پول به جای ارزش فنی

انتخاب برترین های آسیا در سال ۲۰۰۷ انجام شد و بار دیگر مشخص شد معیارهای AFC در بخشی از این گزینش ها، به مسایل مالی توجه بیشتر دارد تا ارزش های فنی. در این انتخابات شاید معرفی فوتسال ایران (بهترین تیم فوتسال)، وحید شمسایی (بهترین بازیکن فوتسال)، اوراواردز ژاپن (بهترین باشگاه) و تیم ملی عراق ( بهترین تیم فوتبال) جزو بهترین گزینش های انجام شده بود زیرا این تیم ها و بازیکنان در سال گذشته در سطح قاره آسیا و حتی جهان هم افتخار آفرینی کرده بودند.
در این بین، اما انتخاب رئوف ایلینیه از ازبکستان به عنوان بهترین مربی سال، چین به عنوان بهترین فدراسیون، ژاپن به عنوان تیم اخلاق و محمد حمد الغامدی از عربستان به عنوان بهترین کمک داور سال آسیا جای تعجب داشت و نشان می داد که نگاه منطقی و منصفانه ای برای گزینش این نفرات انجام نشده است.
البته بیش از همه، انتخاب یاسر القحطانی به عنوان مرد برتر سال آسیا به دلیل نداشتن نوسان در بازی ها جای تعجب داشت و نشان می داد این مسایل مالی و ساپورت های دلارهای نفتی عربستان باردیگر زمینه انتخاب نابجای یک بازیکن این کشور به عنوان مرد سال آسیا شده است.
هنوز از خاطرمان پاک نشده است که در سال ۲۰۰۵ هم حامد المنتشری به این عنوان دست یافت در حالی که مردانی چون مهدی مهدوی کیا، پارک جی سونگ و شونسوکه ناکامورا در فوتبال اروپا درخشش فوق العاده ای داشتند، ولی چون سران AFC می خواستند این بازیکن عربستانی را انتخاب کنند، حضور در مراسم را شرط اصلی معرفی شدن به عنوان مرد سال آسیا برشمردند و به همین سادگی روی ستاره های فوتبال آسیا خط قرمز کشیدند.
امسال هم همین اتفاق تکرار شد. شاید مردان ایرانی مانند مهدوی کیا، نکونام، تیموریان نتوانستند در جام ملت ها بدرخشند، اما در فصل گذشته فوتبال اروپا برای باشگاه های خود مهره های کلیدی محسوب می شدند و نباید مقامات AFC به راحتی نام آنها را از فهرست سه نفر نهایی حذف کنند.
در این بین انتخاب نشات اکرم در بین سه نفر نهایی می تواند گزینش شایسته باشد، مردی که در قهرمانی عراق در جام ملت ها نقش موثری داشت و بسیار شایسته تر از یاسر القحطانی برای کسب عنوان بهترین بازیکن سال آسیا بود.
البته نداشتن مردان با نفوذ در بخش اجرایی و تصمیم گیری AFC باعث شده است که این حق خوری ها سال های سال برای فوتبال ایران تکرار شود و شاید اگر درخشش فوق العاده مهدوی کیا،عزیزی، دایی و کریمی در زمان اوج بازیگری خود نبود، این بازیکنان هم از کسب عنوان بهترین بازیکن سال آسیا محروم می شدند.
مطمئنا نفوذ عرب ها و دلارهای نفتی آنها در AFC حتی باعث ضایع شدن حق بزرگان فوتبال شرق نیز شده و آفت آن تنها نصیب فوتبال معلق ایران نشده است.
گرچه امیدوار بودن در زمینه فتح کرسی های مهم کنفدراسیون فوتبال آسیا از سوی فوتبال ایران، آرزویی تقریبا محال است، اما شاید این آمال در فدراسیون فوتبال بعدی تا حدودی به واقعیت تبدیل شود تا به راحتی نفرات نالایق کشورهای عربی، به عناوین معتبر آسیایی دست پیدا نکنند.

امیرملکی

منبع : روزنامه جوان