امامزاده احمد

در نزدیکی چهار سو مقصود بنای قدیمی امامزاده احمد قرار دارد که بنا به نوشته مورخین و محققین مقبره یکی از احفاد امام محمد باقر(ع) است. این مزار در بنائی قرار گرفته که سقفی گنبدی دارد و خود آرامگاه نیز به شکل مربع است و از سطح زمین بلندتر است.
تزئینات بنا عبارت از کاشیکاریهائی است که قسمت اعظم آن مربوط به زمان شاه سلطان حسین صفوی است و بقیه کاشی ها را در زمان ناصرالدین شاه قاجار با گچبری های رنگی پوشانده اند.
تاریخ سال مزار ۱۱۱۵ هجری قمری برابر با ۱۷۰۳ میلادی بوده، ضریح چوبی آن در زمان قاجار ساخته شده است. کتیبه سر در صحن امامزاده احمد به خط ثلث با کاشی سفید معّرق بر زمینه لاجوردی است که خطاط آن علی نقی امامی است. تاریخ این کتیبه ۱۱۱۵ هجری قمری است و در آن به نام شاه سلطان حسین صفوی اشاره شده است. خطوط بنائی این سر در نیز سوره های قرآن مجید است. کتیبه ای که در ایوان ورودی امامزاده احمد وجود دارد به خط ثلث طلایی در زمینه لاجوردی رنگ گچبری شده و نویسنده آن احمد حسینی است. تاریخ این کتیبه نیز ۱۱۱۵ هجری قمری است و در آن علاوه بر نام شاه سلطان حسین به نام محمد شرف شریف المنجم اشاره شده که سازنده بنا میباشد.
در داخل بقعه امام زاده کتیبه ای به خط ثلث طلایی بر زمینه لاجوردی وجود دارد که سوره دهر به خط محمد محسن علی نقی امامی و تاریخ ۱۱۱۵ هجری قمری نوشته شده است.
در اطراف ضریح چوبی امامزاده اشعاری نوشته شده که تاریخ آن ۱۲۹۰ هجری قمری است. در ایوان غربی امامزاده احمد کتیبه ای به خط نستعلیق برجسته به تاریخ ۱۲۴۷ هجری قمری نوشته شده که زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار است.
در ضلع شمالی صحن امامزاده احمد قبوری وجود دارد که سنگهای مرمر یکپارچه نفیس بر روی آن قرار دارد. بر این سنگها نیز اشعاری نوشته شده که در دوران قاجار کتابت شده اند.
در پشت دیوار به طرف کوچه قطعه سنگ سیاه شفاف به طول ۳ متر در دیوار خارجی و در مجاورت در ورودی امامزاده نصب شده که معروف به سنگ سومنات است و مردم عقیده دارند سلطان محمود غزنوی آن را از هند آورده است. بر این سنگ کتیبه ای به خط نسخ نوشته شده که تاریخ آن ۵۶۳ هجری قمری است

منبع : روابط عمومی شهرداری اصفهان