محاکمه توسط هیأت منصفه - TRIAL BY JURY

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : گاری باربر، کریس ملداندری و مارک گوردون
کارگردان : هیوود گولد
فیلمنامه‌نویس : جوردان کاتس و گولد
فیلمبردار : فردریک المز
آهنگساز(موسیقی متن) : ترنس بلانچارد
هنرپیشگان : جوآن والی کیلمر، گابریل برن، ویلیام هارت، کاتلین کوئینلن، مارگارت ویتن، اد لاتر و ریچارد پروتنو
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه


ـ ̎والری̎ (والی کیلمر)، زن جوان مطلقه‌ای است که صاحب مغازهٔ جامه‌های عتیقه در نیویورک است. او به عنوان یک فرد آرمان‌گرا به حقیقت و عدالت اعتقاد دارد و وظایف شهروندی خود را انجام می‌دهد و تلاش دارد این پیام‌ها را به پسر هفت‌سالهٔ خود نیز منتقل کند. از ̎والری̎ می‌خواهند در دادگاهی که ̎راستی پیرون̎ ( آسانته) را محاکمه می‌کند، یکی از اعضاء هیأت منصفه باشد. ̎راستی̎، یکی از رؤسای مافیائی است که به قتل خشونت‌بار یازده نفر متهم شده است. در طول محاکمه شاهد اصلی شاکیان به قتل می‌رسد. به دنبال این حادثه، ̎دانیل گراهام̎ دادستان (برن) با آنکه مطمئن است هیأت منصفه به گناهکار بودن رئیس مافیائی رأی خواهد داد اما می‌داند که از این پس فقط می‌تواند از آمارها و مدارک موجود علیه ̎پیرون̎ استفاده کند. کمی بعد ̎تامی ویزی̎ (هارت)، یک پلیس بازنشسته که حقوق‌بگیر ̎پیرون̎ است، ̎والری̎ را تهدید می‌کند اگر به بیگناهی ̎پیرون̎ رأی ندهد، به پسرش آسیب خواهد رساند. حالا حتی خود ̎پیرون̎ نیز به سراغ ̎والری̎ می‌رود و او را تهدید می‌کند. ̎والری̎ که تمام ایده‌آل‌های خود را از دست رفته می‌بیند و فقط می‌خواهد زنده بماند، سعی می‌کند اعضاء هیأت منصفه را مجاب کند تا به نفع ̎پیرون̎ رأی دهند. ̎پیرون̎ آزاد می‌شود اما از آنجا که مطمئن است یک روز ̎والری̎ او را تحویل پلیس خواهد داد، دستور قتلش را صادر می‌کند. ̎والری̎ که ربوده شده، توسط ̎ویزی̎ ـ که در زد و خورد کشته می‌شود ـ از بند می‌رهد. ̎ویزی̎ پیش از مرگ به ̎والری̎ می‌گوید که حسابش را با ̎پیرون̎ تصفیه کند. ̎والری̎ سراغ ̎پیرون̎ می‌رود و او را با یک یخ‌شکن می‌کشد.
ـ فیلم بین مایه‌‌های جنایت، فساد و هویت حرکت می‌کند و مطمئن نیست که آیا می‌خواهد یک درام دادگاهی باشد یا یک تفسیر اجتماعی و یا یک فیلم نو آر. فساد در فیلم تبدیل به یک بیماری ملی شده است که گریبان هم پلیس سابق، ̎ویزی̎ و هم دادستان ایالتی، ̎گراهام̎ را گرفته است. از نظر تکنیکی، محاکمه توسط هیأت منصفه چندان جلب‌نظر نمی‌کند، به جز حرکت بین آپارتمان ̎والری̎ با آن دکور دههٔ پنجاهی‌اش، یک دادگاه خوب نورپردازی شده، کافهٔ دل‌گیر و کثیف پاتوق دوستان ̎پیرون̎ و نماهای خارجی روز در سنترال پارک و اطراف نیویورک، محل سکونت معصومانهٔ پدر ̎والری̎. با اینکه فیلم در نهایت متکی به تعدادی کلیشه‌های مرسوم دادگاهی است، نمی‌توان ناکامی آن‌را به گردن بازیگران انداخت. والی کیلمر، برن و هارت بازی مقبولی دارند و آسانته به خاطر تیپ نقش خود لطمه‌ای به فیلم نمی‌زند. چیزی که کم است قدرت کارگردانی در فضای ̎کلوستروفوبیک̎ فیلم است. اگر فیلم تماماً در دادگاه می‌گذشت، می‌توانست روی نظام قضائی به عنوان استعارهٔ فروپاشی ارزش‌های امریکائی تمرکز کند. اما کارگردان، که نویسندهٔ داستان‌های جنائی است، وسوسه شده تا به ظرایف احساس گناه ̎والری̎ بپردازد. پس از اعلام رأی دادگاه، فیلم ارزش‌های امریکائی را رها می‌کند و برای رسیدن به پایان‌بندی به مسیر فیلم نو آر می‌افتد. فیلم معنای جدیدی به مفهوم ̎بی‌گناه تا زمان اثبات جرم̎ می‌بخشد و هشدار مشکوکی می‌دهد: یک زن طبقهٔ متوسطی آرمان‌گرا را تباه کن تا در نهایت یک زن مرگبار ظاهر شود.