شاهزاده و من

● کارگردان: مارتا لولیج. فیلم‌نامه: جک امیل، مایکل بگلر، کاترین فوگیت. بازیگران: جولیا استایلز، لوک مبلی، بن میلر، جیمز فاکس، میراندا ریچاردسن. مدت: ۱۱۰ دقیقه.
خیال‌پردازی‌های هالیوود به‌ندرت این‌چنین در زندگی واقعی، مصداق عینی پیدا می‌کند. این داستان عاشقانه که یک‌بار دیگر شیفتگی آمریکائی‌ها را به زندگی اشرافی نشان می‌دهد، به‌جای برگزیدن طبقهٔ اشراف انگلیسی یا حتی کشوری خیالی، کهن‌ترین پادشاهی دنیا را برای وقوع ماجرا برگزیده است.
استایلز که در هملت اتان هاوک نقش اُمیلیا را داشت، اینجا هم دختری است که شاهزادهٔ دانمارک ـ ادوارد ـ عاشق‌اش می‌شود. گرچه داستان به شوخی بیشتر شبیه است، اما درست یک ماه بعد از نمایش این فیلم در آمریکا، ولیعهد دانمارک با دختری استرالیائی از طبقهٔ مردم عادی، ازدواج کرد. هر دو شاهزاده، هم واقعی و هم ساختگی، دختر مورد علاقه‌شان را در کشوری انگلیسی زبان، یافتند. استایلز، بار دیگر نشان می‌دهد که بازیگر خوبی است، حتی در این فیلم عوام‌فریبانه.
لوک مبلی، متولد لند نیز، گرچه کمی سطحی به‌نظر می‌رسد، ولی در نقش شاهزاده خوب است. با گذر از کپهناگ به ویسکانسین، زندگی متفاوت دو شخصیت اصلی به ما معرفی می‌شود. در حالی‌که ادوارد با اتومبیل BMW آخرین مدل، در خیابان‌های کپهناگ می‌راند، پگ مورگان (استایلز) اتومبیلی معمولی دارد. او در دانشگاه ویسکانسین رشتهٔ پزشکی می‌خواند و ادوارد، جوانی خوشگذران است که با دیدن برنامه‌ای تلویزیونی دربارهٔ دختران آمریکائی، دوست دارد مثل پسرهای آمریکائی زندگی کند. آنچه در پی می‌آید، فانتزی دلنشینی است دربارهٔ دو شخصیت ناساز و ناهماهنگ که در بیشتر موارد، به مدد داستان باورنکردنی و دور از ذهن آن، خوب از آب درآمده است. البته جای تأسف است که بعضی از فرصت‌های عالی فیلم، مثل عکس‌العمل والدین پگ، کاملاً از دست رفته.

منبع : مجله دنیای تصویر