انواع آتشفشان

● آتشفشان نوع ولكانو:
در این آتشفشان به علت گرانروی زیاد گدازه دهانه دودكش بسته می‌شود. و با بالا رفتن فشار گدازه‌ها در زیر مواد قبلی باعث می‌گردد كه به حالت انفجار دهانه كنده شده و به قطعات ریز تبدیل شده تولید ابرهایی ضخیم و وسیعی از خاكستر می‌كند كه در هوا پراكنده شده و سپس رسوب می‌كنند. این گدازه‌ها شكلی به حالت مخروط ساده را ایجاد می‌كنند. این نوع مخروط آتشفشانها اغلب دارای دو شیب یكی به طرف دهانه و یكی به طرف خارج است.
● آتشفشان سپری (هاوایی) :
در این آتشفشان فوران شدید نمی‌باشد. آتشفشان به شكل مسطح است. گدازه بازالتی است و از سیالیت زیادی برخوردار است. دهانه در این نوع روی دامنه كوه قرار دارد.
● آتشفشان استرومبولی :
آتشفشانی منظم است ارتفاع آن زیاد و شیب تندی دارد. به سبب داشتن گدازه‌ای نسبتاً لزج ممكن است كه بر اثر بسته شدن دهانه آن انفجار تولید كند. این نوع آتشفشان خاكستر ندارد ولی به مقدار زیاد بمب و قطعات جامد دارد.
در هنگام انفجار تولید ابرهای سبك وزن می‌كند. سیالیت گدازه در این نوع از نوع هاوایی كمتر است.
● آتشفشان نوع وزوو :
در این نوع آتشفشان به سبب لزجی فراوان گدازه منجر به بسته شدن دودكش شده و سپس در اثر فشار گازهای زیرین كه به سمت بالا وارد می‌شود مخروط بلندی تشكیل می‌شود كه به نام گنبد یا سوزن خوانده می‌شود.
جنس گدازه در این نوع آتشفشان آندزیتی است كه به مراتب گرانروی بالاتری نسبت به بازالت دارد. در این آتشفشان ابرهای سوزان تولید شده بیشتر موازی سطح زمین پراكنده می‌شوند و نه به صورت قائم.
● آتشفشان نوع وزوو
▪ تفرا :
هر نهشته پیروكلاستیك كه سنگ نشده باشد و معمولاً بر اساس نوع و اندازه قطعاتی كه دارد مشخص می‌شود.
● آتشفشان نوع سیندر:
این نوع آتشفشان هنگامی به وجود می‌آید كه تفرا فوران می‌كند از دودكش بیرون می‌آید و در اطراف دودكش نهشته می‌شود. این تفراهای جمع شده كه معمولاً سیندر نامیده می‌شود، تشكیل كوهی به شكل مخروط را می‌دهند.

منبع : سایت مفاهیم