منابع انسانی مهمترین ابزار در روند جهانی سازی

آنچه در روند توسعه سازمان ها و جهانی سازی از اهمیت زیادی برخوردار است توجه ویژه به مهمترین ابزار در توسعه یعنی نیروی انسانی است.سازمان های کسب و کار در روند جهانی سازی اقتصادی بیش از هرچیز دیگری تحت تاثیر شرایط برون سازی در کشورهای مختلف هستند و بیشترین آثار این شرایط بر قلمروی مدیریت منابع انسانی در سازمان خودنمایی می نماید.به گزارش موج ،توسعه شرکت ها و سازمان های چندملیتی ایجاب می کندکه تمرکز بیشتری برای جلوگیری از ایجاد وقفه در توسعه اقتصادی، بر روی مدیریت منابع انسانی انجام شود.
یکی از مهمترین نکات در مدیریت منابع انسانی که از اهمیت ویژه ای برخوردار است، توجه بر محیط بیرون سازمان و تاثیر آن بر منابع انسانی و در نتیجه اثر آن بر روندجهانی سازی است.منابع انسانی سازمان متاثر از شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی- اجتماعی و شرایط اقلیمی و زیست محیطی است بنابراین در طراحی استراتژیک مدیریت منابع انسانی بایستی تاثیرات این بخش ها را کاملا در نظر گرفت.عملکرد و اثر بخشی هر سیستم از جمله سیستم مدیریت منابع انسانی با شاخص هایی اندازه گیری می شود که ارزش ها و فرهنگ جامعه آن را انتخاب و دیکته می کند بنابراین در طراحی استراتژیک عملیات در سیستم مدیریت منابع انسانی و تعیین اولویت ها و منابع آن در جامعه تنها تفاوت ارزش های اجتماعی است که ماهیت مدیریتی منابع انسانی را متفاوت می کند.آنچه در خصوص تاثیر محیط سیاسی باید بدان اشاره کرد این است که محیط سیاسی به ویژگی های حکومتی، سیاست ها و دستورالعمل های دولت و مصوبات وزارتخانه ها و سایر سازمان های ذی ربط، نهادهای سیاسی و نظایر آنها بستگی دارد.
اما آنچه بیش از همه عوامل بر روی مدیریت منابع انسانی از اهمیت زیادی برخوردار می شود امنیت سیاسی- اجتماعی است که به شدت بر روی روحیه کار، مسئولیت پذیری و تقویت وجدان کاری موثر است که سایر عوامل محیطی، حتی شرایط اقتصادی کشور چنین تاثیرات بلند مدت و پایداری را نخواهد داشت.
اما نکته دیگر تاثیرات محیط اجتماعی و فرهنگی است که مشخص کننده ویژگی های باوری، هنجاری ارزشی و عادت های قومی و قبیله ای در مناطق مختلف کشورها است زیرا شخصیت و نوع نگرش افراد به مسایل حتی کاری را این نوع مسایل تحت تاثیر قرار می دهد.مسئله دیگری که از محیط برون سازمانی بر روی مدیریت منابع انسانی سازمان تاثیر می گذارد محیط زیست و شرایط اقلیمی کارکنانی است که در سازمان حضور دارند.حتی آب و هوا، شرایط اقلیمی به معنی خشک و معتدل بودن و مواردی از این دست نیز بر روی شرایط دیدگاهی کارکنان موجود در سازمان اثرگذار می باشد.
تاثیر شرایط زیست محیطی و اقلیمی در سازمان تا حدی است که باعث تفاوت های زیادی در قضاوت ها و نگرش آنان در زندگی اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی کارکنان خواهد گذاشت.منابع انسانی سازمان از محیط درون سازمانی نیز تاثیر می پذیرند که شامل ویژگی های کمی و کیفی منابع انسانی به ویژه شرایط سنی، تحصیلی، مهارتی است و شناخت کامل منابع انسانی سازمان از جهت چنین ویژگی هایی موجب ایجد مزیت در سازمان برای شناخت بیشتر مهمترنی ابزار تولید، یعنی منابع انسانی می شود زیرا این عامل دوم می تواند به عنوان نقطه قوت و هم نقطه ضعف سازمان قرار بگیرد.همچنین نوع و ماهیت تکنولوژی از عوامل عمده تصمیم گیری های استراتژیک واحدهای تولیدی به حساب می آید و اهمیت این عامل در کشورهای در حال توسعه که ماشین آلات و دانش فنی را از کشورهای صنعتی دریافت می کنند بیش از کشورهای صنعتی است زیرا در این کشورها، تغییر یا جانشین کردن تکنولوژی جدید از یک سو متضمن هزینه سنگین ارزی و از سوی دیگر متاثر از روابط خارجی کشور می باشد.به هر حال اینکه منابع انسانی در سازمان تحت تاثیر شرایط محیطی ،نگرش های متفاوتی دارند، مطلب کم اهمیتی نیست و در روند طراحی سیستم های موثر مدیریت منابع انسانی توجه به آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است.اصلاح سیستم های منابع انسانی و استخدام و نوع نگرش ها به نظام اداری برای تغییر آنها بایستی به صورت ریشه ای و از واحدهای سازنده این سیستم ها صورت بگیرد که همان تک تک منابع انسانی توجه جدی به ریشه های نگرش ها و رفتارهای آن ها است.
در حال حاضر منابع انسانی در سازمان ها مهمترین اولویت و سرمایه سازمانی هستند که باید با اولویت های ویژه ای به آن ها نگریسته شود که اصلاح نظام اداری یکی از مهمترین اولویت های آن است.قانون مدیریت خدمات کشوری به عنوان یک قانون بسیار مهم، برای اصلاح نظام مدیریت انسانی در سازمان های دولتی تنها یک گام و قدم اول است که باید پرورش یافته و هدایت گردد و در غیر این صورت این قانون نخواهد توانست نقش مهم و عمیق خود را در اصلاح مسایل منایع انسانی در کشور ایفا نماید.یکی از مهمترین مسایل در کشور و در نظام اداری ایران مسئله عدم کارایی منابع انسانی سازمان است و این در حالی است که این عدم کارایی کاملا ریشه ای و ریشه دار بوده و تنها مربوط به منابع انسانی در سازمان های دولتی نیز نمی شود.
فرهنگ منابع انسانی در سازمان های دولتی ایران فرهنگی است که بر مبنای آن ناکارآمدی ها متولد شده و شکل می گیرند و از این بابت نباید تنها عدم کارایی ها را به عدم کارایی شاغلین سازمانی نسبت داد بلکه روش ها رویه ها مشکل اساسی سازمان های دولتی ایران هستند که برای اصلاح آن ها نباید تنها به اصلاح قوانین مالی بسنده کرد و اصلاح فرهنگی نیز از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

منبع : روزنامه تفاهم