ایران ۲ - چین ۲ ؛ مردان نیمه دوم!

دیروز عصر دوباره یك نیمه عذاب كشیدیم و خون دل خوردیم تا در پایان بازی از اینكه از یك شكست ناجور گریخته ایم و لااقل یك امتیاز دشت كرده ایم، خشنود باشیم. دیروز وقتی «خلیل ابراهیم» سوت پایان بازی را زد، خوشحال بودیم كه هنوز شانس اول صعودیم و یادمان رفته بود كه می خواستیم چینی ها را مغلوب هنر تیمی خود كنیم. البته وقتی تیمی نتیجه ۲ بر صفر را در نهایت به تساوی می كشاند، باید هم خوشحال بود، اما به نظر شما با نمایش دیروز بویژه در نیمه اول می توان به رؤیای قهرمانی پس از ۳۱ سال امیدوار بود؟
مطمئناً لحظه به لحظه بازی را به یاد دارید و گفتن دوباره از اتفاقهای «چین- ایران» چیز زیادی نصیبتان نمی كند، اما می شود چند عامل اساسی را برجسته كرد و رویشان دست گذاشت.ایران شروع بسیار بدی داشت؛ درست مثل بازی اول مقابل ازبكها. به نظرم خیلی خوش شانس بودیم كه زودتر از دقیقه ۷ دروازه مان باز نشد(!).
بچه های ما تا آمدند به خودشان بیایند و اوضاع را بسنجند، یك گل در كیسه داشتند و چند حمله خطرناكی كه روی دروازه شان ایجاد شده بود. اما به نظر شما تیم ملی برای جبران این عقب ماندگی، برنامه ای داشت؟ ما گل خورده بودیم و توپ و میدان در اختیار چینی ها بود و البته معلوم است در این شرایط خوردن گل دوم یك امر كاملاً طبیعی است. اگر در گل اول مقصر اصلی حسن رودباریان بود، در روی گل دوم خط دفاع هم نقش پررنگی داشت.
سردرگمی، نداشتن تاكتیك و برنامه خاص برای رسیدن به دروازه حریف و چینش بازهم اشتباه قلعه نویی آنقدر در طول این دقایق به چشم می آمد كه تقریباً همه از امتیاز گرفتن ایران ناامید شده بودند. تغییرات قلعه نویی نسبت به بازی اول (كم كردن یك مهاجم و استفاده از حسین كعبی) راهكار مناسبی برای مقابله با چینی ها نبود و تقریباً تا چهل دقیقه هیچ حركت امیدوار كننده ای از ایران دیده نشد.لژیونرهای اروپا نشین ما هم لااقل در نیمه اول چندان به چشم نمی آمدند. علی كریمی چه نقشی توی زمین داشت و آندرانیك و حسین كعبی؟ چرا تمام تاكتیك ما به سانترهای بلند و بی هدف خلاصه شده بود و قصه پست های غیرتخصصی و هزار پرسش دیگر...
البته آن گل دیرهنگام و البته زیبای فریدون زندی ورق را یك جورهایی برگرداند و میلیونها تماشاگر ایرانی برای دیدن نیمه دوم امیدوار شدند، ولی این چیزی از نمایش ضعیف و باری به هر جهت تیم ملی كم نكرد. به هرحال، نیمه دوم امیر قلعه نویی با بیرون كشیدن علی كریمی كه یك پیاده روی سنگین را در زمین تمرین می كرد و حسین كعبی كه حسابی كم فروغ بود، كاظمیان و مبعلی را برای سمت راست و چپش آورد كه همین جابه جایی باعث شد شروعی طوفانی را در ۴۵دقیقه دوم داشته باشیم.
مبعلی و كاظمیان فرصتهای خوبی خلق كردند و با تزریق انرژی به تیم، فرصت عبور از خط مركز زمین را از چینی ها گرفتند؛ اما متأسفانه عنایتی و هاشمیان فرصتها را یكی پس از دیگری از دست دادند. نكته دیگر جالب توجه در بازی دیروز، اصرار قلعه نویی به نگه داشتن عنایتی در زمین بود. نمی دانم چرا ناخودآگاه به یاد معادله برانكو- دایی افتادم كه اینجا دو سرش ایرانی اند(!) به نظر شما، عنایتی چه عملكرد مثبتی در این دو بازی از خود نشان داده كه سرمربی ما این قدر به حفظش و تعویض نكردنش اصرار می ورزد؟! یا همین قصه حسن رودباریان و یكی دو بازیكن دیگر تیم ملی.
به هرحال، تیزهوشی جواد نكونام و آن ضربه سر زیبا باعث شد تیم ملی از یك شكست بگریزد تا خیلی از انتقادها رو نشود. به نظر شما، اگر می باختیم ولی یكسری حرفها علنی می شد و قلعه نویی ضعفهای مفرط تیم و اشتباه هایش را اصلاح می كرد بهتر بود یا اینكه باز به حكم این تساوی و امید به صعود، روی همه چیز سرپوش بگذاریم؟ بله، ما هم خوشحالیم كه نباختیم و یك امتیاز هم در این شرایط كلی ارزش دارد، اما آیا با همین شیوه بازی خواهیم توانست جلوی ژاپن، كره، عربستان و سایر تیمها بایستیم و پس از ۳ دهه مثلاً قهرمان شویم؟!
بابت اینكه تعویضهای قلعه نویی بازی ۲ بر صفر باخته را به تساوی كشاند، ما هم خوشحال و شاد شدیم؛ اما باز باید همه چیز را به آینده سپرد و اینكه «عجله نكنید، كم كم درست می شود، بهتر می شویم و...»!
چرا همیشه باید از بابت خط دفاع ته دلمان بلرزد؟ چرا عادت كرده ایم با هر توپی كه روی دروازه می آید، چشمانمان را ببندیم؟ مربی دروازه بانهای ما چه كار می كند؟ چرا آن بخش طلایی ما كه می گفتند در آسیا نظیر ندارد، یعنی خط هافبكمان، به این روز درآمده و چرا خط حمله مان بی زهرترین و آرام ترین مهاجمان آسیا را دارد و...
قبل از اینكه به هزار چیز دیگر متهم نشویم، مطلب را تمام می كنیم با آرزوی اینكه قلعه نویی متوجه اشتباهاتش بشود و لااقل در بازیهای بعدی بویژه مرحله حذفی نمایش معقول تر و جذابتری ارائه دهیم. همچنین در دیگر دیدار دیروز تیم ملی فوتبال بحرین موفق شد با نتیجه دو بر یك از سد كره جنوبی بگذرد تا شگفتی های این جام همچنان ادامه داشته باشد
● حاشیه:
▪ امیر قلعه نویی كه به خاطر اخراج در بازی قبل در جایگاه ویژه بازی را تماشا می كرد، از طریق بی سیم خواسته ها و راهنمایی هایش را با منصور ابراهیم زاده در میان می گذاشت.
▪ بازی چین- ایران صدمین بازی مهدی مهدوی كیا با پیراهن تیم ملی بود.
▪ آندرانیك تیموریان با گرفتن كارت زرد در این بازی، دیدار مقابل مالزی را از دست داد.
▪در پایان بازی، جواد نكونام به عنوان بهترین بازیكن میدان انتخاب شد.
▪ بارندگی شدید موجب شده بود تا زمین ورزشگاه محل برگزاری این دیدار لغزنده شود و بازیكنان در برخی صحنه ها با مشكل مواجه شوند.
▪ رطوبت هوا به هنگام برگزاری این دیدار ۸۹ درصد اعلام شد.
▪ وحید طالب لو و امیر حسین صادقی، دو بازیكن ذخیره ایران در پایان بازی با چین برای آزمایش دوپینگ انتخاب شدند. همچنین جواب آزمایش طالب لو و نصرتی كه پس از دیدار با ازبكستان از آنها تست گرفته شد، منفی اعلام شده است.
▪ قلعه نویی: قلب دفاع ایران ضعف دارد
سرمربی تیم ملی فوتبال گفت: در قلب خط دفاعی ضعف داریم و با تغییر تاكتیك دچار مشكل می شویم.
قلعه نویی پس از تساوی ۲ بر ۲ مقابل تیم ملی چین در نشست مطبوعاتی اظهار داشت: هدف ما این بود كه در وهله اول پیروز میدان شویم و در غیر این صورت حداقل امتیاز را به دست آوریم.
وی افزود: برخلاف نیمه اول در نیمه دوم تغییر تاكتیكی داده و توپ و میدان را در اختیار گرفتیم و در نهایت نتیجه ۲ بر صفر باخته را به تساوی ۲ بر ۲ تبدیل كردیم.
وی تصریح كرد: از خط دفاعی خواسته بودم كه شماره ۲۰ چینیها را مهار كند، چرا كه وی در دیدار با مالزی بهترین بازیكن حریف بود؛ اما نمی دانم چرا مدافعان برای مهار وی غفلت كردند.
وی در مورد دروازه بان تیم ملی تأكید كرد: رودباریان بهترین دروازه بان حال حاضر ایران است و اعتماد كافی به وی دارم، زیرا در بازیهای غرب آسیا عملكرد خوبی داشت.
وی افزود: قبول دارم ایران در خط دفاع ضعیف است و با تغییر تاكتیك دچار مشكل می شود؛ اما تا زمان برگزاری دیدار بعدی برابر مالزی فرصت داریم.
▪ نكونام: راحت گل می خوریم
بازیكن میانی تیم ملی فوتبال ایران پس از دیدار مقابل چین گفت: بازی بسیار مهمی بود. پیش از این دیدار نیز می دانستیم كه بازی بسیار دشواری را پیش رو داریم. چین تیم خوب و هماهنگی بود و در نیمه اول دو گل بسیار بد را دریافت كردیم. هدف ما شكست چین بود. اما فكر می كنم آنها به تساوی هم راضی بودند.
نكونام ادامه داد: ما با تفكر شكست چین وارد بازی شدیم اما، متأسفانه این اتفاق نیفتاد و تنها به یك امتیاز دست یافتیم. به هر حال از این نتیجه راضی هستیم. زیرا ما دیدار راحت تری را در آخرین گام پیش رو داریم.وی درباره تساوی ایران و چین اظهار كرد: برای خودمان هم جای تعجب است كه چرا در دو بازی گذشته بازی را بسیار بد شروع كردیم. در این دیدار نیز در نیمه اول بسیار ضعیف بودیم اما، خوشبختانه با تلاش بازیكنان و تغییرات مثبت كادر فنی موفق به جبران دو گل خورده شدیم. متأسفانه هم تیم ازبكستان و هم چین مقابل ما بازی بسته ای را ارایه كردند و به همین دلیل نمی توانستیم آن طور كه باید بازی كنیم.
▪ عنایتی: یك نیمه بد بازی كردیم
رضا عنایتی در پایان مسابقه ایران و چین عنوان كرد: بازی خوبی را در نیمه اول ارایه نكردیم و این را قبول دارم. در ۴۵ دقیقه اول هر چه تلاش كردیم، موفق نشدیم.
وی افزود: چینیها سعی كردند كنترل بازی را از دست ما خارج كنند و به دنبال راههایی بودیم كه از زیر فشار حریف خارج شویم.مهاجم تیم ملی اظهار داشت: با توجه به دستورات تاكتیكی مربیان در نیمه دوم، موفق شدیم برتری خود را بر حریف دیكته كنیم. توانستیم مسابقه ای را كه دو بر صفر عقب افتاده بودیم، با تساوی دو بر دو به پایان برسانیم كه این نشان دهنده توان بالای بازیكنان است.
▪ زندی: روی ۲ اشتباه فردی گل خوردیم
زننده گل اول ایران به چین گفت: در ابتدای مسابقه غافلگیر شدیم و روی ۲ اشتباه فردی گل خوردیم.
فریدون زندی بعد از تساوی دو بر دو برابر چین اظهار داشت: در ابتدای مسابقه تا حدی غافلگیر شدیم. روی دو اشتباه فردی ۲ گل خوردیم، اما خیلی خوشحالم كه توانستیم گلهای خورده را جبران كنیم و من هم سهمی در آن داشتم.
وی ادامه داد: گلی كه زدم، نتیجه تلاش تمامی بازیكنان بود و همه در آن شریك هستند. در هنگام زدن ضربه امیدوار بودم توپ وارد دروازه چین شود؛ اما صد در صد مطمئن نبودم كه ضربه ام گل می شود.

وحید ضرابی نسب

منبع : روزنامه قدس