میرزا محمدتقی میرزای شیرازی

جنسیت: مرد
نام پدر: میرزا محبعلی بن میرزا محمدعلی گلشن
تولد و وفات: (۱۲۷۰ -۱۳۳۸) قمری
محل تولد: ایران - فارس - شیراز
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه اصولی ، مجتهد ، زاهد ، ادیب ، شاعر
مشهور به میرزای شیرازی دوم. وی برادرزادهٔ میرزا حبیب‌الله قاآنی شاعر بود. پدرش از عرفا و برادرش از علماء شیراز به حساب می‌آمد. پس از نشو نما در کربلا و بهره‌گیری از محضر فاضل اردکانی به سامرا رفت و از محضر میرزای شیرازی استفاده نمود و از برجسته‌ترین شاگردان و ارکان بحث و درس استاد شد و از ایشان اجازه گرفت. پس از درگذشت استادش ، میرزای شیرازی ، در سامرا متصدی ادارهٔ حوزهٔ علمیه و تدریس و افتاء گردید. سپس به نجف مهاجرت کرد و عهده‌دار مرجعیت و ریاست علمیهٔ شیعه گردید. شیخ محمدحسن آل کبصه بغدادی و میرزا هادی حسینی خراسانی از شاگردان او بودند. سرانجام به کربلا بازگشت. وی آن‌گاه که مأموران انگلیسی در عراق به اعمال شنیع دست زدند و علماء و برگان در منزل او جمع شدند و از او در این امر استفتاء نمودند ، فتوا به وجوب مطالبه حقوق مردم داد و به آنها اجازه داد تا در صورتی که انگلیس از قبول خواسته‌های آنها امتناع کرد متوسل به قوهٔ دفاعیه شوند. از این رو به میرزای شیرازی رهبر انقلاب عراق گفته‌اند. وی در کربلا درگذشت و در یکی ار حجرات صحن مقدس حسینی دفن شد. از آثارش: "رساله‌ای در "صلاهٔالجمعه"؛ رساله‌ای در "احکام‌الخلل"؛ حاشیه بر "فرائد الاصول"؛ حاشیه بر "مکاسب" شیخ انصاری؛ شرح "المنظومهٔ الرضاعیهٔ" یا شرح "الارجوزهٔ‌الرضاعیهٔ" ، سید صدرالدین عاملی؛ "القصائد الفاخرهٔ فی مدح العترهٔ‌الطاهرهٔ" ، "دیوان" شعر فارسی.

منبع : مطالب ارسالی