ولگردها - I Vitelloni

سال تولید : ۱۹۵۳
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : ماریو د وکی
کارگردان : فدریکو فلینی
فیلمنامه‌نویس : فلینی و انیو فلایانو، برمبنای داستانی نوشته فلینی، فلایانو و تولیو پینلی.
فیلمبردار : اتللو مارتلی، لوچیانو ترازاتی و کارلو کارلینی.
آهنگساز(موسیقی متن) : نینو روتا.
هنرپیشگان : فرانکو اینترلنگی، فرانکو فابریتسی، آلبرتو سوردی، لئوپولدو تریسته، ریکاردو فلینی، لئونورا روفو و لیدا بارووا.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۰۴ دقیقه.


ماجراهای زندگی پنج جوان که حاضر نیستند به جرگه آدم‌های بزرگ‌سال، معقول و مسئولیت‌پذیر بپیوندند. تنها یکی از آنان یعنی "مورالدو" (اینترلنگی) به این شناخت می‌رسد که زندگی در شهر کوچک‌شان، تقریباً توخالی و بی‌معناست. باقی ـ "فاستو" (فابریتسی)، "آلبرتو" (سوردی)، "لئوپولدو" (تریسه) و "ریکاردو" (فلینی) ـ صرفاً به بازی‌هائی به پوچ قانع‌اند که موقتاً باعث اطمینان خاطرشان می‌شود اما در نهایت آنان را برابر نیروهائی خارج از کنترل‌شان آسیب‌پذیر می‌سازد...
٭ این اثر کمابیش خود سرگذشت‌نامه‌ای که ماجراهایش در زادگاه فلینی ـ ریمینی ـ می‌گذرد، نخستین فیلمی بود که او را در سطح جهانی مطرح کرد و تمایز او را از دیگر کارورزان سبک نئورآلیسم رایج آن دوره برجسته ساخت. در ولگردها می‌توان رگه‌های آن افراط کاری‌ها و سبک‌سری‌هائی را دید که بعدها فیلم‌های فلینی را انباشتند. جنبه تراژیک فیلم از افسردگی و اندوه پنهان در پس ظاهر سرخوش این "ولگردها" نشأت می‌گیرد و تجسم کاملش مراسم کارناوال سرسام‌آور شهر کوچک است، که در آن می‌توان انرژی بی‌سمت و سوی جوان‌ها را دید و به نقدی نافذ از محرومیت و سرکوفتگی جنسی و روانی جامعه ایتالیای دهه ۱۹۵۰ رسید. فلینی مهارت استادانه‌ای در به هم بافتن خطوط بی‌قاعده زندگی پنج شخصیت اصلی‌اش نشان می‌دهد و قدرت مشاهده یک هجوپرداز بزرگ را به رخ می‌کشد. کم نیستند کسانی که ولگردها را با آن طراوت خود انگیخته و تلخی‌های ریزبینانه‌اش، بهترین اثر استاد می‌شمارند.