پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا
نتردام دو پاری - Notre Dame De Paris
سال تولید : ۱۹۵۶
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : روبر حکیم و ریمون حکیم
کارگردان : ژان دلانوآ
فیلمنامهنویس : ژاک پرهور و ژان اورانش، برمبنای رمانی نوشته ویکتور هوگو.
فیلمبردار : میشل کلبر.
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ اوریک.
هنرپیشگان : آنتونی کوئین، جینا لولوبریجیدا، ژان دانه و آلن کونی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.
"اسمرالدا" (لولویجیدا)، کولی معرکه گیر پاریس، دلباخته افسری جوان (دانه) از طبقه اشراف شده و به عشق یک کشیش (کونی) و محبتهای ناقوسزن گوژپشت کلیسای نتردام، "کازیمودو" (کوئین)، بیاعتناست. کشیش بر اثر حسادت به جان افسر سوءقصد میکند که ناکام میماند؛ اما باعث دستگیری و محاکمه "اسمرالدا" بهعنوان جادوگر میشود. در زمان اجرای حکم، "کازیمودو"، "اسمرالدا" را نجات میدهد و به حریم امن داخل کلیسای نتردام میبرد...
٭ رمان جذاب و پرآوازه هوگو بارها به فیلم درآمده و تماشاگری که نسخههای قدیمیتر از این اثر دلانوآ را دیده، به سختی میتواند دست به مقایسه نزند و در نهایت برتری را متعلق به نخسههای قدیمیتر لانچینی (ولاس وورسلی، ۱۹۲۳) و چارلز لاتن (ویلیام دیترله، ۱۹۳۹) نداند. اینجا بازیها، دکورها و فضا (با اینکه فیلم را خود فرانسویها ساختهاند) به تمامی از رمان هوگو فاصله میگیرند و کارگردانی دلانوآ نیز که بیشتر در خدمت نمایش پرخرج بودن تهیه فیلم است، حتی از تعریف قصه هم عاجز است.
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : روبر حکیم و ریمون حکیم
کارگردان : ژان دلانوآ
فیلمنامهنویس : ژاک پرهور و ژان اورانش، برمبنای رمانی نوشته ویکتور هوگو.
فیلمبردار : میشل کلبر.
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ اوریک.
هنرپیشگان : آنتونی کوئین، جینا لولوبریجیدا، ژان دانه و آلن کونی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.
"اسمرالدا" (لولویجیدا)، کولی معرکه گیر پاریس، دلباخته افسری جوان (دانه) از طبقه اشراف شده و به عشق یک کشیش (کونی) و محبتهای ناقوسزن گوژپشت کلیسای نتردام، "کازیمودو" (کوئین)، بیاعتناست. کشیش بر اثر حسادت به جان افسر سوءقصد میکند که ناکام میماند؛ اما باعث دستگیری و محاکمه "اسمرالدا" بهعنوان جادوگر میشود. در زمان اجرای حکم، "کازیمودو"، "اسمرالدا" را نجات میدهد و به حریم امن داخل کلیسای نتردام میبرد...
٭ رمان جذاب و پرآوازه هوگو بارها به فیلم درآمده و تماشاگری که نسخههای قدیمیتر از این اثر دلانوآ را دیده، به سختی میتواند دست به مقایسه نزند و در نهایت برتری را متعلق به نخسههای قدیمیتر لانچینی (ولاس وورسلی، ۱۹۲۳) و چارلز لاتن (ویلیام دیترله، ۱۹۳۹) نداند. اینجا بازیها، دکورها و فضا (با اینکه فیلم را خود فرانسویها ساختهاند) به تمامی از رمان هوگو فاصله میگیرند و کارگردانی دلانوآ نیز که بیشتر در خدمت نمایش پرخرج بودن تهیه فیلم است، حتی از تعریف قصه هم عاجز است.
همچنین مشاهده کنید