حمله به جای دفاع

اگر امیر قلعه‌نویی در چیدمان ستاره‌های سرشناس تیم ملی با مشكل مواجه بود و به اصطلاح تاكتیك نداشت اما برخلاف درون زمین فوتبال، خارج از آن تاكتیك بسیار مناسبی را برای مواجهه با منتقدان اتخاذ كرد. تیم ایران در جام ملت‌ها سرد و منفعل بود اما قلعه‌نویی در توجیه آن بسیار پرتحرك و از موضع قدرت ظاهر شد. بله، می‌گویند بعضی مواقع بهترین دفاع حمله است، ژنرال از این حربه به نحو احسنت استفاده می‌كند.
او تقصیرها را بر گردن گرفت و البته با گردنی افراشته در یك برنامهء تلویزیونی شركت كرد اما به جای دفاع از عملكرد خودش و دستیارانش به حملهء منتقدان پرداخت. فضا هم برای جولان او مهیا بود. مربیان ایرانی كه سال پیش مربی‌ای كه توانسته بود مقام سوم جام‌ملت‌های آسیا را برای ما به ارمغان آورد و تیم ایران را به جام جهانی برساند به خاطر نتایجش در آلمان به باد شدیدترین انتقادات گرفته بودند به خاطر ترس از تغییر نگرش استفاده از مربیان داخلی به سمت نمونه‌های خارجی از تند رفتن علیه قلعه‌نویی اجتناب كردند و ژنرال كه معدود انتقادات را هم بر نمی‌تافت توپ را به زمین غرض‌ورزی و داشتن خصومت شخصی انداخت. قلعه‌نویی یكی به نعل می‌زند اما آرام و آهسته و تمام قدرتش را برای كوبیدن به میخ خرج می‌كند. او صفایی فراهانی را كه دوست و دشمن بر ایجاد رنسانس در فوتبال ایران در زمان تصدی‌گری ریاست این فدراسیون در زمان او صحه می‌گذارند به عامل بدبختی فوتبال در سال‌های اخیر معرفی می‌كند فقط به این دلیل كه صفایی سرمربیگری تیم ملی را برای او زود دانست و بر كسانی كه او را بر سر كار آوردند خرده گرفت.
جهانگیر كوثری جزو معدود مجریان تلویزیونی است كه می‌توان ردای یك كارشناس را هم بر تن او كرد چرا كه خودش یك فوتبالیست بوده اما قلعه‌نویی حتی سوال‌های نرم و لطیف كوثری را هم رد می‌كند با این بهانه كه فقط كسی می‌تواند از او انتقاد كند كه خودش كار مربیگری كرده است و در جواب حسن روشن هم پرونده‌های فساد اخلاقی را یادآور می‌شود. این یعنی او یك قدم جلوتر از منتقدان است و جواب «های» را با «هوی» می‌دهد. جواب به تمام ابهامات فنی به یكجا ختم می‌شود: «من سرمربی تیم بودم و این‌طور تشخیص دادم» جواب سوال در مورد تعویض طالب‌لو در بدترین زمان ممكن به همین‌جا ختم می‌شود، همین‌طور استفاده از رسول خطیبی در پست غیرتخصصی آن هم به مدت ۱۲۰ دقیقه و یا عقب نگه داشتن زندی و عدم استفاده از كاظمیان و كعبی استدلالی كه اصولا فلسفهء این پرسش و پاسخ‌ها بین یك مسوول و یك منتقد را زیر سوال می‌برد. آیا سرمربی بودن و مختار بودن در تشخیص برای رفع اتهام در مورد این اشتباهات كافیست و او را تبرئه خواهد كرد. هرجا كه منتقدان گامی به جلو گذاشتند امیر هم مستقیم به سینهء آن‌ها رفت و به رویارویی پرداخت. امكانی كه هرگز برای مربیان گذشته تیم ملی فراهم نشد و همین قلعه‌نویی و امثال او یكجانبه‌ترین دادگاه‌های ورزشی تاریخ را برایشان به راه انداختند و فرصت دفاع نیز هرگز برای آن‌ها فراهم نشد.
قلعه‌نویی یكبار و بعد از اشتباهش در مورد استقلال سیاست سكوت را در پیش گرفت و نتیجه‌اش از دست رفتن تمام و كمال پایگاهش در این باشگاه بود اما در مورد تیم ملی او حاضر به پا پس كشیدن نیست و حتی تا آن‌جا پیش رفته كه احتمال تمدید قراردادش به‌عنوان سرمربی تیم ملی را رد نمی‌كند و آن را به بعد از مذاكره با مسوولان فدراسیون موكول كرده است، اتفاقی كه اگر عملی شود باید بپذیریم كه تاكتیك حملهء او در زمان شكست موثر افتاده و ژنرال گل برتری را به تمام منتقدان ریز و درشتش زده است.

منبع : روزنامه سرمایه