیت داشته باشد که قطعاً با توجه به درج در سایت فدراسیون صحت دارد، باید از فدراسیون کشتی بخواهیم که قید اعطای جوایز دلاری را زده و به همان جام و حکم قهرمانی اکتفا کند!
زیرا نپرداختن جایزه دلاری، بسیار پسندیده تر از پرداخت این جوایز ناچیز است. آن هم در شرایطی که امروزه تورنمنت های جایزه بزرگ کشتی جهان به طور تقریبی، پنج تا هفت هزار دلار به نفر برتر هر وزن می دهند، آن وقت ما چگونه می‌توانیم فقط با ده هزار دلار، به استقبال تیم برتر جام جهانی برویم خدای نکرده آیا کفگیر فدراسیون یزدانی خرم هم مثل فدراسیون طالقانی در سال سوم مدیریتش به ته دیگ رسیده است نفری چقدر !در جام جهانی تهران، هر تیم می تواند با ۱۴ کشتی گیر در جام جهانی تهران شرکت کند. یک مربی، یک داور، یک پزشک و یک سرپرست از هر تیم می‌توانند در رقابت‌های یاد شده حضور یابند. یعنی اگر تیمی به مقام دوم برسد، هشت هزار دلار را باید بین ۱۸ نفر تقسیم کنند! به هر نفر چقدر می‌رسد نفری حتی ۵۰۰ دلار هم نمی‌رسد!
اگر بودجه نداریم، بهتر نیست قید جایزه دادن را بزنیم حتی فدراسیون محمدرضا طالقانی که دائماً با کمبود پول مواجه بود، در جام تختی برای هر وزن جمعاً هفت هزار دلار جایزه در نظر گرفت که برای ۱۴ وزن کشتی آزاد و فرنگی و جوایز تیم های برتر که جداگانه پرداخت شد، به عبارتی بیشتر از ۱۰۰هزار دلار شد که اسنادش در فدراسیون موجود است. حالا ما می‌خواهیم با ۲۳ هزار دلار، جام جهانی برگزار کنیم به طور مثال آیا این جوایز، با حقوق‌هایی که برخی کارکنان نیمه فعال حال حاضر کشتی ایران می‌گیرند، همخوانی دارد حالا که بعد از مدت‌ها، فیلا لطف کرده و یک میزبانی به ما داده و مسابقات مزبور هم اهمیت فراوانی دارد، بهتر نیست در تخصیص جوایز، شان و منزلت رقابت‌ها را رعایت کنیم. جام جهانی کراسنویارسکدر جام جهانی کراسنویارسک، ۵۰هزار دلار به تیم قهرمان اعطا شد. ۳۰هزار دلار هم به تیم ما که نایب قهرمان شدیم.
تازه فقط شش تیم حضور داشتند اما حتی تیم‌های بعدی هم از جوایز هنگفت دلاری بی نصیب نماندند. در تیم ما، مربیان از محمود معزی پور تا سایرین، هر کدام سه هزار دلار برداشت کردند. به کشتی گیران نیز به فراخور نتایج کسب شده، مبالغی اهدا شد. تازه تیم ما ۱۴ کشتی گیر نداشت و فقط ۹ نفر بودند. روس ها برای جام جهانی سنگ تمام گذاشته بودند. فقط مراسم توزیع مدال‌ها و جشنی که مثل جام باشگاه‌های اروپا تدارک دیده بودند، ارزشی معادل همان ۳۰هزار دلار تیم دوم را داشت. آن روز والری اونوپکو دبیر وقت فدراسیون کشتی روسیه به راقم این سطور گفت برای میهمانی شهرداری کراسنویارسک، میهمانی فدراسیون، اسکان و پذیرایی و سالن و جوایز دلاری و افتتاحیه و اختتامیه و تشریفات و غیره، جمعاً بیش از ۵۰۰ هزار دلار هزینه شده است. اینها همه توسط کشوری هزینه شد که حرف اول دنیای کشتی را می‌زند و برای معرفی کشتی کشورش، اصلاً نیازی به خاصه خرجی و ریخت و پاش ندارد. در حالی که احتمالاً اگر ما ایرانی‌ها جای روس‌ها بودیم و مثل آنها مدال می‌گرفتیم و امپراتور دنیای کشتی بودیم، می‌گفتیم یک ریال هم خرج اضافه نمی‌کنیم و تازه بقیه کشور ها یک چیزی هم باید دستی به ما بدهند! اما روس‌ها هدف دیگری داشتند. آنها می‌خواستند اثبات کنند بهترین میزبان دنیای کشتی هستند.
شش هزار تماشاچی هم پای ثابت مسابقات بودند. آن هم در شهری که برودتش ۱۵ درجه زیر صفر بود.

منبع : سایت اطلاع‌رسانی اخبار فوتبال ایران و جهان