ملاقات امام حسین (ع)با یزید بن ثبیط و فرزندانش

((الـسـلام عـلـی یـزیـد بـن ثـبـیـط الـقـیسی , السلام علی عبداللّه وعبیداللّه ابنی یزید بن ثبیط القیسی ))[۱] . ((یزید بن ثبیط)) ودو فرزندش از شهدای كربلا هستند كه نام آنان در زیارت ناحیه آمده است وی از شیعیان بصره ومورد احترام قبیله اش بود.
در بـصـره زنـی بـود بـه نام ((ماریه )) دختر ((منقذ عبدی )) كه خانه اش محل تجمع شیعیان بود هـنـگـامـی كـه ((ابن زیاد)) از آمدن امام (ع) به عراق مطلع شد, دستور دادراههارا كنترل كنند وجـاسـوس بگمارند كه كسی نتواند به حضرت ملحق شود, اما باتمام این كنترلها, یزید تصمیم به خـروج از بـصره می گیرد وبه ده فرزندش می گوید:كدامیك از شما آمادگی خروج به همراهی مرا دارید؟
دو فـرزنـدش بـه نـامـهای ((عبداللّه وعبیداللّه )) پدررا همراهی می كنند اما شیعیان ,اورا بر حذر می داشتند كه راهها تحت نظر ومراقبت است ونمی توان از بصره خارج شد. یـزید بن ثبیط گفت : ((به خدا قسم ! اگر تمام راههارا با سم اسبان پر كنند, من ازتصمیم خود بر نمی گردم ونمی توانند مرا دستگیر كنند)).
آنگاه با دوفرزندش وغلامش وعامر وسیف بن مالك وادهم بن امیه از بصره خارج شدند هیات هفت نفری به سرپرستی ((یزید)), عازم مكه شدند, وقتی به مكه رسیدند كه امام (ع) در ابطح بود, یزید شب را سپری كرد وصبح عازم جایگاه امام (ع)شد. از طـرفی هم امام (ع) چون از ورود این هفت نفر مطلع شده بود, به طرف منزل آنان حركت كرده بود, اما ملاحظه فرمود كه یزید به سراغ حضرت رفته , لذا امام (ع)در منزل ((یزید بن ثبیط)) توقف كـردنـد تـا او بـر گـردد چـون یـزید بن ثبیط از آمدن حضرت به منزلگاهش , مطلع شد, با عجله برگشت ودید كه حضرت آنجا نشسته وبادیدن آن بزرگوار این آیه را خواند: ((بفضل اللّه وبرحمته فبذلك فلیفرحوا, السلام علیك یا بن رسول اللّه ))!. بـا تـشریف فرمایی خود, موجب نزول رحمت وبركت شدید وباید خوشحال بود, درود بر تو ای پسر رسول خدا))!. آنـگـاه امـام (ع)را در جـریان آمدن خود ویاران قرار داد ووسایل خودرا به جایگاه امام منتقل نمود وهمراه حضرت به سمت كربلا آمدند تا در كربلا, خود ودو فرزندش به شهادت رسیدند. ((عامر)) فرزند یزید در سوگ پدر وبرادرانش , چنین سروده است :
یا فرو قومی فاندبی
خیر البریهٔ فـی القبور.
وابكی الشهید بعبرهٔ
من فیض دمع ذی درور.
وارث الحسین مع التفجع
والتـــاوه والـزفـیــر.
وابكی یزید مجدلا
وابنیه فـی حر الهجیـر.
مترملیــن دماهــم
تجری علی لبب النحور[۲] .
((ای فروه ! (نام مادر یا یكی از زنان قبیله ) برخیز وبرای بهترین انسانها گریه كن )). ((آنچنان بر شهید گریه كن كه اشك از سر چشمه دیدگان مانند سیلاب ازگونه ها بریزد)). ((برای حسین (ع) با آه وناله و درد وافغان سوگواری كن )). ((بـرای یزید بن ثبیط گریه كن كه در خون آغشته است وفرزندانش كه در گرمای سوزان , كشته شدند)). ((در خون خود آغشته اند وخون از سینه وگردن آنان روان است )).

پی‌نوشتها:
۱) بحار, ۱۰۱/۲۷۳.
۲) ابصار, ۱۱۰

منبع : بلاغ