پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا


سونامی و تبعات جهانی آن در سال ۲۰۰۵


سونامی و تبعات جهانی آن در سال ۲۰۰۵
حادثه سونامی یکی بزرگترین وقایع طبیعی جهان بود که در روز اول سال ۲۰۰۵ بسیاری از نگاه های را با سوی خود جلب کرد. این حادثه عظیم و خسارت بار علاوه بر اینکه جان هزاران نفر را گرفت تاثیرات اجتماعی بسیاری از خود به جا گذاشت.در این مقال سعی دارم به اختصار به بعضی از وقایع اشاره نمایم.
معنای سونامی:
سونامی، آبلرزه یا غریاله [۱] یکی از پدیده‌های جغرافیایی است. غریاله به لرزش شدید آب دریا گفته می‌شود که در پی زمین‌لرزه‌های زیر دریا پدید می‌آید. آبی که به لرزه در آمده به شکل موج‌های عظیم به کرانه‌ها رسیده و ویرانی به بار می‌آورد. غریاله واژه‌ی فارسی بومی برای این پدیده در استان بوشهر است و پدیده‌ی غریاله در کرانه‌های خلیج فارس نیز دارای پیشینه است. غریاله‌ها معمولاً پس از یک زمین‌لرزه بزرگ (با حرکت رو به بالا)، فعالیت آتشفشانی زمین‌لغزه و یا برخورد شهابسنگ‌ها پدید می‌آیند. بسیاری از غریاله‌ها در کرانه‌های ژاپن رخ می‌دهند و از اینرو واژه ژاپنی مربوط به این پدیده یعنی (تسونامی) به زبان انگلیسی و از آن راه به بسیاری زبان‌های دیگر نیز راه یافته است.
سونامی و تاثیرات اقتصادی آن :
باید به این نکته توجه داشت بلایای طبیعی و غیر طبیعی در هر محیطی آثار مستقیم و غیر مستقیمی بر روی منطقه بحران زده از خود به جا می گزارد . منطقه که در سال گذشته شاهد بروز واقع سونامی بود از بعد جهانگردی بسیار برای کشور اندونزی و دیگر کشورهای آسیب دیده حائز اهمیت بوده است، علاوه بر تاثیراتی مستقیمی واقع سونامی بر اقتصاد جهانگردی این منطقه داشته است می توان به موارد دیگری نیز اشاره نمود.
در جهان امروز که بیشتر از هر زمان دیگری کشورها در اقتصادی جهانی شده عمل می کنند و به یکدیگر وابستگی متقابل پیدا کرده اند، زمین لرزه اخیر و هجوم سهمگین امواج ناشی از آن به خشکی، بلایی طبیعی بود با ابعادی واقعا جهانی.برای ارزیابی آنچه اتفاق افتاده، صرفا توجه به حوادث وحشتناکی که رخ داده یا آمار کشته شدگان که به طرز نگران کننده ای در افزایش پیدا کرد کافی نیست. این تراژدی در سراسر یک منطقه عظیم کمانی شکل باعث بدبختی فراوان شده، منطقه ای که از مرکز زلزله در آبهای اندونزی شروع شده و تا سومالی در آنسوی اقیانوس هند کشیده می شود. فاجعه اخیر بخوبی وابستگی متقابل کشورهای غنی و در حال توسعه را به نمایش گذاشته است.
زلزله ای برای آسیایی و اروپایی
هزاران توریست از کشورهای غرب اروپا که در هوای آفتابی این مناطق، در حال گذراندن تعطیلات کریسمس خود بودند، درست مانند مردم ساکن دهکده های کوچک ماهیگیری و دیگر مناطق ساحلی فقیر نشین به دام این بلای طبیعی گرفتار آمدند.همین وابستگی متقابل اکنون که عملیات گسترده کمک رسانی در جریان است به بوته آزمایش گذاشته شده است. کمک رسانی به این همه کشور آسیب دیده در منطقه ای با این وسعت، کاری بس دشوار است. اما مشکلات بسی فراتر از اقدامات فوری است که در جهت جلوگیری از شیوع بیماری ها و کمک رسانی به آسیب دیدگان صورت می گیرد.
دیپلماسی و پیشگیری
اکنون فرصت های زیادی برای تک تک کشورها یا سازمان های بین المللی بوجود آمده تا نقش پیشرو ایفا کنند. سئوال مطرح این است که آیا وجود یک سیستم هشدار دهنده، شبیه آنچه در منطقه اقیانس آرام وجود دارد می توانست جان عده ای را نجات دهد؟
به این ترتیب واقع سونامه علاوه بر تاثیرات مستقیمی که بر روی اقتصاد کشورهای آسیب داده داشته است با به تاثیرات غیر مستقیم ما بر اقتصاد جهانی توجه خاصی نمود
سونامه و تبلیغات جهانی :
بعد از حاثه سهمگین جنوب غربی آسیا بسیاری از سازمان و گروه های بین الملی برای کمک و یا تبلیغات خود دست به کار شدند. یکی از اولین سازمان هایی که سریعاً در این حادثه فعال شد سازمان ملل متحد بود.به گزارش بی بی سی رئیس اجلاس سازمان ملل برای امداد به سونامی زدگان می گوید کمک های عینی به سطح ۷۱۷ میلیون دلار رسیده که ۷۳ درصد مبلغ مورد تقاضای دبیرکل برای امداد فوری است.
یان اگلان هماهنگ کننده عملیات امداد سازمان ملل متحد پیشتر گله کرده بود که تنها بخش کوچکی از کمک های وعده شده بین المللی برای سونامی زدگان تا کنون دریافت شده است.
آقای اگلان که در آغاز اجلاس در مقر سازمان ملل در ژنو، میزان کمکهای دریافت شده را تنها ۳۰۰ میلیون دلار اعلام کرد، در یک کنفرانس خبری پس از اجلاس گفت که از پاسخ کشورهای کمک کننده دلگرم شده است.آقای اگلان اظهار امیدواری کرد که بقیه مبلغ مورد نیاز تا سقف یک میلیارد دلار نیز بزودی تامین شود. وی گفت که هرگز چنین کمک گشاده دستانه و سریعی سابقه نداشته است.
مجموعه کمک وعده شده به سازمان ملل ۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار است.
اجلاس ژنو از طرف سازمان ملل برای بررسی نحوه کمک رسانی فوری و بلند مدت به آسیب دیدگان سونامی اقیانوس هند تشکیل شدیکی از مهمترین هدف های اجلاس ژنو این است که برخلاف موارد قبلی بروز حوادث مرگبار طبیعی، از جمله زلزله بم در ایران، اطمینان حاصل شود که کشورهای مختلف به تعهدات مالی خود برای کمک به آسیب دیدگان عمل می کنند و منابع مالی به دست کسانی می رسد که به آن نیاز دارند.پیشتر یان اگلان که ریاست اجلاس ژنو را بر عهده دارد تاکید کرد که منابع مالی برای کمک به سونامی زدگان باید تازه باشد و نه آنکه با کاستن از کمک به کشورهای نیازمند دیگر تامین شود.آقای اگلان هشدار داد که کشورهای کمک کننده نباید دیگر بحران های انسانی در جهان را نادیده بگیرند. زمان ملل می کوشد مانع از تکرار وضعیت زلزله بم و عمل نکردن کشورها به تعهدات مالی خود برای کمک شودبه همین دلیل، نمایندگان سازمان های فعال در چهارده نقطه بحران زده جهان - از جمله دارفور در سودان، بروندی و چچن - نیز به اجلاس ژنو دعوت شده اند.دست کم ۲۵ میلیون نفر در دیگر مناطق جهان از آنچه آقای اگلان "سونامی جنگ و ایدز" نامید در رنج اند. ضرورت ادامه کمک رسانی به سایر نقاط جهان از سوی یک مقام آمریکایی نیز مورد تاکید قرار گرفته است.آندرو ناتسیوس، مدیر آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده که در اجلاس ژنو شرکت دارد، در سخنانی گفته است که ادامه کمک به بازماندگان سونامی اقیانوس هند نباید مانع از کمک مردم و دولت این کشور به سایر نقاط جهان از جمله جنگ زدگان دارفور شود.سونامی و هنرمندان
در طول سال ۲۰۰۵ در بسیاری نقاط جهان کنسرتها و برنامه های هنری بسیار زیادی به بهانه سونامی و کمک به آن اجرا شد . بسیاری از هنر مندان از جمله مدونا، جورج کلونی، کویی اسپیسی، دایانا راس و اوما ترمن ، سود حاصل از این برنامه تلویزیونی از طریق صلیب سرخ آمریکا به منظور امدادرسانی به بازماندگان سونامی اختصاص دادند.
ریکی مارتین، خواننده آمریکای لاتین نیز روز چهارشنبه، ۱۲ ژانویه به تایلند سفر کرد و به مدت چهار روز در مناطق آسیب دیده این کشور حضور داشت.خیریه &#۰۳۹;مردم برای کودکان&#۰۳۹; که بخشی از بنیاد ریکی مارتین است در خصوص مقابله با قاچاق کودکان و سوء استفاده جنسی از آنها فعالیت می کند.در بریتانیا نیز کنسرتی که عواید آن صرف امور خیریه برای کمک به قربانیان سونامی خواهد شد، روز ۲۲ ژانویه با حضور "مانیک استریت پریچرز"، "جولز هلند" و "اریک کلاپتون" در ورزشگاهی در کاردیف، مرکز ولز برگزار شد.بلیتهای این کنسرت در طی چند روز به فروش رسید و بیش از ۶۵ هزار نفر در این کنسرت شرکت کردند.پیشتر نیز هنرمندان دیگری مانند استیون اسپیلبرگ، ساندرا، بولاک و لئوناردو دی کاپریو به فاجعه دیدگان سونامی در آسیا کمک کرده بودند.استیون اسپیلبرگ، کارگردان سینما مبلغ ۱.۵ میلیون دلار و ساندرا بولاک، بازیگر سینما، یک میلیون دلار جهت کمک به سونامی زدگان اهدا کرد.همچنین تعدادی از ستارگان سینمای هند، بالیوود، از جمله شاهرخ خان، میلیونها روپیه به بازماندگان زلزله اقیانوس هند کمک کردند.پانوم دیلون ستاره سینمای بالیوود و دختر شایسته هند در سال ۱۹۷۷ نیز شخصا به مناطق آسیب دیده از امواج سونامی سفر کرده است.این های تماما اخباری است که رسانه های بین المللی در مورد ستارگان خود و انسان دوستی آنها منتشر می گردد ، ولی باید در نظر گرفت این ملیون ها دلاری که برای انسان های نیازمند جهان جمع آوری شده و می شود ، نمی توان برای پیشگیری از این گونه وقایع مصیبت بار صرف گردد . شاید نه دنیای سرمایه داری امروز چیز دیگری می خواهد ...
سونامی و مذهب :
همزمانی حادثه سونامی و عید مسیحیان جهان شاید به نوبه خود بیش از پیش نقش مذهب و کارکرد آن در بلایای طبیعی را مرد توجه قرار داد . تا آنجایی که حتی بسیاری از مسلمانان به این نکاته اشاره داشتن که اماکن مذهبی آنان در این واقعه از خطر موسوم مانده است.
روان ویلیامز، اسقف اعظم کلیسای کانتربری، بالاترین مقام کلیسای اسقفی انگلستان در مقاله ای که در هفته نامه ساندی تلگراف به چاپ رسانده، از زاویه ای روحانی و اعتقادی، به بررسی فاجعه زمین لرزه بستر اقیانوس هند که به مرگ بیش از یکصد و پنجاه هزار تن در کشورهای حاشیه این اقیانوس انجامید پرداخته است.
روان ویلیامز، در این مقاله نوشته است: هر مرگ غیر منتظره ای، برای دین آمیخته با آرامش و جوابهای از پیش حاضر، مسئله ساز است، چه برسد به حادثه ای در ابعاد گستردگی حادثه اخیر (زلزله اقیانوس هند) که تنها به انسان احساس خشم توام با ناتوانی القا می کند.این ناتوانی به حدی است که به اعتقاد آقای ویلیامز، ما نه می دانیم چطور با آن برخورد کنیم و نه اینکه چطور شرایط را بهتر کنیم و درنهایت امری اجتناب ناپذیر خواهد بود که نه گریزی از آن وجود دارد و نه می توان احساس خوبی نسبت به آن داشت.اسقف اعظم کلیسای کانتربری اذعان می کند که در چنین شرایطی، در وجود خدایی که در نظرش رنج و عذابی به این گستردگی رواست، تردید ایجاد می شود و به اعتقاد آقای ویلیامز، شگفت انگیز یا حتی اشتباه بود اگر چنین تردیدی بوجود نمی آمد.
روان ویلیامز می نویسد دیدگاه سنتی این است که خدا نه مسئول رفتار ماست و نه مسبب اتفاقاتی که در جهان رخ می دهد. اتفاقات یا معلول ها، همه بواسطه دلیل یا علتی رخ می دهند که می توان در یک نمودار رابطه آنها را ترسیم کرد و درواقع راهی برای رویارویی با آن یافت. بنابراین به اعتقاد آقای ویلیامز انتظار اینکه خدا همیشه در مواقع خطر وارد صحنه شود و از آن جلوگیری کند غیرمعقول به نظر می رسد، اما او این سوال را مطرح می کند که بالاخره تا چه حد تلفات و خطر را می توان برای این جهان قابل قبول دانست؟
اسقف اعظم کلیسای کانتربری می پرسد اگر قرار نیست خدا به کمک انسان بیاید پس چرا مومنان دعا می کنند و از خدا درخواست کمک یا شفا دارند؟ نویسنده در توضیح می نویسد اگر آنها با خود صادق باشند، دعا را ابزاری برای ایجاد راه حل های جادویی، که جهان را برای همه امن کند، درنظر نخواهند گرفت.
روان ویلیامز می نویسد حقیقت شگفت آور این است که دین از چنین آزمونهایی بارها و بارها موفق بیرون آمده، نه بخاطر اینکه شفابخش و آرامش دهنده یا قادر به توضیح حادثه رخ داده است، بلکه به این دلیل که افراد مومن هیچگاه نمی توانند آنچه را که به آنها نشان داده شده انکار کنند.
آقای ویلیامز اعتقاد دارد مومنان آموخته اند که جهان را هدیه ای بدانند و در حوادثی که تنها در موردشان می توانند سکوت کنند یا با حیرت شاهد وقوع آن باشند، حقیقتی نهفته است. گرچه اینگونه اعتقاد به شدت با حوادثی که بر اساس تجربه انسان حاکی از وجود جهانی قراردادی هستند در تضاد است.
اما مهمتر از همه، نظر اسقف اعظم کلیسای کانتربری این است که افراد مذهبی، دیگر انسانها را با شگفتی توام با سکوتی نگاه می کنند که خدا آنرا در وجودشان هویدا ساخته است و در واقع ارزش بسیار زیاد حیات را می بینند و این همان احساسات تندی است که به اعتقاد آقای ویلیامز، باعث می شود افراد مومن و معتقد، در هنگام بحث در مورد سقط جنین یا مرگ اختیاری افراد مبتلا به بیماری های لاعلاج، افرادی لجباز و غیر منطقی به نظر برسند، چرا که از نظر آنها در این جهان، جان اضافی وجود ندارد.
روان ویلیامز اعتقاد دارد افراد مومن باید الان بجای تلاش برای درک حادثه رخ داده، واکنشی را نشان دهند که شرایط را برای افراد زنده مانده در این حادثه به هر نحو تغییر دهد.او درباره خصوصیات افرادی که در حال حاضر در این حادثه، چه بعنوان آسیب دیده و چه بعنوان امدادگر دخیل هستند می نویسد: آنها کمترین میزان انرژی را برای خشم از نبود توجیه منطقی و مذهبی تلف می کنند و نسبت به سوال فلسفی یا اعتقادی مهم ما، بی اعتنا هستند. از نظر آقای ویلیامز آنها از قدرت و دید صحیح برای عبور از این بحران برخوردارند و خود را موظف به خدمت و ابراز عملی عشق می دانند و در این بین خداوند به شکلی بسیار ساده، همراه با آنها نمودار خواهد شد.
شاید بسیاری از رهبران مذهبی جهان نیز عقاید مشابهی داشته باشند و گروهی دیگر این واقعه را نتیجه گناهان بشر می دانند و بسیاری از موارد دیگر، که می توان جداگانه و مفصل در مورد آن مقاله های متعددی به نگارش در آورد .درسهایی که می توان از این واقعه آموخت
می توانست مباحث کنونی در مورد سونامی، ماه ها و شاید سالها پیش از وقوع سانحه مهیب اقیانوس هند مطرح شود. این درست نیست که منتظر ماند تا سانحه ای رخ دهد و سپس راههای مقابله با آن را آموخت. تا کنون چندین تحقیق سطحی و گذرا در مورد سونامی انجام شده که همه آنها به مدت ها قبل باز می گردد. در نهایت می بایست تحقیقات تازه ای در این خصوص صورت گیرد و نتایج این تحقیقات در همه جای دنیا در قالب یک مساله بین المللی عنوان شود. در این جا پنج مورد ذکر می شود:
سیستم های اخطار دهنده
سالها پیش، کشورهای حاشیه اقیانوس آرام یک سیستم اخطار دهنده در این اقیانوس نصب کردند که حرکت های عمقی آب که توسط امواج زلزله ایجاد می شد را گزارش می داد. جزایر اقیانوس آرام پیش از نصب این دستگاه بارها متحمل خسارات بسیاری در هنگام وقوع سونامی شدند. تجربه سونامی سال ۱۹۴۶ در جزایر هاوایی ضرورت وجود یک سیستم اخطار دهنده را هویدا کرد. این دستگاه که در اعماق اقیانوس بصورت شناور باقی می ماند با مساعدت کشور های پیشرفته در این زمینه در اقیانوس آرام نصب شد و کشور های حاشیه اقیانوس را از خطر احتمالی وقوع سونامی مطلع می کرد.
سونامی از موج هایی نسبتا آرام شروع می شود که با سرعت سرسام آوری در اقیانوس به پیش می روند و برخی اوقات هزاران مایل مسافت را این امواج در حالی طی می کنند که سرعت آنها کم است و اما بطور مداوم بر ارتفاع این امواج افزوده می شود این روند ادامه دارد تا امواج به نقاط کم عمق تر می رسند. گاهی ارتفاع این امواج به بیش از ۶ متر می رسد و تمامی خانه ها را با نیرویی اعجاب انگیز ویران می سازد.این امواج گاهی ساعت ها طول می کشد تا به ساحل برسد که بستگی به مسافتی دارد که امواج طی می کنند و مساله مهم این است که این ساعات برای قربانیان احتمالی این حادثه بسیار حایز اهمیت خواهد بود.
متاسفانه سیستمی که در اقیانوس آرام مورد استفاده قرار می گیرد، در اقیانوس هند نصب نشده است بدین ترتیب میلیون ها نفر از مردم بدون اطلاع از این زلزله مهیب دریایی در این فاجعه خسارات جانی و مالی بسیاری را متحمل شدند. اگر چه عامل اصلی که باعث شد تا این دستگاه در اقیانوس هند نصب نشود فقر مالی کشور های منطقه بود اما عدم همکاری دولت های منطقه کرانه اقیانوس هند و کم اهمیت پنداشتن احتمال وقوع این حادثه، باعث شد که اقدامات به موقعی صورت نگیرد.(آخرین سونامی در این منطقه در سال ۱۸۸۶ رخ داد.) این حادثه می تواند درس عبرتی برای جهانیان باشد تا دیگر چنین حوادث ناگواری تکرار نشود. طبق گزارشات یکی دیگر از معضلات این حادثه این بوده که مردم نمی دانستند پس از وقوع سونامی باید از چه دستگاه و یا ارگان دولتی کمک بگیرند.
بازنمایی
آب با سرعتی سرسام آور به سمت ساحل پیش می رود بنابراین بطور قطع امکان بازیابی و نقشه کشی مسیر احتمالی آب در یک سونامی احتمالی ممکن می باشد. در نتیجه سونامی دیواری از آب پدید می آید و به سوی ساحل پیش می رود که با توجه به آن می توان وزن احتمالی و جای نگاری موج را پیش از آنکه دوباره به خط ساحلی برگردد، محاسبه کرد. بدین ترتیب برنامه ریزان می توانند از این طریق مناطق پر خطر را شناسایی کرده و محدودیت هایی را برای ساخت و ساز در این نواحی اعمال کنند.
آنچه دراین جا مشکل ساز است علاقه مردم به ساخت و ساز در نواحی ساحلی است که احتمال خطر بیشتری مردم را تهدید می کند. ترسیم بستر سونامی به برنامه ریزان نواحی این امکان را می دهد که چگونگی ساختار ساخت و ساز ایمن منطقه در مقابل سونامی را شناسایی کنند و الگوهای شهری را به همان ترتیب توسعه دهند و در نتیجه مشخص می گردد که مردم به چه منطقه ایی نقل مکان کنند تا از سونامی در امان باشند. این برنامه ریزی اگر با سیستم هشدار دهنده همراه باشد می تواند میزان کشته شدگان و مجروحین این حادثه به حداقل ممکن کاهش دهد.
قوانین ساختمان سازی
این قوانین با توجه به خطرات ناشی از سونامی تدوین شده هم اکنون در هاوایی کاربرد دارد. مدیریت آژانس حوادث غیر مترقبه در ماده قانونی از پیش تعیین شده ای خسارات سونامی راهم لحاظ کرده است. اگر چه تدوین و اجرای این قوانین در کشور های فقیرتر بسیار مشکل است اما با توسعه تسهیلات در این زمینه می توان جان هزاران نفر را نجات داد و جلوی خسارات مالی هنگفتی را گرفت.
در سال ۲۰۰۲ قانونی تصویب شد که در آن به خطرات ناشی از سونامی توجه بسیاری شده بود که طی آن هفت اصل برای برنامه ریزان و طراحان شهری برای مقابله با خسارات سونامی وضع شد که این هفت اصل بهترین راهنمای طراحان شهری برای حل معضل سونامی است. یکی از این هفت اصل به طراحی ساختمان ها می پردازد. علاوه بر شناختن نواحی پر خطر و ممانعت از ساخت و ساز در این نواحی، با توجه به این اصول می توان به ابزاری که ساختمان را در برابر سونامی ایمن تر می سازد پی برد، مثلا ساختمان چقدر از سطح زمین بالاتر باشد تا سطح آب پیش بینی شده در سونامی به آنجا نرسد، فضای زیر ساختمان هم می تواند بیهوده رها نشود مثلا از آن بعنوان پارکینگ، فضای سبز و غیره استفاده کرد. خسارات سونامی از آنجا منشا می گیرد که امواج می خواهند آزادانه به پیشروی ادامه دهند ولی موانعی در سر راه آنهاست که امواج این موانع را در هم می کوبد.
طراحی شهری برای مقابله با سونامی
این امر میسر است که در اقدامی آگاهانه بخش اعظم ساخت و ساز های نواحی کرانه دریا در نقاطی که امکان رسیدن امواج سونامی به آنجا کمتر است صورت پذیرد. طراحی شهری با لحاظ کردن مساله سونامی در آن، توجهی خاص به چگونگی استفاده از اراضی و اقدامات مربوط به طراحی شهری را می طلبد. استفاده از اراضی ساحلی می تواند با کمترین اتلاف زمین صورت گیرد همانطور که بسیاری از کشور های پیشرفته با استفاده از این روش علاوه بر اهداف ایمن سازی به اهداف زیباشناختی مناطق ساحلی هم دست پیدا کرده اند. راه حل بهتر و کم هزینه تر و ایمن تر این است که موقتا استفاده از پارک ها و تفرجگاه های ساحلی به حال تعویق در بیاوریم تا اینکه به ساخت و ساز هتل های چند طبقه و خانه های مسکونی پرداخته شود.
بستر هایی که پتانسیل وقوع سونامی در آنها بالا است باید طوری طراحی شوند که مردم کمترین میلی به سکونت در آنجا نداشته باشند. از این گذشته می توان به جذابیت های زیباشناختی کناره های دریا و اقیانوس ها ،که پتانسیل بالایی برای مواجه با سونامی دارند، پرداخت و در این نواحی فضاهای زیبایی را پدید آورد تا در صورت وقوع سونامی خسارات کمتری به منطقه وارد شود مانند شهر"هیلو" که میان ساحل دریا و مرکز اصلی شهر(ساختمان ها و محل سکونت مردم) جنگل سونامی طراحی شده و بدین طریق هم فضای زیبایی در شهر پدید آمده و هم تا حدودی شهر را در مقابل سونامی احتمالی محافظت می کند.
تخلیه محل
مهم ترین و غیر قابل انکارترین عامل در تخلیه کردن محل اطلاع از وقوع سونامی و داشتن زمان کافی است. مساله دیگر این است که اگر وسایل حمل و نقل به اندازه کافی در دسترس نباشد همچنان افرادی در محل حادثه و در ساحل دریا باقی خواهند ماند. در بیشتر موارد نیاز نیست که تمام شهر را خالی از سکنه کرد چراکه سونامی بیش از چند صد متر نمی تواند پیشروی کند و اگر بتوان نیم کیلومتر مردم را به عقب کشید تقریبا می توان گفت که جان همه مردم حفظ می شود ، این کار در بسیاری از کشور های کرانه اقیانوس هند میسر می باشد اما مشکل ازدحام بیش از حد جمعیت و عدم وجود وسایل حمل ونقل به تعداد کافی در این مناطق است. اما با این حال اگر سیستم اخطار دهنده ای اقیانوس هند وجود داشت بسیاری از مردم می توانستند به طبقات بالایی هتل ها و ساختمان ها و به مناطق مرتفع پناه برند.
نکته اساسی در این جا این است که دولت بتواند این همکاری را داشته باشد که مردم را ازاین حادثه مطلع کند که اگر در حادثه سونامی هند این اتفاق می افتاد بسیاری از مردم و حتی کودکان می توانستند در مدت زمان ۱۵ دقیقه نیم کیلومتر راه را بدوند.

منابع :
وب سایت بی بی سی
وب سایت ویکی پدیا
هفته نامه ساندی تلگراف
سالنامه منابع طبیعی ایران ۱۳۸۵
محمد کامبد
منبع : هفته نامه فصل نو


همچنین مشاهده کنید