شما از کدام دسته بینندگان این سریال می باشید

سریالی که قصد معرفی آن را داریم، تنها سریالی بوده که در اوج شلوغی ها و تراکم برنامه های تلویزیون در نوروز باز هم پخش شده و هم چنان با قدرت در زمان همیشگی اش، تلویزیون و مخاطبانش را از آن خود کرده است.سریالی که حتی در شب اول بعد از سال تحویل نیز پخش شد و بزرگ ترین اتفاق سریال نیز در همان قسمت رخ داد و به گونه ای انتظار مخاطبانش را به پایان رسانید (به گونه ای به بینندگان و طرفدارانش عیدی عظیمی داد)شاید اصلا احتیاجی به معرفی و اطلاع رسانی نباشد، سریال پر بیننده و البته پر حاشیه ای که در اوج به بقای خود ادامه می دهد.
هر چند که بیشتر مردم بیننده این سریال می باشند، اما مخالفت و نکته سنجی ها در مورد اثر بسیار است.
هر چند که قسمت اول سریال در سال ۸۸ پر از تناقض و ایرادهای اساسی بود، ولی نمی شود داشتن مخاطبان زیاد اثر را انکارکرد.(شما خواننده عزیز قضاوت کنید چند نفر در خانه شما منتظر پخش این سریال می نشینند؟) اما این را هم باید دانست که هر استقبالی، توجیه و دلیل خوب یا بد بودن اثری نیست.
از تمام این حاشیه ها، نقدها و خرده گیری ها که بگذریم؛ به حقیقی بودن یا تخیلی بودن اثر، البته بعضی از صحنه های آن می رسیم که جای بحث و بررسی دارد.امیدواریم جناب «فرج ا... سلحشور» در هر صورت پاسخ گو باشد.
سریال «یوسف پیامبر» یکی از آثار پر مخاطب این روزهای جعبه جادویی می باشد، که جذابیت های داستان و این قصه قرآنی دلیلی می باشد بر پر بیننده بودن اثر.
البته جذابیت های بصری نیز در این توهم موفقیت بی تاثیر نبوده است.در هرصورت خواسته یا ناخواسته سریال مخاطبان زیادی دارد، البته مخاطبان این سریال چند دسته اند:
۱) دسته ای که صرفا چشم و گوش تیز کرده اند که اشکالات جزئی یا فاحش سریال را کشف و آن را گوشزد کنند.(تعداد این بینندگان بسیار بوده و جناب سلحشور نیز بیشتر از همه به دستاورد این دسته از بینندگانش لطف و عنایت داشته است تا جایی که در پایان هر قسمت هیچ کدام از افراد این دسته را ناامید نمی کند و چیزی برای این کاشفان به ارمغان می گذارد)
به تعبیری این دسته به سریال به عنوان اثری طنز آمیز و پر از اشکال می نگرند، البته بی دقتی لاینفک اثر آقای سلحشور می باشد.
۲) دسته ای هم بدون چون و چرا داستان مطرح شده و جذابیت های بصری اش را می پذیرند و بی هیچ شکایتی سریال را می نگرند.
۳) اما دسته سوم: این تعداد از بینندگان با علم بر علوم قرآنی و همچنین آگاهی از فنون سینمایی سریال را تماشا و آن را تحلیل می کنند.
این دسته معتقدند، سریال «یوسف پیامبر» قداست و روحانیت پیامبر را زیر سوال برده و از ارزش واقعی او کاسته است.
● و اما نکات دیگر:
۱) «مصطفی زمانی» با کمترین دستمزد گروه بهترین بازی را ارائه کرده است (البته جناب زمانی، شهرت گران بهایی دارد بس عظیم چه مادی و چه معنوی)
۲) «کتایون ریاحی» یکی از سنگین ترین گریم های تاریخ دنیای تصویر ایران را متحمل شده است(البته شما نگران نباشید او با دستمزد بالایش جای هیچ گونه افسوس و نگرانی را باقی نگذارده است، زلیخا بودن این درد سرها و بعد دلخوشی ها را دارد، دیگر)
۳) این طور که بینندگان دسته سوم اظهار داشته اند، متن و داستان اصلی سریال از کتب یهودی استخراج شده است.
۴) تا جایی که به یاد داریم و در قصص قرآن خوانده ایم، زلیخا توسط ایوب پیامبر به پیش یوسف برده می شود(!!!)
۵) البته جناب سلحشور با تمام کاستی ها و نقص ها، توجه ویژه و خوبی به تمدن مصر و شیوه زندگی شان داشته است.
۶) جالب است بدانید بعد از پایان هر قسمت پیامک هایی مبنی بر سوتی های سریال پخش می شود، شما هم مطمئنا شاهد این سوتی ها یا پیامک هایی که دستاورد گروه و دسته اول می باشد بوده اید.
۷) اما این طور که مشخص است سریال در سال ۱۳۸۸ دچار تحولی عظیم شده است، زیرا کش وقوس های بی دلیل و طولانی شدن های آزار دهنده اش را کنار گذاشته و در سه قسمت ابتدایی سال ۸۸ (البته شاید هم چند قسمت پایانی سریال) لطف فرموده و به داستان سرعتی ملموس بخشیده است، به گونه ای که در این سه قسمت اتفاق های مهم کلیت داستان رخ داده است.
▪ زلیخا جوان شد
▪ برادران «بنیامین» را با خود به مصر آوردند
▪ یوسف خود را به بنیامین معرفی کرد.
۸) امیدواریم این سریال به خوبی و خوشی کار و موفقیتش را دنبال کند و هم چنان با روحیه و اعتماد به نفس بالا (!!!) به شیوه اش مصرانه ادامه دهد.(ما را چه شده است. تا جایی که ما می دانستیم موفقیت و مخاطبان زیاد با ضعیف بودن تناقض داشته، البته رخدادهای امروز دنیای تصویر با این واقعیت کاملا متفاوت است (اشاره به فروش «سه میلیاردی اخراجی ها ۲)

منبع : روزنامه خراسان