جاسوسه‌ای که مرا دوست داشت - The Spy Who Loved Loved Me

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : آلبرت بروکولی
کارگردان : لوئیس گیلبرت
فیلمنامه‌نویس : کریستوفر وود و ریچارد میبام، بر مبنای رمانی نوشته ایان فلمینگ.
فیلمبردار : لامار بورن و کلود رنوار.
آهنگساز(موسیقی متن) : ماروین هملیش.
هنرپیشگان : راجر مور، باربارا باخ، کورت یورگنس، ریچارد کیل، والتر گاتل، جفری کین، کارولین مونرو، جرج بیکر، مایکل بیلینگتن، دزموند لولین، لوئیس ماکسول و برنارد لی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه.


«جیمز باند» (مور) و یک جاسوسه روسی، «سرگرد آنیا آماسووا» (باخ) برای مقابله با نقشه‌های «کارل استرامبرگ» (یورگنس)، روان‌پریشی که قصد نابودی جهان را دارد، همراه می‌شوند. «استرامبرگ» دستیار دو متر و بیست سانتیمتری دندان فولادی‌اش، «کوسه» (کیل) را به مصاف «باند» می‌فرستد؛ اما «باند» از مهلکه نبرد با این هیولای نابودنشدنی پیروز بیرون می‌آید و مقر فرماندهی «استرامبرگ» را در زیر دریا ویران می‌سازد.
* بهترین «باندِ دهه» 1970. مور که در دو فیلم اولش در نقش «باند» سرگردان به‌نظر می‌آمد، در اینجا موفق به ارائه تصویر شخصی‌اش از «باند» به‌عنوان هجویه‌ای بر «باند» ارائه شده توسط کانری می‌شود. «کوسه» از بهترین خبیث‌های مجموعه و قابل قیاس با «آدجاب» گُلدفینگر (گای هامیلتن، 1964) است. عجز و استیصال «باند» در صحنه نبرد با «کَوسه» در قطار، موقعیتی همانند نبرد «باند» و «آدجاب» را در پایان گُلدفینگر تداعی می‌کند. با فیلم‌نامه‌ای مملو از شوخی‌های ظریف و هوشمندانه (از جمله با فیلم‌های آرواره‌های استیون اسپیلبرگ، 1975 و لارنس عربستانِ دیوید لین، 1962)، رابطه جذاب «عشق / نفرت» و مسابقه زرنگیِ مور و باخ و کار درخشان طراحی صحنه کن آدام در خلق قلمروی زیردریائیِ «استرامبرگ»، هنوز تماشائی است. سازندگان فیلم‌های «باند» در این ایام از امکاناتی بهره‌مند بودند که به هنگام دکتر نو (ترنس یانگ، 1962) حتی تصورش را هم نمی‌کردند. حاصل این امکانات صحنه‌هائی مثل صحنه پرش جسورانه «باند» از صخره نزدیک به سی‌متری، پیش از عنوان‌بندی فیلم (کار ماریس بایندر) است که در واقع توسط ریک سیلوسترِ قهرمان پرش با اسکی در ازای دریافت سی‌هزار دلار دست‌مزد و با صرف ده روز وقت، به انجام رسید. فیلم‌برداری در لوکیشن‌هائی متنوع مثل مصر، ساردنیا، مالت، اسکاتلند، اوکیناوا و سوئیس انجام شد.