کمال‌الدین بهزاد سلطانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۸۵۴-۸۴۴ -۹۴۲) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: نقاش ، خطاط و شاعر
بنا به روایات متعدد در شهر هرات متولد شد و در آن شهر نشو و نما یافت. استاد از روزگار طفولیت از مادر و پدر دور ماند و نزد میرک تربیت شد. وی از زمان سلطان حسین بایقرا تا زمان شاه‌طهماسب می‌زیست. بهزاد استاد مسلم و سرآمد مینیاتور ایرانی بود. او با برطرف‌کردن شیوه محدود و بی‌روح مغول ، مکتب مجلس‌آرای پرغنای خود را که زاییده تصورات پرمایه و قدرت معجز نگارش بود ، به ‌دنیای تصویرها کشانید. و سبک حقیقت‌جویی (رئالیسم) را در نقش تصویرها عریان ساخت. وی شاگرد خاص سیداحمد تبریزی بود و فن تصویر را از خلیل‌میرزا آموخت و در زمان شاه‌اسماعیل ریاست کتابخانۀ سلطنتی را به‌ عهده گرفت. در خط و شعر نیز دست داشت. از جمله شاگردان وی: جلال‌الدین میرک اصفهانی ، میرمصور ، ملایوسف ، مظفرعلی ، ملادرویش محمد نقاش خراسانی ، رستم‌علی و حیدرعلی ، خواجه عبدالعزیز ، قاسم‌علی و سلطان محمد ، تمراز و بهرام‌قلی و غیره بودند. برخی آثار رقم‌دار اصیل وی در کتاب "بوستان" سعدی مضبوط در کتابخانۀ قاهره مصر ، عبارت‌اند از: "منظره مسجدی با گنبد سبز و کاشی‌کاری مزین و خطوط لاجوردی و طلایی که در کمال مهارت تصویر شده است"؛ "جلسۀ تدریس و بحث مذاکره در مسجد"؛ "تصویر حکایت یوسف و زلیخا"؛ و از دیگر تصاویر او: "تصاویر خمسه نظامی که به‌سال ۹۰۰ یا ۸۹۶ق تصویر شده است"؛ "تصویر جنگ بر روی جیحون"؛ "مجلس بزم سلطان‌حسین بایقرا"؛ "منظرۀ قصر زیبایی در فصل زمستان"؛ "تصویر سلطان‌محمد خوارزم‌شاه"؛ "تصویر شیبک‌خان محمدشاه بخت‌خان شیبانی"؛ "تصاویر ظفرنامۀ تیموری به‌خط سلطان‌محمد نور". بیست و سه اثر دیگر وی در "احوال و آثار نقاشان" ذکر شده است.

منبع : مطالب ارسالی