به عشق‌های ما - A Nos Amours

سال تولید : ۱۹۸۳
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : میشلین پیالا
کارگردان : موریس پیالا
فیلمنامه‌نویس : آرلت لانگمان و موریس پیالا
فیلمبردار : ژاک لوزلو
آهنگساز(موسیقی متن) : هنری پرسل
هنرپیشگان : ساندرین بونر، دومینیک بِنار، موریس پیالا، آن سوفی ماله، کریستوف اودان، پی‌یر لوپ راژو، سیریل کولار و اولین کِر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


«سوزان» (بونر)، دختری پانزده ساله، در اردوگاه تابستانی همراه دوستانش نمایش‌نامه «با عشق نباید شوخی کرد» اثر «آلفره دوموسه» را تمرین می‌کند. از تعطیلات که برمی‌گردد با پدرش (موریس پیالا) - که خیلی هم دوستش دارد - مدام دعوا می‌کند. پدر او را به تنبلی و درس نخوانی متهم می‌کند و «سوزان» هم می‌گوید پدرش زیادی در زندگی‌اش دخالت می‌کند. اما مشکل «سوزان» بیش از آن که مشکلات یک نوجوان با پدر و مادرش باشد این است که نمی‌تواند عاشق شود و برای یافتن این عشق، خود را گول می‌زند و روابط جدیدی را آغاز می‌کند. در این فاصله وضعیت خانواده بحرانی‌تر می‌شود و پدر تجارت خود را به پسرش، «روبر» (بنار)، واگذار و خانه را ترک می‌کند. مادر «سوزان» (کِر) که با رفتار شوهر، به شدت عصبی شده، دخترش را کتک می‌زند. «روبر» هم «سوزان » را متهم می‌کند که مادرش را اذیت می‌کند و او هم خواهرش را می‌زند. «سوزان» با آن که به «برنار» (راژو) که تازه با او دوست شده علاقه‌ای ندارد، تصمیم می‌گیرد با او ازدواج کند. حسرت صبحانه صبح روز پس از ازدواج، با رسیدن پدر «سوزان» همراه با مردی که می‌خواهد آپارتمان را به‌نام او کند، به‌دلشان می‌ماند. دعوائی در می‌گیرد و چند روز بعد، پدر، «سوزان» را تا فرودگاه بدرقه می‌کند و همراه با «میشل» (اودان)، یکی از رفقائی که با او نمایش‌نامه «دوموسه» را کار می‌کرده، به سن دیه‌گو می‌روند.
* فیلم، بیانیه پیالا و لانگمان (فیلم‌نامه‌نویس) درباره عشق و مرگ است و جمله کلیدی آن نمای ترا کینگ بی‌نظیری است که «سوزان» را از پشت در برمی‌گیرد: او در قسمت جلوئی یک کشتی ایستاده - همچون یک وایکینگ - و به سمت غرب خیره شده است. اما درک واقعی این بیانیه کمی دشوار است، چون این مشکل‌ترین فیلم پیالا به شمار می‌آید. بی‌تردید، به عشق‌های ما، که پیالا ادعا می‌کند بیست سال برای ساختن آن انتظار کشیده، بسیاری از عناصر آثار «نیمه مستند» قبلی او را در خود دارد: نحوه برخورد با مسائل اجتماعی، استفاده از بازیگران غیر حرفه‌ای و زنده کردن تصویر محیطی دل مرده و بی‌هیجان؛ اما بارزترین نکته آن بازی پُرقدرت، به‌ویژه بازی بونر است.