آخرین مترو - Le Dernier Metro

سال تولید : ۱۹۸۰
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : رولان ته‌نو
کارگردان : فرانسوا تروفو
فیلمنامه‌نویس : سوزان شیفمان و تروفو
فیلمبردار : نستور آلمندروس
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ دلرو
هنرپیشگان : کاترین دونوو، ژرار دوپاردیو، ژان پوآره، هاینتس بننت، آندره‌آ فرئول، موریس ریش، پولت دوبوس، ژان لوئی ریشار، رناتا، مارسل بِربِر و لاسلو سابو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۳ دقیقه.


سپتامبر سال 1942. در دوران اشغال پاریس، «برنار گرانژه» (دوپاردیو)، بازیگر فرانسوی به تآتر معتبر مونمارتر نقل مکان می‌کند که پس از فرار «لوکاس» (بننت)، کارگردان بزرگ، اکنون همسر بازیگرش، «ماریون» (دونوو)، آنجا را اداره می‌کند. اما «لوکاس» - که یک یهودی لهستانی است - فرار نکرده روزی است که بتواند قاچاقی وارد منطقه آزاد فرانسه شود. درحالی که قراراست همکارش، «ژان لوپ کوتن» (پوآره)، نمایش‌نامه نروژی «نابودی» را روی صحنه ببرد. «کوتن» از حضور دائمی «داکسیا» (ریشار)، منتقدِ خبرچین، معذب است. در طول تمرین، «برنار» (که عضو نهضت مقاومت است) هرچه بیشتر جذب «ماریون» می‌شود. با پخش خبر اشغال منطقه آزاد فرانسه توسط آلمانی‌ها، «لوکاس» کاملاً ناامید و درمانده می‌شود و تنها دل‌گرمی «ماریون» او را سرپا نگه می‌دارد. «داکسیا» به خاطر مضمون یهودی نمایش، به شدت به آن حمله می‌کند و «برنار» نیز در ملأعام او را کتک می‌زند. «ماریون» که نمی‌خواهد امنیت «لوکاس» به مخاطره بیفتد، از «برنار» می‌خواهد تا هیچگاه خارج از صحنه با او صحبت نکند. در اینجا «لوکاس» که به شدت مشغول کار روی یک نمایش است، موفق می‌شود از چنگ افراد گشتاپو که برای وارسی زیرزمین آمده‌اند، فرار کند. «ماریون» پس از اینکه می‌فهمد «برنار» عضو نهضت مقاومت است، با او رابطه برقرار می‌کند و «برنار» می‌گوید که به‌زودی آنجا را ترک خواهد کرد. دراینجا «لوکاس» با تغییر اوضاع از مفیگاهش خارج و با «برنار» و «ماریون» روی صحنه ظاهر می‌شود.
* آواز قوی تروفو، روایت ماجرائی عاشقانه بر بستر سیاست است. تصاویری که او از پاریس دهه 1940 نشان می‌دهد بیش از آنکه به واقعیت آن دوره شبیه باشد، برداشت و تلفیقی است از فیلم‌های ساخته شده در آن زمان. دونوو در نقش زنی که می‌خواهد وفادار بماند، بازی نفس‌گیری ارائه می‌کند که حضور دوپاردیو را آشکارا تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.