بیمار روانی - american psycho

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا و کانادا
محصول : ادوارد ر. پرسمن، کریس هنلی و کریستیان هالزی سولومون
کارگردان : مری هرون
فیلمنامه‌نویس : گینیویر ترنر و هرون، برمبنای رمانی نوشته برت ایستن الیس
فیلمبردار : آندری سکولا
آهنگساز(موسیقی متن) : جان کیل
هنرپیشگان : کریستیان بیل، ویلم دافو، جارد لتو، جاش لوکاس، سامانتا ماتیس، مت راس، ریس ویدرسپون، کلوئه سوینیی، بیل سیج و ترنر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه.


̎پاتریک بیتمن̎ (بیل) جوانی اهل نیویورک و خوش سرولباس است که هیبت او نمونهٔ نوعی جوانان دهه ۱۹۸۰ آمریکا و بیان‌گر شاخص‌ها و ارزش‌های آن دوران است. او به تمام کلوب‌های سرشناس رفت و آمد دارد و مخارج زندگی‌اش را از کار در وال‌استریت تأمین می‌کند. شم اقتصادی او برای سرمایه‌گذاری عالی است و رفتاری دوستانه و مؤدبانه با دیگران دارد، ولی در مراوداتش با آنان حد و مرزها را نگه می‌دارد. اما در پشت این چهره، یک هیولا نهفته است. ̎بیتمن̎ شب‌ها کار واقعی‌اش را شروع می‌کند و به شکار و کشتن ولگردها و زنان خیابانی می‌پردازد. اما نه نامزدش، ̎اویلین̎ (ویدرسپون)، نه محبوبه‌اش، ̎کورتنی̎ (ماتیس) و نه منشی‌اش، ̎جین̎ (سوینیی) از زندگی دیگر او خبر دارند. حتی ̎کارآگاه دانلد کیمبال̎ (دافو) هم در اطلاعاتش مربوط به ̎بیتمن̎ گمراه شده است. تا این که ̎بیتمن̎ با ̎پل آلن̎ (لتو) آشنا می‌شود...
● روایت هرون سینماگر مستقل و زن ـ آزاد ـ خواه آمریکائی از رمان ایستن الیس، پیش از نمایش بسیرا بیش از زمان اکران حاشیه داشت. درست در سال‌هائی که لیوناردو دی‌کاپریو پس از تایتانیک (جیمز کامرون، ۱۹۹۷) این قدرت را یافته بود تا روی هر پروژه‌ای دست بگذارد، او این فیلم را انتخاب کرد؛ بازی در نقش یکی از مخوف‌ترین قهرمان‌های کتاب‌های پر سر و صدای قرن. اما این طرح پیش از تحقق با اعتراض‌های فراوان نهادهای طرفدار خانواده و سازمان‌هائی از این دست منتفی شد. آنان اعتقاد داشتند بازی دی‌کاپریو به‌عنوان یکی از الگوهای جوانان و نوجوانان در این اثر می‌تواند رواج دهندهٔ نوعی از خشونت و بی‌اخلاقی در جامعه باشد. به این ترتیب پروپهٔ هرون با بازی بیل ساخته شد و اتفاقاً صورت سنگی بیل کمک کرد تا زهرا اثر بیش از پیش گرفته شود. هرون بیش از آن‌که در فیلم به فکر روایت داستان باشد، به کالبدشکافی شخصیت اصلی می‌پردازد و با پوششی از طنز در لحظات مخوف، زهر روایت را می‌گیرد. فیلم در شکل فعلی بیشتر شبیه یک بیانیهٔ زن ـ آزاد ـ خواهانه در باب دیوصفتی مردان است.