امید جدید آمریکا

سالی است که اوباما باید نه گفتن را هم در خانه و هم خارج از خانه بیاموزد.
باراک اوباما، اولین رییس‌جمهور سیاه پوست آمریکا، توانست با حمایت کامل مردم این کشور و بسیاری از کشورهای جهان، به کاخ سفید راه یابد. وی در حضور میلیون‌ها آمریکایی و میلیاردها انسان در همه جهان، با شعار ”تغییر“ پای به قوه مجریه آمریکا نهاد. اما این شعار، عملکرد اوباما را در سال ۲۰۰۹ محدود خواهد کرد، چراکه طی سال‌های گذشته، همواره تغییر در اقتصاد به نوعی تغییر پالایشی بوده است.
در حالی که جرج بوش، بودجه‌ای مازاد و سالم را در سال ۲۰۰۱ به ارث برده بود، در سال ۲۰۰۹ کسری بودجه آمریکا بیش از یک تریلیون دلار پیش‌بینی می‌شود. علاوه بر مسایل اقتصادی، بحث روابط خارجی هم مطرح است؛ در سال ۲۰۰۰ آمریکا به عنوان قدرتی مسلّم در صلح با جهان به سر می‌برد، اما در سال ۲۰۰۹، اوباما نیروهای زیر آتش جنگ را در عراق و افغانستان تحویل می‌گیرد و قدرت آمریکا در حال انتقال به آن دسته از کشورهایی است که اقتصادشان با سرعت بیشتری در حال رشد است. ‌ ‌
چگونگی برخورد اوباما با این تغییرات، میزان موفقیت وی را در روزهای ریاست جمهوری تعیین می‌کند. اکنون وقت انتخاب‌های اوباما است که ممکن است اکثریت طرفدارانش را در اطراف جهان و حتی در بین حزب دمکرات ناامید کند. ‌
آنچنان که انتظار می‌رود، در سال ۲۰۰۹ بیشترین تمرکز دولت آمریکا بر مسأله اقتصاد خواهد بود، چراکه اوباما قول‌های زیادی به مردم داده است. حتی اگر منابع مالی بیشتری در دسترس بود، وی مجبور بود روی مسایل مهمتری همانند کاهش نرخ‌های مالیاتی و برنامه‌های بهداشتی تمرکز کند. به هر حال، خزانه خالی دولت می‌تواند بهانه خوبی برای فرار از وعده‌های انتخاباتی اوباما باشد.
از طرفی، قوانین زیادی باید به تصویب برسند تا اوباما بتواند با تمسک به آنها شعارها و وعده‌های انتخاباتی خود را عملیاتی کند که این امر مبیّن ناتوانی وی در انجام کوتاه‌مدت تعهدات خود است. بسیاری از طرفداران حزب دمکرات، مدت‌ها در انتظار بوده‌اند تا فرد مورد نظر خود را به کاخ سفید بفرستند و هم‌اکنون پس از این موفقیت، اتحادیه‌ها خواستار قوانین جدید کار و وکلا خواهان قوانین پرداخت بدهی خواهند بود و طرفداران محیط زیست، اقدامات زیست محیطی جدیدی را به راه خواهند انداخت. همه اینها می‌تواند هرگونه روند بهبود اقتصادی را به تأخیر بیندازد.
نگرانی خاص در مورد اوباما این است که وی در دوران کوتاه فعالیت سیاسی خود، هیچ گاه در برخورد با مسایل مهم، بر خلاف میل حزب طرفدارش رفتار نکرده است، در حالی که اگر می‌خواهد به بسیاری از راCی‌دهندگان مستقلی که به وعده‌های وی در مبارزات انتخاباتی ایمان آوردند، خیانت نکند، باید نه گفتن به دمکرات‌ها را آغاز کند. ‌ ‌
● بازآفرینی اعتبار از دست رفته
انتظارات زیادی که از اوباما در سیاست داخلی وجود دارد، قابل مقایسه با سیاست خارجی نیست. دمکرات‌ها انتظار دارند اوباما هرچه زودتر، نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کند - چیزی که خود او هم در گذشته وعده داده بود. اما به نظر می‌رسد اوباما دریافته است که عقب نشینی فوری از عراق، هم برای این کشور و هم برای اعتبار آمریکا در منطقه خطرناک خواهد بود. ضمن این که شانس غرب برای پیروزی در افغانستان با داشتن نیروهای بیشتر در آنجا است. ‌ ‌در سراسر جهان، رییس‌جمهور جدید آمریکا به نمادی از آنچه مردم از یک آمریکایی ایده‌آل در ذهن دارند، تبدیل شده است. این امر صرفاً به این دلیل اتفاق افتاده که اوباما مانند جرج بوش مورد نفرت نیست و ممکن است بتواند بسیاری از مسایل را حل کند. در این بین، تعطیلی هر چه زودتر گوانتانامو می‌تواند شروع خوبی باشد. ‌ ‌
وقتی در سال‌های آینده، تاریخ‌نویسان به دوران ریاست جمهوری اوباما رجوع کنند، معیار قضاوتشان بیشتر بر این خواهد بود که آیا وی موفق شده قدرت‌های نوظهور را به عرصه تصمیم‌گیری جهانی وارد و آنها را در حمایت از ارزش‌های غربی متحد کند یا خیر؟
با فرض دو دوره ریاست جمهوری، زمانی که دوران اوباما در سال ۲۰۱۷ به پایان برسد، قدرت‌هایی چون هند، چین و برزیل، به طور حتم، نقش بیشتری در اقتصاد جهان خواهند داشت. در حال حاضر، هیچ یک از این کشورها عضو گروه ۸ نیستند و تنها چین در شورای امنیت سازمان ملل متحد جایگاهی دارد. اگر آمریکا نتواند راهی برای وارد کردن چین و هند به ساختار موجود قدرت جهانی پیدا کند، این کشورها برای خود،گروه‌های جداگانه‌ای تشکیل خواهند داد. ‌ ‌
بحران مالی همراه با از بین رفتن اعتبار آمریکا طی هشت سال گذشته، به آن دسته از افراد حکومت که معتقدند، نظام سرمایه‌داری و دمکراسی غربی، مدل‌های ضعیف و قدیمی هستند، اعتبار بخشیده است. اوباما باید در فرصت به دست آمده، برای احیای اعتبار و قدرت نظام سرمایه‌داری در آمریکا تلاش کند، اگرچه این کار ممکن است به زمان زیادی نیاز داشته باشد و خود، هزینه‌هایی را به این کشور تحمیل نماید. آمریکا در سال ۲۰۰۹ میدان آغاز مسابقه‌ای خواهد بود که اوباما تنها مبارز آن است.

منبع : اقتصاد ایران