انواع پیچ در اسکی

▪ پیچ‌های کوچک: مارپیچ ریز نیش ترمزی و مارپیچ کوچک برنده (کارو) پیچ‌های کوچک پیچ‌هائی با شعاع کوچک هستند که یا به‌صورت پیچ‌های کوچک یا یک نیش ترمز و یا به شکل برنده (کارو) اجراء می‌شوند.
▪ محل تمرین
ـ شیب متوسط
▪ سطح مطلوب اجراء حرکت
۱) انجام مارپیچ ریز نیش ترمزی روی شیب متوسط
۲) اجراء پیچ‌های کوچک برنده پشت سر هم روی شیب متوسط
۳) چوبدست زدن - دقیق و به موقع در هر دو نوع پیچ فوق‌الذکر موجب استواری بالاتنه و مانع نوسان آن خواهد شد.
▪ تمرینات مارپیچ ریز نیش ترمزی
- در را باز کنید و با لبه گرفتن ترمز کنید سپس تمرین را به شکل دالبر اجراء کنید.
- در یک مسیر تنگ (کریدور) ترمزهای اضطراری (هاکی) را به‌هم متصل کنید.
- پیچ‌های سرنده (دراپاژی) پشت سر هم ۱۸۰ درجه‌ای با چوبدست بزنید. ریتم لبه‌گیری را با صدا تعیین کنید.
- پیچ‌های سرنده با پرش و با کمک چوبدست بزنید.
- روی شیب تندتر تمرین کنید.
- با یک نفر دیگر تمرین کنید و سعی کنید حرکاتتان هماهنگ باشد.
- مارپیچ ریز با حرکت به بالا و به پائین غلوآمیز در نزدیکی خط شیب بزنید و سپس دامنه حرکت به بالا و به پائین را کاهش دهید.
- سرعت مارپیچ ریز را کم و زیاد کنید.
▪ تمرینات مارپیچ ریز برنده (کارو)
- پیچ شاس نژ قدرتی روی شیب ملایم بزنید.
- پیچ موازی با پاهای باز بزنید که طی آن قوزک‌ها و زانوها به چپ و راست متمایل می‌شوند. و بدین‌ترتیب اسکی‌ها روی لبه رفته و بعد لبه‌ها آزاد می‌شوند.
- لبه‌ها را آزاد کنید در ساعت ۳ و ۹ لبه بگیرید.
- دالبر: حرکت‌های قوزک‌ها را خیلی زودتر و سریع‌تر انجام دهید و سپس اسکی‌ها را تخت کنید برای گرد کردن پیچ و آغاز موثرتر آن پای داخلی را به سمت داخل پیچ خم کرده و لبه بدهید (لبه‌گیری پیش از موعد).
- با استفاده از چوبدست‌ها، حرکت‌های لبه‌گیری را سریعتر و کوتاه‌تر انجام دهید.
- با هر دو پا اسکی‌ها را به سمت خط شیب هدایت کنید پاها باید باز باشند.
- نقطه‌ای را به‌عنوان هدف انتخاب کنید و به سمت آن اسکی کنید.
- بدون چوبدست اسکی کنید.
- از چوب‌های دروازه تمرینی خیلی کوتاه استفاده کنید.
▪ لغات مورد استفاده
ـ تاب خوردن – پیچ موزون
ـ پیچ با دراپاژ
ـ پیچ کوچک
ـ پیچ با پرش
ـ مارپیچ ریز نیش ترمزی
ـ استم دره‌ای
ـ مارپیچ ریز برنده
ـ ترمز اضطراری – ترمز
ـ تغییر لبه
ـ هاکی
▪ مرحله پیشرفته و قهرمانی
بعضی چیزها هست که مربی باید درباره آنها به شاگردانش مشورت دهد، ممکن است این مسائلی را که مطرح می‌کنیم برای بعضی‌ها بدیهی باشد ولی در هر صورت طرح آنها برای حفظ ایمنی شاگردان و لذت بردن آنها از اسکی خالی از فایده نیست. موارد زیر به‌عنوان مثال قابل ذکر هستند:
- از شاگردانتان بپرسید که از اسکی کردن و درس گرفتن چه توقعی دارند مثلاً آیا منظور تفریح است یا می‌خواهند یک اسکی‌باز فوق‌العاده خوب شوند.
- از شاگردانتان بپرسید که آیا نقش بدنی خاصی دارند یا خیر تا بر آن اساس بتوانید برنامه درسی خود را واقع‌بینانه‌تر طرح‌ریزی کنید.
- توانائی‌های شاگردانتان را به‌خوبی شناسائی کنید و بیش از حد از آنان توقع نداشته باشید. از اینکه یک گام به پس برمی‌دارید تا بعداً دو گام به پیش بردارید. هراسی به دل راه ندهید.
- در دور اول از مسیرهای ایمن و نسبتاً آسان استفاده کنید.
- آموزش در سطح بالا به مقدار زیادی تمرین نیاز دارد چیزی را درس بدهید که بتوانید روی آن کار کنید و به زمین مناسب برای تمرینات مربوط به آن را انتخاب نمائید.
- کود را خوب بشناسید آموزش به سطوح بالا و خارج از پیست در واقع می‌طلبد که مربی اسکی یک راهنمای کوه خیره نیز باشد. برای شاگرد هر مسیر خارج از پیست یک ماجراجوئی جدید به حساب می‌آید.
- قبل از رفتن به خارج از پیست و ترک مسیرهای راحت و کوبیده داخل پیست تکنیک‌های خود نجات‌بخشی در کوهستان را برای شاگردانشان توضیح دهید.
▪ پیچ موازی دینامیک
پیچ موازی دینامیک همچون پیچ موازی پایه پیچی است که در تمام مراحل پیچ، اسکی‌ها موازی هم باقی می‌مانند. ولی تفاوت این پیچ با هوازی پایه در لبه‌گیری زودتر آن و سرازیر شدن سریعتر به سمت شیب است.
▪ محل تمرین
ـ شیب متوسط و کمی تند با تغییر شیب
ـ قوزهای برفی کوچک تا متوسط
ـ سطح مطلوب اجراء حرکت
اسکی باز باید بتواند روی شیب‌های ملایم پیچ‌های برند (کارو) ورودی بعضی از شیب‌های تند پیچ‌های سرنده بزند. اسکی‌باز در برق‌های مختلف تا اندازه‌ای اعتماد به نفس کسب کرده باشد.
اسکی‌باز در داخل قوزهای برفی متوسط به‌خوبی اسکی کند.
▪ هدف از تمرینات
حرکت‌های تمیزتر، هماهنگی و به موقع بودن حرکت‌ها، سرعت عمل و کاروینگ، اسکی‌باز باید بتواند روی شیب‌های تندتر ترمز کند و پیچ‌های کوچک بزند.
‌▪ وسایل موردنیاز اسکی کاروینگ
به‌طور کلی اسکی‌های کارو (یا کمر باریک) در این مرحله، حرکت‌های عرضی را تسهیل می‌کنند. به همین دلیل ورود به خط شیب خیلی سریعتر و به‌طور دینامیک صورت می‌گیرد شکل پیچ حالت خاص خود را می‌گیرد. پایان پیچ شروع پیچ دیگر می‌شود، اسکی‌باز باید به کلیه حرکاتش در هنگامی که به سمت خط شیب سرازیر می‌شود ظرافت بدهد و از انجام حرکت‌های اضافی بپرهیزد.
شکل‌های جدید اسکی‌ها هیجان زیادی در اسکی‌بازان برانگیخته است. به همین خاطر باید نسبت به خصوصیات و شکل اسکی‌ها به همان اندازه حساس باشیم که نسبت به نیازها و خواسته‌های شاگردانمان حساس هستیم.
▪ تکنیک
- پاهای باز، با پاهای باز حرکت‌های عرضی و کمنی خیلی بهتر انجام می‌گیرند.
- مرحله آغاز پیچ، شروع کنید اسکی‌ها را به سمت خط شیب بچرخانید. با زودتر حرکت کردن بدن به سمت خط شیب اسکی‌ها زودتر روی لبه قرار می‌گیرند. وزن به آرامی به روی پای بیرونی منتقل می‌شود. زود لبه دادن اسکی داخلی جهت پیچ را تعیین می‌کند و به دنبال آن ساق و ران بیرونی کمی صاف می‌شود و لبه‌گیری اسکی داخلی را تکمیل می‌کند.
ـ مرحله جهت‌گیری: اسکی‌ها تغییر جهت داده‌اند. حالت کمانی بر روی خط شیب انجام می‌گیرد اسکی‌ها روی لبه مناسب قرار می‌گیرند هدایت پیچ شروع می‌شود و با خم کردن تدریجی مفاصل (مچ و زانو) تنظیم فشار صورت می‌گیرد و ساق و ران بیرونی برای تعادل بهتر خمش کمتری نسبت به ساق و ران داخلی پیدا می‌کند. اسکی بیرونی به‌خوبی و روی لبه‌ها مسیر را طی می‌کند. پاها و ساق و ران وظیفه لبه‌گیری و آزاد کردن لبه‌ها را به‌عهده دارند.
ـ تکمیل پیچ: اسکی‌ها از خط شیب دور می‌شوند پاها و ساق‌ها به سمت داخل پیچ خم شده‌اند تا عبور از خط شیب را آسان کنند. انتقال وزن صورت می‌گیرد. حال با حرکت به پائین تدریجی فشار و میزان لبه‌گیری را تنظیم کنید و در انتهاء پیچ با استفاده از فشار حاصل از پیچی که زده‌اید حرکت به بالا کنید و پیچ بعد را آغاز کنید.
▪ ‌تمرینات
۱) تمرینات در جا: حرکت را توضیح و نمایش دهید.
۲) روی زمین مسطح پاتیناژ کنید.
۳) با اسکی‌های موازی و با سرعت‌ها و تناوب (فرکانس)های مختلف دالبر بزنید.
۴) از روش بادبزنی استفاده کنید.
۵) با یک اسکی تمرین کنید: شوس کج، پیچ به سمت کوه، پیچ کامل
۶) یک تکه پیچ بزنید.
۷) یک پیچ و یک نیم‌پیچ پشت سر هم بزنید.
۸) پیچ‌ها را به‌هم متصل کنید.
۹) زمین، پیست، شعاع پیچ، سرعت و برف را تغییر دهید.
۱۰) کیلومترها اسکی کنید، وقت زیادی صرف مرور حرکات و تکرار تمرین‌ها کنید.
▪ اشکالات متداول
ـ چرخش باسن یا چرخش بالاتنه وجود دارد.
ـ بازی با لبه‌ها ضعیف است.
ـ بدن سفت و منقبض است.
▪ ‌‌رفع اشکالات
تمرینات شوس کج را تکرار کنید: روی شیب متوسط شوس کج کنید. علل ترس را از بین ببرید. روی زمین کم‌شیب‌تری تمرین کنید. با زدن چوبدست حرکت را هماهنگ کنید. سرعت را کاهش دهید. در شرایط بهتری از نظر برف اسکی کنید، تمرینات را با شرایط پیست و برف و غیره وفق دهید.
دراپاژ و لبه‌گیری. دست‌ها را روی زانوها بگذارید. و آنها را کمی به سمت داخل پیچ خم کنید. تمریناتی به شاگرد بدهید که برایش ملموس باشد. مانند چسباندن ساق پا به زبانه کفش یا انتقال وزن از روی شست پا به انگشت کوچک و برعکس و همزمان با آن فشار آوردن مچ پاها به دیواره جانبی کفش‌ها تا شاگرد احساس بهتری نسبت به کفش‌ها و برش جانبی اسکی‌ها پیدا کند. فراموش نکنیم که اسکی‌ها و کفش‌ها ابزار کار اصلی اسکی‌باز هستند.
روی تعادل شاگرد و استفاده از کلیه مفاصلش کار کنید. از روش دالیر، تک پیچ روش بادبزنی، این پا آن پا کردن استفاده کنید. از روش دنبال کردن مربی و یا با صدا ریتم دادن به شاگرد استفاده کنید. از تمرینات طولی (عقب/جلو) نیز استفاده کنید. در این مورد حالت بدن باید تقریباً ایستاده باشد.

منبع : مجله دانش ورزش