لئولو - LEOLO

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : فرانسه و کانادا
محصول : امه دانی و لیس لافونتن
کارگردان : ژان کلود لوزون
فیلمنامه‌نویس : ژان کلود لوزون
فیلمبردار : گی دوفوکس
آهنگساز(موسیقی متن) : تام ویتس
هنرپیشگان : ماکسیم کولن، ژینت رنو، ژولیت گیومار، پی‌یر بورگولت، جودیتا دل وکیو، دنی آرکان و آندره لاشاپل
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه


ـ ̎لئو لوزون̎ (کولن) پسر بچه‌ای کانادائی / فرانسوی است که همراه با خانواده‌اش در خانه فرسوده‌ای در مونترآل زندگی می‌کند و افکار و تجربیات خود را با ذکر جزئیات روی کاغذ می‌آورد. او اسم جدیدی برای خود ابداع کرده: ̎لئولو لوزانی̎ و به این رویا پروبال داده که در سیسیل به دنیا آمده است. او که به ̎بیانکا ̎ (دل وکیو)، دختر ایتالیائی همسایه علاقمند است نقشه کشیده، که یک روز دوتائی به ایتالیا فرار کنند. مادر مهربان ̎لئو̎ (رنو) به رغم رفتار غیر متعارف خانواده، سعی دارد نظم و قاعده‌ای به زندگی خانوادگی ببخشد. یک روز که پدربزرگ ̎لئو̎ (گیومار) سعی دارد با پاروئی ̎لئو̎ را غرق کند، مادر ̎لئو̎ با کوبیدن یک ماهی‌تابه بر سر پدربزرگ، پسرش را نجات می‌دهد. ̎ورد تیمر̎ (بورگولت) که در دانشگاه تدریس می‌کند، با کشف یادداشت‌های ̎لئو̎ می‌خواهد مادر و معلمش را مجاب کند که او استعداد نویسندگی دارد. یک روز ̎لئو̎ تصمیم می‌گیرد با حلق‌آویز کردن پدربزرگ، او را بکشد؛ اما متأسفانه طناب و قرقره، تاب تحمل هیکل سنگین پدربزرگ را نمی‌آورند و این خود ̎لئو̎ است که راهی بیمارستان شود. ̎لئو̎ در بیمارستان از زیر سئوالات روانپزشک در می‌رود و به نوشته‌های خود پناه می‌برد. تخیلات و توهمات ̎لئو̎ شدت می‌یابند. او ̎بیانکا ̎ را می‌بیند که از ورای نوری شدید او را به سوی دری که به سیسیل باز می‌شود، فرا می‌خواند. حالا استاد دانشگاه با عزت و احترام، دست‌نوشته‌های ̎لئو̎ را لابه‌لای آرشیو کتاب‌ها و آثار هنری‌اش می‌گذارد.
ـ یک تراژدی ـ کمدی رمانتیک دربارهٔ قدرت فانتزی برای تغییر زندگی روزمره، فیلم برای تماشاگر خو گرفته با کودکان و نوجوانان هالیوودی (از قبیل مکالی کالکین در سری تنها در خانه‌ها) تکان‌دهنده است، چون واقعی می‌نماید. لوزون در این فیلم نیمه ـ خود ـ سرگذشت‌نامه‌ای تمام کار را با یک راوی پیش می‌برد (در مورد نمونه‌های نظیر می‌توان به ژول و ژیم فرانسوا تروفو، ۱۹۶۱ و خانوادهٔ باشکوه آمبرسن اورسن ولز، ۱۹۴۲ اشاره داشت). ابتدا تماشاگر که تصور می‌کند راوی همان ̎لئو̎ی دوازده سال است، جا می‌خورد، اما خیلی زود مشخص می‌شود که او ̎لئو̎ی بزرگسال است که پا به سن گذاشته است.