اولین بانوی مسلمان

به مناسبت سالروز وفات حضرت خدیجه(س)
روز دهم رمضان المبارک، سالروز وفات یار با وفای پیامبر، ام المومنین، حضرت خدیجه کبری سلام الله علیهاست؛ حضرت خدیجه سلام الله علیها شخصیت ارزشمندی که همه هستی اش را (نه تنها ثروتش را) برای اعتلای کلمه الله و اسلام، فدا کرد تا جایی که به حق می توان گفت مسلمانی ما همه اش مدیون حضرت خدیجه(س) است.
خدیجه بنت خویلد بر اساس اطلاعات به دست آورده از دایی اش که یک عالم دینی است به این نتیجه رسیده بود که محمد(ص) آینده ای روشن و معنوی خواهد داشت و می دانست که او پیامبر خواهد شد، لذا از «محمد امین» خواست تا با اموالی که او در اختیارش می گذارد به تجارت برود و رئیس دفتر خود را نیز همراه حضرت فرستاد تا به طور نامحسوس و مخفیانه، وقایع سفر را برایش گزارش کند و با این سیاست، اطلاعاتش را تکمیل کرد و آنچه باید از محمد(ص) بفهمد، فهمید.
دایی اش را برای خواستگاری محمد امین فرستاد و خرج و مخارج عروسی را خود متقبل شد و با او ازدواج کرد و به این وصلت افتخار نمود.
هنگامی که قبل از بعثت، پیامبر در غار حرا به سر می برد، شب ها نان و غذا تهیه می کرد و فاصله طولانی و صعب العبور جبل النور را می پیمود و خود را به محمد(ص) می رسانید. بارها محمد(ص) فرموده بود: «خدیجه جان، این راه طولانی است، خودت را به سختی نینداز» اما او دست بردار نبود چون می دانست برای چه در گرانبهایی، گام برمی دارد. کار به جایی رسید که شبی پیامبر فرمود: «شب ها من می آیم پایین کوه و شما هم نان و غذا را بیاور آنجا تا زحمت بالا و پایین آمدن از کوه را اقلا من تحمل کنم» و خدیجه راضی شد.
زمانی که زن های کفار و مشرکان مکه، خدیجه را تهدید کردند که اگر به سراغ یتیم عبدالله بروی، تو را طرد می کنیم، چون می دانست چه گوهر ارزشمندی را انتخاب کرده است، دست از محمد(ص) نکشید و با همه وجودش در خدمتش بود و بر همین اساس وقتی وضع حمل فاطمه اطهر سلام الله علیها نزدیک شد، زن های قریش او را تنها گذاشتند، اما خدای محمد(ص) به فریادش رسید و چهار بانوی بهشتی را به کمکش فرستاد.
خدیجه نه تنها همسر وفادار پیامبر است بلکه اولین بانویی است که به آن حضرت ایمان آورده و اولین نمازگزار از بانوان، پشت سر رسول خداست تا جایی که وقتی با پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) در مقابل کعبه خم و راست می شدند و جماعت می گزاردند، عده ای آنها را به استهزاء می گیرند اما او دست از محمد(ص) نمی کشد.
رحلت اندوه بار خدیجه پس از رحلت عموی ارجمندش حضرت ابوطالب (ره)، آن قدر برای پیامبر، غمبار بود که آن سال را «سال اندوه» نامیدند.
لحظه های واپسین عمر خدیجه فرا رسید. پیامبر با مهربانی فرمود: خدیجه، رحلت تو بر ما گران است. اما وقتی بر بانوان برگزیده وارد شدی سلام مرا به آنها برسان. خدیجه پرسید: ای پیامبر خدا، آنان چه کسانی هستند؟ فرمود: مریم، کلثوم و آسیه آن زن آزادیخواه. و خدیجه گفت: خدا بر من مبارک گرداند ای پیامبر خدا.
و با قلبی آرام، دیده از جهان فرو بست و دعوت حق را لبیک گفت. رسول خدا با دلی غمبار و با دستان خود، او را در حجون مکه دفن کرد.

منبع : روزنامه رسالت