پیتزا Pizza

از روزگاران بس دراز تمدن، مردم کرانه‌های مدیترانه پیتزا تهیه کرده و می‌خوردند. سربازان رومی از نان‌هائی که پهن و بطرز خاصی فراهم می‌شد چندان استقبال نمی‌کردند و بیشتر نان‌ها و خوراک‌هائی را می‌پسندیدند که دانه‌های گیاهی، روغن و پنیر رنده شده روی نان می‌پاشیدند و باین ترتیب نخستین پیتزا کلوچه‌ای ساخته شد و پیتزا به زبان ایتالیائی به‌معنی کلوچه پهن و تخت می‌باشد.
پیتزائی که امروزه مورد توجه و علاقه عمومی قرار گرفته از دوره رنسانس در ناپل ایتالیا آغاز شده برای اینکه اجزاء ترکیبی آن گران بود. با این‌حال پیتزا خوراکی روستائی بود که در محلات ناپل عمومیت یافت. زنان ناپل، آرد، روغن زیتون، روغن خوک برخی گیاهان و پنیر را در هم می‌آمیختند و با پختن آنها پیتزای ناپلی یا کلوچه‌ها مورد توجه قرار گرفت تا اینکه کریستف کلمپ (۱۵۰۶ ـ ۱۴۵۱) به آمریکا رفت و با آوردن گوجه‌فرنگی و افزودن آن به پیتزا فرم و شکل و مزه پتیزا کاملتر و بهتر شد و به آن پیتزا با گوجه‌فرنگی می‌گفتند.
چه‌های ناپلی علاوه بر تنوع یافتن شکل و اندازه کیفیت پیتزا در راه یافتن آن به دربار ناپل، در سراسر ایتالیا و بخش‌هائی خارج از ایتالیا رواج یافت. در ۱۸۸۹ ملکه مارگریتا (۱۹۲۵ ـ ۱۸۵۱) درجشن‌های درباری با پیتزا از مهمانان عالی‌ مقام پذیرائی کرده و ازین پس پیتزای مارگریتا نامیده شد و پیتزای برخی از شهرهائی چون نیویورک، شیکاگو واستیل کالیفرنیائی و استفاده از قارچ و پنیر در ساخت آن نتوع و طرفداران بیشتری یافت.
در ایالات متحده آمریکا در دهه ۱۹۹۰ سالانه تعداد ۸/۱ میلیارد پیتزا بفروش می‌رسید.

منبع : مطالب ارسال شده