مرد عنکبوتی

وقتی كه ۵ ساله بودم، مادرم برایم یك عروسك مرد عنكبوتی به مناسبت تولدم خرید. من هرجا می رفتم او را همراه خود می بردم و هنوز هم آن را دارم. وقتی كه چند هفته پیش ۲۶ ساله شدم كادویی از دوستانم دریافت كردم. جعبه ای پر از وسایل با نقش و نگارهای مرد عنكبوتی. آیا متوجه شدید؟ مرد عنكبوتی قهرمان من است.
بگذارید با این جمله شروع كنم من واقعا از مرد عنكبوتی لذت بردم و خوشم آمد. جالب و سرگرم كننده بود. اما اگر قرار بود بین كارتون میانه دهه ۹۰ و فیلم یكی را انتخاب كنم حتما كارتون را انتخاب میكردم. البته این توهینی به فیلم نیست. فقط من ظاهرا قهرمانم را در كارتون بیشتر می پسندم. چون فكر می كنم آنها امكان تحرك بیشتری در كارتون داشتند.
● حالا چند نكته:
▪ توبی مگوایر در نقش مرد عنكبوتی/ پیتر پاركر خوب بود اگرچه من ترجیح می دادم هنرپیشه شناخته نشده ای این نقش را بازی كند تا در مورد كاراكتر موردنظر پیش زمینه ای ندهد.
▪ ایرادی به ظاهر گرین گوبلین نمی بینم. شاید حتی تقاضای زره هم می كردم. با اینكه قدرت زیادی هم داشتم.
▪ من حتی به جلوه های ویژه توجه نكردم. همانطور كه آنها مرا به زحمت نینداختند. كاملا صریح و روشن. فیلم بدون آنها خالی می بود.
نكاتی هم بودند كه مرا ناامید كردند. به نظر می آید مرد عنكبوتی فاقد آن خصوصیاتی است كه او را از تمام قهرمانان دیگر جدا می كرد. منظورم اینست كه من او را دوست دارم بیشتر بخاطر قدرتش در كنایه زدن و شوخیهایش.
و بالاخره Macy Gray به عنوان خواننده برجسته فیلم؟؟؟ من كه نمی توانم تحملش كنم!!!
با تمام این احوال پایان فیلم را واقعا دوست داشتم. یك مبادله كلاسیك بین پیتر و هری آزبرن نقشه های آینده را ترسیم می كند.
غافلگیری پیچیده میان پیتر و ماری جین غم انگیز اما مناسب بود.

منبع : سایت دوستان