زن در شرق باستان

نزد اقوام شرق باستان مادر شخصیتی دینی متصور شده و به عنوان یکی از خدایان پرستیده می شد که نشان از مقام برجسته زن در آن دوران دارد در نگاهی اجمالی به تاریخ در می یابیم زنان به عنوان رییس قبیله مقاماتی داشتند.
از نظر علمی نیز دو نفر از شیمی دانان سده سیزدهم پیش از میلاد در بین النهرین زن بوده اند.
در مصر باستان وراثت از طریق مادر انجام می گرفت و حتی رسیدن به مقام پادشاهی نیز از طریق ازدواج با ملکه بود.
مورخان بیان کرده اند حتی در کشور چین هم قدرت مادران معلوم بوده تا آنجا که چینیان کهن مادر خود را فقط می شناختند و در ژاپن هم بارها زنان به حکومت رسیده اند.
هنر سوارکاری نیز از دیر باز متعلق به زنان بوده که در آسیای مرکزی کاربرد داشته در ساختار اجتماعی کهن در سازمان ها زن به جای مرد و مادر به جای پدر بوده است زیرا زن تنها عنصر پایدارجامعه و مرد عنصر متغیر آن است و به این سبب سلسله نسب از طریق زن ادامه می یافت و شوهر تنها پدر کودکان بود اما حق مادری در واقع نشان تکامل اجتماعی در سراسر جهان بود این رسم مادر سالاری نام دارد و مربوط به روزگاری بود که شکار اساس زندگی اقتصادی و جامعه را تشکیل می داد.
زنان اردوگاه را نگه می داشتند و چون به علت جنگ های طولانی مرگ و میر میان مردان بسیار بود این جا بود که زنان خود به ساختن خانه کاشتن دانه کشاورزی دامداری روی آوردند.
در نخستین جوامع اسکان یافته نخستین در ایران کهن به زنان از دیدگاه برتر و متعالی می نگریستند.
بر روی مهره ای مربوط به هزاره چهارم پیش از میلاد زنان به ساختن کوزه مشغولند در ایران نیز تنها پایه طبیعی پیوستگی جامعه های بدوی غیر از همکاری برای تهیه غذا عبارت از هم خونی بود و این خویشاوندی نیز جز از طریق انتساب به مادر امکان پذیر نبود.
لذا نخستین سازمان اجتماعی به صورت جا معه های دودمانی از تبار مادری درآمد. آثار باز یافته وجود جامعه های دودمانی بر پایه انتساب به تبار مادری را در سرزمین مابه اثبات می رساند و می توان گفت به احتمال قوی مادرسالاری از دوران نوسنگی هسته مرکزی اقتصادی اجتماعی مردم ساکن در ایران زمین را تشکیل می داده است.

منبع : روزنامه مردم‌سالاری