سیب

در این بخش نگاه دوباره ای به علل و عوامل مربوط به بینش مردم نسبت به تغذیه داریم . چرا مردم می خواهند بدانند چه چیزهائی برای سلامت آنها مفید است و چه چیزهائی باعث به مخاطره انداختن سلامت آنها می شود. دوست داشتن یک امر غریزی است که در ناخداگاه همه هست و به همین علت هم وسواس در جستجوی حقیقت، در بشر هیمشه بوده و هست . به بیان دیگری مسئله را پیش می بریم چرا با اینکه همه می دانند نوشابه های گاز دار برای سلامت آنها مفید نیست ولی باز به خوردن نوشابه علاقه نشان می دهند.
همه می دانندکه کشیدن سیگار برای سلامتی مضر است و حتی افرادی که در نزدیکی آنها هستند نیز از زیانهای دود سیگار در امان نیستند . بعضی اوقات با افرادی روبرو می شویم که در خوردن غذا هیچ معیار و الگوئی را برای خود رعایت نمی کنندو حتی در هنگام شنیدن مباحثی پیرامون تغذیه درست ، به دید تمسخر به موضوع نگاه می کنند.
اما همین افراد در صورتی که به دلیل یک بیماری نا خواسته به بیمارستان و نزد پزشک مراجعه می کنند ، در رعایت دستورات پزشک آنچنان مقید و مصمم می شوند که قابل توصیف نیست . اینجا موضوع ترس است .چراکه فرد به یقین دریافته که در صورت عدم رعایت آن نکات، مرگ حتمی به سراغش خواهد آمد ..
خوردن غذا لذت خاصی دارد واگر نبود این میل درونی چه بسا بعضی ها از خوردن غذا پرهیز می کردند تامرگ به سراغ آنها بیاید .
این میل غریزی باعث بقاع موجودات زنده است . اما چگونه خوردن موضوع دیگری است که به آن خواهیم پرداخت . راستی آیا تا کنون از خود پرسیده اید که در طول روز چی می خورید ، چه مقدار می خورید و چه زمانی را برای خوردن انتخاب می کنید. تاکنون به برنامه غذائی یک هفته خود نگاه کرده اید.این موضوعات پایه و اساس گفتار ما را پیرامون یک الگوی درست در برد خواهد گرفت .
پس همه سالم بودن را دوست دارندو تمایلی ندارند که بخشی از زندگی خود را با مشقت و بیماری سپری کنند. در اینجا به تفسیر سلامت می پردازیم از دیدگاه مردم سلامت چیست ، آیا همینکه ظاهری سالم داشته باشیم ، شاخص های سلامت را داریم یا نه ، از دید علمی به فردی سالم می گویند که از هیچ بیماری رنج نبرد و جسم و روح او در سلامت کامل باشد . خیلی از مردم بدون اینکه خود بدانند از یک سری بیماریهای جسمی و روحی که متوجه آن نیستند رنج می برند و به همین علت در انجام فعالیت های روزمره ناتوان هستند .
برای نیل به آینده روشن هر شخصی نیاز به برنامه ریزی دارد و اگر با پیش بینی و برنامه ریزی قدم به جلو نگذارد هرگز به هدف خود نخواهد رسید.در نگاه دقیق تر می بینیم در این برنامه درازمدت با پیمودن پله های ترقی روز به روز به هدف خود نزدیک تر می شود و با انجام ارزشیابی، خطاهای احتمالی را مرتفع می کند . حال چگونه انتظار داریم که بدون برنامه ریزی برای جسم خود بتوانیم بدنی سالم و دور از بیماری داشته باشیم . بدن انسان در هر مرحله از زندگی نیازهای خاص خود را دارد که باید به آن پرداخته شود و بدون برنامه روشن نمی توان انتظار داشت که جسم و روحی سالم داشته باشیم . حال که به اهمیت تغذیه پی بردیم باید به چگونگی آن پرداخت ، هر فردی در طول روز برای انجام فعالیتهای روزمره و انجام واکنشهای داخلی بدن نیاز به سوخت یا انرژی دارد که در اصطلاح تغذیه به آن کالری یا کیلو کالری می گویند که این مقدار انرژی را از طریق خوردن غذا بدست می آوریم . همه غذا ها انرژی دارند و پس از خوردن در بدن به مصرف سلولها می رسند اما اینکه ما چه نیازهائی داریم و برای رفع آن به چه مواد غذائی نیازمند هستیم حرف دیگری است . دانشمندان علوم تغذیه غذا ها را به سه گروه چربی ، پروتئین و کربوهیدات تقسیم می کنند که البته به گروه دیگری هم که به تنهایی انرژی ندارند اما باعث تسریع در آزاد سازی انرژی غذا ها و انجام فعل و انفعالات شیمیائی بدن می شوند نیز به عنوان ریز مغذی ها اشاره می کنند که در مورد آنها قبلا گفته ایم.
دانشمندان براین عقیده هستند که باید بر اساس نیاز بدن از هر گروه ازغذاها به اندازه کافی استفاده کنیم تا بدن بتواند به بهترین شکل از آنها استفاده کند . در رابطه با مقدار مصرف هر گروه از غذا ها در بخش گروههای غذائی کامل بحث شده و دراین انشا سعی داریم به برنامه ریزی و اهمیت آن بپردازیم. به بحث اصلی بازمی گردیم ،چرا با اینکه همه از سالم بودن لذت می برند ،باز ما با بیماران زیادی روبرو هستیم که به علت عدم رعایت همین مطالب به ظاهر کم اهمیت به مشکلات جسمی و روحی زیادی مبتلا هستند. به نظر من ما باید آموزش چگونه خوردن و چگونه زیست ( از نظر تغذیه) را از کودکی و آن هم ازدوران مدرسه که بهترین زمان برای آموزش است شروع کنیم . دراین میان هماهنگی متولیان آموزشی کشور در بخش بهداشت و آموزش و پرو رش بسیار با اهمیت خواهد بود . اما موانع زیادی بر سر راه ما هست که فکر می کنم نیاز به تصمیم گیری کلان ،آن هم در سطح ملی دارد .
ما همه ساله تعداد زیادی دانش آموخته در بخش بهداشت ، تغذیه و رشته های وابسطه داریم که چه بسا در شغلی متفاوت با دانش خود مشغول به کار هستند.وزارت آموزش و پرورش برای به کار گیری این دانش آموختگان برنامه خاصی ندارد تا جائی که بر اساس یک تحقیق بسیار ساده متوجه شدم که تعداد افرادی که با رشته های پیرا پزشکی وارد نظام آموزش و پرورش می شوند بسیار انک است تا جائیکه خیلی وقتها تصدی بهداشت در مراکز آموزش و پرورش بر عهده شخصی غیر از این رشته ها نهاده می شود. از طرفی وزارت بهداشت نیز هیچ برنامه خاصی برای بکار گیری این عزیزان ندارد و یا بهتر بگویم حتی طرح خدمت پس از تحصیلات نیز برای رشته تغذیه به صورت اختیاری است.
و تعداد اندکی از این دانش آموختگان هم که در مراکز بهداشت به کار گرفته می شوند بسیار انگشت شمار اند . در یکی از مراکز تخصصی سرطان استان اصفهان با موضوعی روبرو شدم که خیلی جالب بود ، از کارشناس تغذیه در امر نسخه پیچی در داروخانه استفاده می کردند که در پاسخ من گفتند خوب ایشان از طرف معاونت دارو و غذا معرفی شده وما هم ایشان را در همین بخش بکار گرفته ایم .

حمید رضا طغیانی
http://hrtoghiani.blogfa.com/