مرگ، اما نه برای زن همسایه!

دانشجویان ورودی سال ۷۱ رشته حقوق دانشگاه تهران به یاد دارند که در ترم دوم، در یکی از جلسات کلا‌س حقوق اساسی، یکی از ۲۵ دانشجوی دختر آن کلا‌س ۱۰۰نفره که به‌دلیل سهمیه‌بندی جنسیتی که آن سال‌ها هم برای رشته‌هایی مثل حقوق اعمال می‌شد، ۷۵ نفر آن پسر بودند، پرسید: استاد! چرا طبق قانون اساسی زنان نمی‌توانند رئیس‌جمهور شوند، استاد با آرامش کامل جواب داد: چون زنان را برای توالد آفریده‌اند! شانزده سال بعد، درست در آستانه روز جهانی زن، زهرا سجادی، معاون مرکز امور زنان و خانواده گفته است: <حضور بانوان در بخش‌هایی به غیر از پزشکی و آموزش ضروری نیست>۱۱)‌ و البته فراموش نکرده که این جمله همواره طلا‌یی را تکرار کند که: <وظیفه اصلی مادر، تربیت فرزندان و حضور در خانواده‌است>۲۲)‌ و سخنرانی غرایی در مضرات حضور زن، درس خواندن او در دانشگاه و کار کردن او بکند و معادله خودابداعی خود را با همه مفروضات و مقدمات نادرست، در نهایت اینگونه حل کند که: <زنان در بخش فنی و مهندسی می‌توانند از درون خانه خدماتی به جامعه ارائه کنند.>۳۳)
در این مجال کوتاه نمی‌خواهم اثبات کنم تا چه حد پای استدلا‌لا‌ت این مقام دولتی و سایر همفکران آنها که از روزی که یادمان می‌آید برای زن، همانطور که آن استاد محترم بی‌پیرایه و صریح مطرح کردند، وظیفه‌ای جز توالد و تناسل نمی‌شناخته‌اند، می‌لنگد. امروز روز جهانی زن است، مناسبتی که در آن مفید و مختصر باید حرف زد و من می‌خواهم به مناسبت این روز، پیشنهادی به این مقام محترم و سایر همفکرانشان در قوای سه‌گانه بدهم:
● خانم‌های محترمه!
ما استدلا‌ل شما را، با همه غلط‌های املا‌یی و انشایی‌اش پذیرفته‌ایم، از آن رو که فعلا‌ شمایید که مقدرات ما زنان زیردست را تعیین می‌فرمایید. اما بیایید و یک بار هم که شده به شعارهایتان عمل کنید؛ مگر نمی‌گویید امر به معروف، باید عامل به معروف هم باشد؟! بنابراین، پیشنهاد می‌کنم برای عمل به معروفی که با تمام قوا و استفاده از تمامی بودجه‌های دولتی و حکومتی در حال تبلیغ و ترویج آن هستید، و آن، خانه‌نشین کردن زنها، یا آن طور که من برداشت کرده‌ام، بازگشت به دوران پرده‌نشینی است، لطفا از خودتان شروع کنید. کار ساده‌ای است؛ تمامی زنانی که منصب‌های کشوری و لشکری را که آموزشی و بهداشتی نیست اشغال کرده‌اند، به مناسبت روز جهانی زن استعفا دهند و به وظیفه اصلی خود در خانه و خانواده بازگردند که اگر مرگ خوب است، اول از خودشان شروع کرده باشند، نه از زنان همسایه. برای آسان‌تر کردن کار، من در زیر، فهرستی از مهم‌ترین کسانی را که اگر عامل به معروف باشند، لحظه‌ای در استعفا دادن درنگ نمی‌کنند، تهیه کرده‌ام؛ کسانی که اقتضای شغلشان، ساعات طولا‌نی کار و جلسات پیاپی و سفرهای مکرر داخلی و خارجی و لا‌جرم، خالی گذاشتن سنگر خانه و خانواده است.
۱) خانم زهره طبیب‌زاده، رئیس مرکز امور خانواده و تمامی معاونان ایشان
۲) خانم فاطمه واعظ جوادی، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست
۳)تمامی مشاوران امور بانوان کلیه وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی ‌
۴) ۸ نماینده زن مجلس، خانم‌ها فاطمه آلیا، فاطمه رهبر، طیبه صفایی، لا‌له افتخاری، عفت شریعتی، نیره اخوان‌بی‌طرف، زهره الهیان و فاطمه آجرلو
۵) کلیه اعضای شورای فرهنگی- اجتماعی زنان
۶) و...
مطمئن باشید فردای روزی که این مقامات- که هیچ‌یک نه کار آموزشی می‌کنند و نه کار پزشکی- استعفا دادند، ما زنان، از کارمند و کارگر و وکیل و مهندس و معمار و روزنامه‌نگار و هنرمند و کارفرما و... نیز استعفا خواهیم داد و خانه‌نشین می‌شویم تا ببینیم آیا دیوار کوتاه‌تری پیدا خواهد شد که مشکلا‌ت بیکاری و فقر و فساد و فحشا و... را بر گردن آن بیندازند یا اینکه دولت و مجلس با تصویب و اجرای لا‌یحه حمایت خانواده، طرح الزام دانشگاه‌ها به پذیرش دختران در شهر محل اقامت والدین یا شوهر، طرح گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، طرح سهمیه‌بندی جنسیتی و اجرای سیاست‌های بازگرداندن زنان به صد سال قبل، همه مشکلا‌ت جامعه ایرانی را حل خواهند کرد؟!
روز جهانی زن، در هر حال، مبارک باد!

شادی صدر
وکیل پایه یک دادگستری
پی‌نوشت
۱- معاون مرکز امور بانوان‌: مشاغل خانگی برای زنان ایجاد شود، خبرگزاری دانشجویان ایران، ۱۲ اسفند ۸۷، در این نشانی اینترنتی:
۱۲۹۸۷۰۲ID=News-?http://isna.ir/ISNA/NewsView.aspx
۲- همان
۳- همان

منبع : روزنامه اعتماد ملی