مامفورد - MUMFORD

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لارنس کسدان و چارلز اوکان
کارگردان : کسدان
فیلمنامه‌نویس : کسدان
فیلمبردار : اریکسن کور
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتنن هوارد
هنرپیشگان : لورن دین، هوپ دیویس، جیسن لی، آلفره وودارد، مری مک‌دانل، پرویت تیلر وینس، مارتین شورت و دیوید پیمر
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۲ دقیقه


̎مامفورد̎ دین، روان‌کاوِ جوان، به شهر کوچکی می‌رود و مطبی در آن‌جا باز می‌کند. روشِ درمانی مامفورد ربطی به پرت و پلاگوئی‌های روان‌کاوانه ندارد و بیشتر بر توصیه‌های عملی تکیه می‌کند و به همین جهت، خیلی زود فهرست بالا بلندی از بیماران راضی و خشنود ـ از جمله صاحب‌منصبان عالی شهر ـ جزو مشتری‌های پروپا قرصش می‌شوند. توصیه‌های ̎مامفورد̎ ضمناً باعث می‌شود عشق و عاطفه بین ساکنان مجرد شهر به وجود آید. اما این شهر قبلاً روان‌کاوی به نام ̎ارنست دلبانکو̎ (پیمر) داشته که ̎مامفورد̎ کسب و کارش را کساد کرده است. بنابراین، ̎ارنست̎ این پرسش برایش مطرح می‌شود که: ̎مامفورد̎ کیست و چه دوره‌ای دیده و چه تخصصی دارد؟...
● فیلمی بدون هرگونه چالش یا عناصر درگیر کنندهٔ تماشاگر، از کارگردان/فیلم‌نامه‌نویسی که ظاهراً در بدترین شکل خود به سر می‌برد. انگار سازندهٔ حرارت تن (۱۹۸۱)، چهل سالگی (۱۹۸۳)، توریست تصادفی (۱۹۸۸) و گران کن‌ین (۱۹۹۱) دیگر نمی‌تواند حتی یک شخصیت قابل توجه یا یک جملهٔ قابل قبول بنویسد. کمتر می‌توان شخصیتی اصلی به این خنثائی و بی‌مایگی دین در نقش ̎دکتر مامفورد̎ که هم‌نام شهر محل طبابتش است و نامش را نیز به فیلم داده است، پیدا کرد. او روان‌کاو تنهائی است در شهرستانی که هیچ‌گاه هویت یا اهمیت نمی‌یابد با بیمارانی معدود و مشکلاتی شخصی (از جمله یک رُمانس بی‌حال و اضافی). روش‌های کار او با بیماران، چنان است که آدم تعجب می‌کند چه‌طور ممکن است کسی بابت جلسات ویزیت او، هزییه‌ای بپردازد و شیوهٔ حل و فصل قصه‌های آنها، اوج ساده‌انگاری است. (این فکر که سابقهٔ روانی روان‌کاو می‌تواند حرف تازه‌ای باشد، نیز در اثر ضعف اجرا و شخصیت‌پردازی خیال خامی از کار درآمده است.)مامفورد فیلمی است با این سمت و سوی کلی که ̎سخت نگیرید و خوش‌بین باشید که گرفتاری‌ها به خودی خود، رفع می‌شوند.̎ اما حتی همین حرف را هم نمی‌تواند بدون لکنتی فرساینده بزند. سادگی جایش را به پیش‌پا افتادگی محض داده است. مجموعهٔ بازیگران نقش‌های فرعی تلف شده‌اند و این برای کسدانی که به خاطر سلیقه‌هایش در این زمینه شهرت دارد، باید بسیار زننده‌تر به شمار آید.