دوشنبه, ۱۰ مهر, ۱۴۰۲ / 2 October, 2023
مجله ویستا
برادران کارامازوف - The Brothers Karamazov
سال تولید : ۱۹۶۸
کشور تولیدکننده : شوروی
محصول : موس فیلم
کارگردان : ایوان پیری‌یف، برمبنای رمانی نوشته فیودور داستایفسکی
فیلمنامه‌نویس : ایوان پیری‌یف، برمبنای رمانی نوشته فیودور داستایفسکی
فیلمبردار : سرگئی ورونسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : ایزاک شوارتس
هنرپیشگان : میخائیل اولیانوف، لیونلا پیریه‌وا، کیریل لاوروف، آندری میاخوف، مارک پرودکین، سوتلانا کورکوشکو و والنتین نیکولین.
نوع فیلم : رنگی، ۲۲۰ دقیقه.
حکایت زندگی "خانواده کارامازوف": پدر، مردی بوالهوس و سیری‌ناپذیر که مدام باعث آزار پسرانش می‌شود؛ "دمیتری" (اولیانوف) پسر بزرگ خانواده، افسری سرسخت و خشن است؛ "ایوان" (لاوروف) آزاداندیشی بی‌قید و "آلیوشا" (میاخوف)، کوچک‌ترین پسر که برای دوری از رفتارهای دمدمی مزاج پدر، به کلیسا پناه برده و کشیش شده است...
٭ اقتباسی بسیار طولانی از رمانی پرآوازه که، آخرین فیلم پیری‌یف، کارگردان به اصطلاح اعتباری سینمای فرمایشی شوروی دهه ۱۹۶۰ نیز هست که هرگز نمی‌تواند مباحث پیچیده داستایفسکی درباره مایه‌های خدا، مذهب و گناه را منتقل کند. ضمن این‌که بخش‌های اولیه‌اش از هرگونه کشش دراماتیک نیز عاری‌اند. دوربین بی‌حس و حال پیری‌یف تماشاگر را در موضع تماشاگر خسته یک تآتر قرار می‌دهد و همه بازیگران گوئی با آمیختن آموزه‌های سرگئی ایزنشتاین و استانیسلاوسکی، مایل‌اند اغراق‌آمیز بازی کنند. فیلم بنا به ترتیب حوادث فیلم‌نامه، فیلم‌بردای شد و پایان آن پس از مرگ پیری‌یف به وسیله میخائیل اولیانوف و کیریل لاوروف کامل شد.
کشور تولیدکننده : شوروی
محصول : موس فیلم
کارگردان : ایوان پیری‌یف، برمبنای رمانی نوشته فیودور داستایفسکی
فیلمنامه‌نویس : ایوان پیری‌یف، برمبنای رمانی نوشته فیودور داستایفسکی
فیلمبردار : سرگئی ورونسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : ایزاک شوارتس
هنرپیشگان : میخائیل اولیانوف، لیونلا پیریه‌وا، کیریل لاوروف، آندری میاخوف، مارک پرودکین، سوتلانا کورکوشکو و والنتین نیکولین.
نوع فیلم : رنگی، ۲۲۰ دقیقه.
حکایت زندگی "خانواده کارامازوف": پدر، مردی بوالهوس و سیری‌ناپذیر که مدام باعث آزار پسرانش می‌شود؛ "دمیتری" (اولیانوف) پسر بزرگ خانواده، افسری سرسخت و خشن است؛ "ایوان" (لاوروف) آزاداندیشی بی‌قید و "آلیوشا" (میاخوف)، کوچک‌ترین پسر که برای دوری از رفتارهای دمدمی مزاج پدر، به کلیسا پناه برده و کشیش شده است...
٭ اقتباسی بسیار طولانی از رمانی پرآوازه که، آخرین فیلم پیری‌یف، کارگردان به اصطلاح اعتباری سینمای فرمایشی شوروی دهه ۱۹۶۰ نیز هست که هرگز نمی‌تواند مباحث پیچیده داستایفسکی درباره مایه‌های خدا، مذهب و گناه را منتقل کند. ضمن این‌که بخش‌های اولیه‌اش از هرگونه کشش دراماتیک نیز عاری‌اند. دوربین بی‌حس و حال پیری‌یف تماشاگر را در موضع تماشاگر خسته یک تآتر قرار می‌دهد و همه بازیگران گوئی با آمیختن آموزه‌های سرگئی ایزنشتاین و استانیسلاوسکی، مایل‌اند اغراق‌آمیز بازی کنند. فیلم بنا به ترتیب حوادث فیلم‌نامه، فیلم‌بردای شد و پایان آن پس از مرگ پیری‌یف به وسیله میخائیل اولیانوف و کیریل لاوروف کامل شد.
همچنین مشاهده کنید
