نقش اصفهان در پیدایش و تکوین سبک‌های شعری

شهر اصفهان با پیشینهٔ بسیار کهن تاریخی خود از پیش از اسلام تاکنون همواره مورد توجه و تحولات و منشأ تأثیرات گوناگون در عرصه‌های مختلف بوده است. اوضاع اقلیمی و جغرافیائی و واقع شدن اصفهان در میانهٔ کشور، موقعیت بسیار ممتازی به این شهر بخشیده است. در برخی از برهه‌های تاریخی این نقش بسیار پررنگ‌تر و قوی‌تر بوده است. پس از اسلام بر میزان توجه به این شهر افزوده شد و در طی قرن‌های متمادی علی‌رغم وقوع حوادث و پیدایش فراز و نشیب‌های فراوان تاریخی، نه تنها هیچ‌گاه از اهمیت آن کاسته نشد، بلکه در برخی مقاطع تاریخی به‌عنوان پایتخت ایران نیز برگزیده شد. اولین‌بار در زمان آل‌بویه این شهر مرکز حکومت آل‌بویه قرار می‌گیرد و پس از آن در دورهٔ سلجوقیان، به‌عنوان پایتخت
ایران انتخاب می‌شود. وجود آثار متعدد معماری مربوط به عصر سلجوقی در این شهر و نیز آرامگاه برخی از بزرگان این حکومت در اصفهان، مؤید این مطلب است.
اوج دوران شکوفائی و ترقی این شهر در عهد صفویه بود. در اوایل قرن یازدهم هجری قمری شهر اصفهان به‌عنوان پایتخت صفویان برگزیده می‌شود و در پی آن، اصفهان کانون تحولات سیاسی، فرهنگی، علمی، هنری، معماری و ادبی می‌شود.

دکتر علی‌اصغر باباصفری

منبع : گوهر گویا