۶ اردیبهشت ـ ۲۶ آوریل ـ کاریکاتوری بر ضد میهندوستی، ولی ...

این كاریكاتور كه ندا می دهد: چو فردا بلند آیدت آفتاب ... گور كوروش پدر و بنیادگذار ایران هم باید پا درآورد و از كشوری كه خود ساخته و مناطق نفتدار امروز را با جنگ و جانفشانی به آن ضمیمه كرده است بگریزد و به وطن دیگران پناهنده شود! دو ماه و هشت روز پس از انقلاب، در صفحه پنجم شماره سی ام فروردین سال ۱۳۵۸ (شماره ردیف ۱۵۸۳۴) روزنامه اطلاعات چاپ شده بود كه یك عمل ضد میهنی آشگار بشمار می رود. روز بعد، تحریریه روزنامه انتظار داشت كه تلفن باران شود و همه اعتراض كنند، ولی حتی یك نفر جرات اعتراض كردن كه هیچ، تذكر دادن هم به خود نداد كه این چنین به وطن (مادر مشترك) بی حرمتی شده بود. در آن روزها عادت براین بود كه اگر مطلبی مخالف یك گروه نوشته می شد، دسته هایی به راه می افتادند و در اطراف ساختمان روزنامه ها شعار می دادند: ... اعدام باید گردد و مرتكب اگر فرار نمی كرد و پنهان نمی شد، همان شب و یا روز بعد دستگیر می شد. در روز انتشار این كاریكاتور برای هرچیز شعار داده شد، جز اعتراض به انتشار این كاریكاتور (ضد میهنی) كه به قول «هگل» آلمانی، در زیر هر وجب از خاك ایران، مردی در خون خود خفته است تا موجودیت این سرزمین پاسداری شود.
می دانیم نوروز ۱۳۸۵ بیش یك میلیون ایرانی از همین گور كوروش كه در كاریكاتور (در حال فرار از وطن است) دیدن كردند و برغرورشان كه ایرانی هستند افزوده شد. ولی این ایرانیان در سی ام و سی و یكم فروردیه ۱۳۵۸ كجا بودند؟، یك معما است كه باید بررسی و كشف شود.
این صفحه از روزنامه اطلاعات در «تاریخ» باقی خواهد ماند تا حرف های خود را بزند. در آن زمان تیراژ روزنامه اطلاعات ۸۵۰ هزار نسخه در روز و بیش از ده برابر سال ۱۳۸۵ (۲۷ سال بعد) آن بود و در نتیجه همه جا باقی مانده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز