کمانه - RICOCHET

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : جوئل سیلور و مایکل لوی
کارگردان : راسل مالکاهی
فیلمنامه‌نویس : استیون د سوزا، بر مبنای داستانی نوشتهٔ فرد دکر و منو مه‌یس
فیلمبردار : پیتر لوی
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن سیلوستری
هنرپیشگان : دنزل واشینگتن، جان لیتگو، آیس تی، کوین پولاک، لیندزی واگنر، مری آلن ترینر، جاش اوانز، جان کاتران جونیر، ویکتوریا دیلارد
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه


ـ ̎نیک استایلز̎ (واشینگتن)، پلیس تازه کار با دستگیری شجاعانهٔ قاتل روان‌پریشی به نام ̎ارل تالبوت بلیک̎ (لیتگو)، دادستانی به نام ̎پریسیلا بریملی̎ (واگنر) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ̎بریملی̎ ابتدا او را به سمت کارآگاهی و سپس دستیاری خود ترفیع می‌دهد. در این فاصله ̎نیک̎ با ̎گیل̎ (ترینر) ازدواج کرده و دو دختر کوچک دارد. در زندان، ̎بلیک̎ که عضو فرقهٔ برادران آریائی نئوفاشیست است، سوگند انتقام می‌خورد. او نقشهٔ فراری طرح می‌کند که طی آن پلیس جسدی را می‌یابد و گمان می‌کند از آن ̎بلیک̎ است. در این حال ̎استایلز̎ مشغول کار روی طرح یک مرکز بازپروری و اصلاح جوانان در توئین تاوز است. هنگامی که در یک برنامهٔ تلویزیونی جدید حاضر می‌شود تا برای طرحش تأمین سرمایه کند، ̎گیل̎ طی تماسی تلفنی از ̎دبی̎ پرستار بچه‌شان می‌شنود که برق‌شان قطع شده است. ̎بلیک̎ که خود را به لباس کارگر شرکت برق درآورده، وارد خانه می‌شود و ̎دبی̎ و بچه‌ها را بی‌هوش می‌کند. او فیلمی ویدئویی از خودش در حال بالا بردن یک تبر روی تخت دخترهای به خواب رفته می‌گیرد که بعدها به دست ̎استایلز̎ می‌افتد. پلیس به ̎استایلز̎ اطلاع می‌دهد که مدیر برنامهٔ تبلیغاتی‌اش، ̎فریس̎ (کاتران جونیر) به طرز فجیعی مرده است. یک یادداشت خودکشی به جا مانده، ̎استایلز̎ را متهم به مشارکت در تهیه فیلم‌های هرزه‌نگار با استفاده از بچه‌ها می‌سازد. او را از کار معلق می‌کنند. سپس ̎بلیک̎، ̎استایلز̎ را می‌رباید، به او هروئین تزریق می‌کند و فیلمی ویدئویی از او تهیه می‌کند. ̎استایلز̎ گیج و منگ در جلوی دادگاه رها می‌شود.
ـ تقابل دو مرد و دشمنی‌های بین آن دو، با این پیش‌بینی که سرانجام، پلیس درستکار سیاه‌پوست بر قاتل روان‌پریشی سفید‌پوست پیروز می‌شود، بسیار به مذاق ̎سیاه‌پوستان رادیکالیست̎ خوش می‌آید. اما مالکاهی تعمدی در القای این تفکر ندارد! او بیشتر نگران شخصیت‌پردازی است، که در این زمینه موفق نیست و در نمایش خشونت نیز راه افراط را در پیش می‌گیرد ـ تا بدان حد، که گاه برخی صحنه‌ها تٔثیری معکوس ایجاد می‌کنند و خنده‌دار می‌شوند.