پاپ جون - Pope Joan

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : شهر بزرگ
کارگردان : مایکل آندرسن
فیلمنامه‌نویس : جان بریلی
فیلمبردار : بیلی ویلیامز
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژار
هنرپیشگان : لیو اولمان، آلیویا دِ هاویلند، لسلی آن داون، ترور هوارد، جرمی کمپ، پاتریک مگی، فرانکو نرو، ماکسیمیلیان شل، آندره مورل، ناتاشا نیکولسکو، شارون وینتر و ریچارد بب.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۲ دقیقه.


آلمان، قرن نوزدهم. «جون» (اولمان)، دختر یک واعظ دوره گرد و لاابالی (کمپ)، از همان دوران نوجوانی‌اش، با فهم و شعور و جذابیت‌هایش مردان قدرتمند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پس از مرگ پدر، همراهان او هتک حرمتش می‌کنند و او برای در امان بودن به یک صومعه پناه می‌برد و به واسطه سوادش در کتابخانه انجا مشغول کار می‌شود. وقتی «لوئی» امپراتور مقدس روم (مورل) برای بازدید می‌آید، «لوئی» (نرو)، نوه بزرگ امپراتور جذب «جون» می‌شود، اما «جون» جلوی پیشرفت این ماجرا را می‌گیرد. با این همه بعدتر خود محبوبه «برادر ایدریان» (شل) می‌شود که وظیفه تذهیب نسخ خطی صومعه را برعهده دارد. پس از مرگ امپراتور، ساکسن‌های مرتد وحشیانه به صومعه حمله می‌کنند. «جون» با «ایدریان» فرار می‌کند و پس از کوتاه کردن موهایش، جامه راهبان را می‌پوشد. حالا آن دو به دست «لوئی» می‌افتند که در حال جنگ با ساکسن‌هاست و استخدام می‌شوند تا مراسم تدهین را انجام دهند. «جون» با نام «برادر جان» مجبور می‌شود شبی را در چادر «لوئی» سرکند. صبح روز بعد با «ایدریان» فرار می‌کند. آن دو به یونان و سپس رُم می‌روند. در آنجا «پاپ لیو» (هوارد) تحت تأثیر موعظه «جون» قرار می‌گیرد و او را منشی مخصوص خود می‌کند. «جون» هوش و فراست سیاستمدارانه خوبی از خود نشان می‌دهد و موفق به متحد کردن پسران امپراتور علیه «ساراسن‌ها» می‌شود. «پاپ» پیش از مرگش، «جون» را به‌عنوان جانشینش انتخاب می‌کند. «لوئی» که حالا منتخب عنوان امپراتوری است، با انتخاب جدید مخالفت می‌کند و تا رُم پیش می‌آید. «جون» نیز تاج امپراتوری را بر سرش می‌گذارد. آن شب در یک ملاقات خصوصی، «لوئی» به هویت «جون» که «سرپرستی کلیسا» را برعهده دارد، از همراهی با «ایدریان» خودداری می‌کند. «لوئی » برای تبرک پیروزی‌اش باز می‌گردد و «جون» در راه ملاقات او، در اثر زایمان از حال می‌رود و به‌دست مردم کشته می‌شود.
* روئیدیس نویسنده قرن نهمیِ کتابی طنز آلود درباره زندگی جون، شخصیتی فرصت طلب و کم تجربه را تصویر می‌کند که با دانش و جذابیتش می‌خواهد به جایگاه پاپ دست یابد. اما آندرسن او را عمدتاً قربانی بی‌توجهی، بی‌رحمی و خرافه‌پرستیِ هیستریک قرون وسطائی نشان می‌دهد، عواملی که احساسات «جون» را شدیداً جریحه‌دار می‌کنند. مضمون فیلم مناسب دوران ساخت آن است ولی پرداختش یک‌دستی و انسجام کافی را ندارد.