دارکمن / مرد مرموز - DARKMAN

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : یونیورسال
کارگردان : سام ریمی
فیلمنامه‌نویس : چاک فارر، ایوان ریمی، دانیل گلدین، جاشوآ گلدین و ریمی، بر مبنای داستانی نوشتهٔ ریمی
فیلمبردار : بیل پوپ
آهنگساز(موسیقی متن) : دانی الفمن
هنرپیشگان : لیام نیسن، فرانسس مک دورمند، کالین فریلز، لاری دریک، نلسن ماشیتا، جسی لارنس، فرگوسن و دانی هیکس
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه


ـ مشکل اصلی ̎پیتن وستلیک̎ (نیسن)، دانشمندی که روی فرمول تهیهٔ نوعی پوست مصنوعی کار می‌کند، کم دوام‌ بودن ساخته‌اش است. به گونه‌ای که پس از نود و نه دقیقه، سلول‌های آن تجزیه می‌شود و در نتیجه شکلش را از دست می‌دهد. در جریان یک قطع برق، ̎پیتن̎ در می‌یابد که پوست مصنوعی در تاریکی دوام‌ بیشتری دارد. در این حال، دوست او، ̎جولی̎ (مک دورمند)، وکیلی که برای کمپانی سرمایه‌دار نادرستی به نام ̎استراک̎ (فریلز) کار می‌کند، یادداشتی به دست می‌آورد که نشان‌دهندهٔ پرداخت رشوه به اعضای انجمن شهر است. دلیل این کار، چیزی جز کوشش ̎استراک̎ برای به انجام رساندن یک پروژهٔ عظیم ساختمانی و از طریق آن زیر سلطه در آوردن کل شهر نیست. او در این راه از یاری تبهکاری بی‌رحم به نام ̎دورانت̎ (دریک) بهره می‌جوید. وقتی ̎استراک̎ موفق به گرفتن یادداشت از ̎جولی̎ نمی‌شود، ̎دورانت̎ و افرادش را به آزمایشگاه ̎پیتن̎، که ̎جولی̎ شب گذشته را در آنجا گذرانده، می‌فرستد. آنان پس از آزار ̎پیتن̎ را مرده می‌پندارند؛ در حالی که به طور معجزه‌آسائی از مرگ نجات یافته است. او که بر اثر سوختگی ناشی از انفجار، سخت کریه‌المنظر شده، آزمایشگاهش را در کارخانه‌ای مخروبه، دوباره به راه می‌اندازند و با تهیهٔ نقاب‌هائی از پوست مصنوعی، در پی گرفتن انتقامی سخت از تبهکاران بر می‌آید.
ـ حاصل موفق همکاری ریمی با کمپانی معظمی مثل یونیورسال، پس از تجربیات مستقل اولیه‌اش هم چون مردهٔ شریر (۱۹۸۳). شخصیت اصلی، بسیاری از ویژگی‌هایش، از انگیزه‌ها و کنش‌ها گرفته تا وضعیت ظاهری، را وامدار اسلافی مثل ̎مرد نامرئی̎، ̎شبح اپرا ̎ و به ویژه شخصیت وینسنت پرایس در فیلم خانهٔ مجسمه‌های مومی (آندره دتات، ۱۹۵۳) است. قالبی ̎داستان مصور̎ گونهٔ فیلم، همچنین موسیقی شگفت‌انگیز الفمن، پیش از هر چیزی بتمن تیم برنن (۱۹۸۹) را به یاد می‌آورد؛ فیلمی که دارکمن با پشتوانهٔ موفقیت تجاری آن و موج فیلم‌های ̎داستان مصور̎ گونه که به راه انداخت، روانهٔ پرده شد. با این همه ریمی بر خلاف بر تن، که از طراحی صحنه و ایجاد نوعی پویائی درون‌نما، به عنوان عامل اصلی در خلق فضای ̎داستان مصور̎ی سود می‌جست، ابزاری متفاوت یعنی تدوین و حرکت دوربین را بر می‌گزیند. و با ایجاد ضرباهنگی سریع و جنون‌آمیز، که تنها در فیلم‌های نقاشی متحرک می‌توان نظیرش را یافت، به تشدید این گونه ویژگی‌های داستان و شخصیت‌های فیلمش می‌پردازد. عنوان‌بندی زیبای فیلم کار پابلو فرو (گلوریای جان کاساوتیس، بیتل جوس تیم برتن و ...) است. فیلم دو دنبالهٔ ویدئوئی دارد، دارکمن ۲: بازگشت دورانت (برادفورد می، ۱۹۹۴) و دارکمن ۳: بمیر، دارکمن، بمیر! (می، ۱۹۹۶)