این ده نفر

۱) علی اکبر محتشمی پور
محتشمی پور مدتی است حملات خود را از اسرائیل، متوجه جریانات ارتجاعی داخل کشور کرده است و کمر همت بسته است تا پای جان در جهت نابودی این نوع جریانات پیش رود. علی اکبر محتشمی پور چندی پیش در سخنانی در مراسم بزرگداشت ارتحال بنیانگذار انقلاب، در اصفهان، باب این اظهارات را گشود و چندی پیش در گفت وگو با روزنامه اعتماد ملی به تشریح علت طرح این مساله در شرایط فعلی پرداخت. این سخنان بازتاب های متفاوتی را به دنبال داشت و برخی از شاگردان آیت الله مصباح یزدی را تحصن نشین کرد و بعضی از جریده نویسان را آشفته. اما گویا محتشمی پور دست بردار نیست و مدام از خطر بروز و نفوذ تفکرات ارتجاعی می گوید و داد سخن سر می دهد که خطر این نوع تفکرات برای انقلا ب و نظام جمهوری اسلا می بسیار بیشتر از خیلی از فرقه ها و گروه های دیگر است. محتشمی پور موسسات و نهادهای وابسته به این نوع تفکرات را هم در مخالفت با نظرات بنیانگذار انقلاب دانسته و معتقد است «امام درباره اثرات منفی احتمالی آن اعلام خطر کرده بودند تا اینکه امام را تبعید کردند. امام تا روزی که بودند با این گونه موسسات که ذهن جامعه و به خصوص جوانان را از امور سرنوشت ساز منحرف و غافل می کرد، مخالف بودند.» در ادامه تشریح فعالیت های مخرب این نوع موسسات، محتشمی پور به دعوای قدیمی مصباح و شریعتی هم اشاراتی داشته است و خاطرنشان کرده است؛ «باید به گونه یی فعالیت های مثبت شریعتی را خنثی می کردند. اقدام مستقیم خودش نتیجه یی دربرنداشت لذا همین جریانی که خطری برای رژیم نداشتند، وارد کشمکش شدند، یعنی از آقای مصباح یزدی و انجمن حجتیه استفاده می شد.» خلاصه آنکه محتشمی پور کوتاه نمی آید و هر آنچه نباید در این باره بگوید، قصد دارد که بگوید. برای او آرزوی سلامتی می کنیم.
۲) غلامعلی حدادعادل
بازگشت مجدد حدادعادل به عرصه فرهنگ، این بار طعمی سیاسی دارد. او پس از خداحافظی از کرسی ریاست مجلس، بالاخره توانست مقامی در کمیسیون فرهنگی مجلس هشتم، برای خود دست و پا کند و ریاست آن را به عهده گیرد، هرچند گفته بود قصد چنین کاری را ندارد. حال باید منتظر ماند و تماشا کرد که رابطه او با وزیر فرهنگ و ارشاد چگونه تنظیم خواهد شد، گرچه او در زمان ریاست اش بر مجلس نشان داده است، چندان اهل چالش با دولتیان نیست. سابقه رئیس جدید کمیسیون فرهنگی مجلس هشتم نیز به ریاست فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران بازمی گردد. او دومین رئیس این نهاد فرهنگی بود که عالی ترین نهاد تصمیم گیر در زمینه زبان رسمی کشور محسوب می شود. حدادعادل دارای مدرک لیسانس فیزیک از دانشگاه تهران، فوق لیسانس فیزیک از دانشگاه شیراز، فوق لیسانس فلسفه از دانشگاه بهشتی و دکترای فلسفه است.
۳) محمدباقر قالیباف
شهردار تهران هفته یی که گذشت را با چهره یی برافروخته گذراند. هفته یی پس از آنکه سخنان جنجالی محمدباقر قالیباف در انتقاد از وضعیت مدیریت کشور تیتر صفحه اول بسیاری از روزنامه ها را تامین کرد روزنامه منتسب به وی با حکم هیات نظارت بر مطبوعات لغو امتیاز شد. با اینکه براساس متن عذرخواهی روزنامه تهران امروز که در شماره توقیف شده اش به چاپ رسید نقد تند و تیز دولت به گروهی از جوانان اصولگرایی مرتبط شد که شور جوانی آنها را از دایره انصاف خارج کرده است اما روزنامه دولت این موضوع را با افشاگری در رابطه با گردانندگان روزنامه تهران امروز که همگی از نزدیکان شهردار تهران هستند به گونه یی دیگر تحلیل کرد. شنیده ها حاکی از این است که قالیباف در جریان ویژه نامه سوم تیر روزنامه تهران امروز قرار نداشته است و سخت از مسوولان این روزنامه دلگیر است، اما این پایان ناخوشی های هفته گذشته وی نبود. شهردار تهران روز یکشنبه با حضور در جلسه غیرعلنی شورای شهر لایحه کمک یک میلیارد تومانی شهرداری تهران به شهرداری خرمشهر و فروش سهام بانک سرمایه را تقدیم شورا کرد که شورای شهر به اولی رای نداد و دومی را با دلخوری خارج از اختیارات خود دانست. در واقع شورای شهر که در جریان کمک سه میلیارد تومانی به لبنان آماج انتقادات فراوانی قرار گرفت این بار هزینه سخاوتمندی های شهرداری را قبول نکرد. شورا با خارج کردن لایحه فروش سهام بانک سرمایه از دستور کار خود که بدون مجوز شورا خریده شده بود شهردار تهران را پاسخگوی این خرید و فروش مساله دار به سازمان بازرسی کل کشور دانست.
۴) علی عبدالعلی زاده
حضور علی عبدالعلی زاده وزیر مسکن دولت خاتمی و استاندار سابق استان آذربایجان شرقی در برنامه مثلث شیشه یی برای تبدیل شدن او به یک چهره کفایت می کند. هرچند حرف هایی که او می زند برای کسی عجیب نیست و روزانه در روزنامه های کم تیراژ اصلاح طلب نوشته می شود اما پخش آنها از تریبون صدا و سیمایی که چند ساعت قبل از آن برنامه ۳۰/۲۰ را پخش کرده نکته مهمی است. در این رسانه که در اثبات عدم بی طرفی اش نسبت به گروه های سیاسی به طور شبانه روزی در حال تلاش است وزیر مسکن خاتمی سیاست های غلط دولت احمدی نژاد در بخش مسکن را مورد نقدی اساسی قرار داد و پنج برابر شدن قیمت مسکن در این دوره را ناشی از سیاست های پولی دولت نهم دانست که در مدت سه سال نقدینگی موجود در جامعه را آنچنان افزایش داد که در ۹۰ سال اخیر بی سابقه بوده است. او همچنین درباره عدم هماهنگی میان رئیس جمهور و سایر بخش های دولت به طرح مثال جالبی اکتفا کرد با این مضمون که در کمتر از چند ساعت بند دهم از «۱۰ فرمان» رئیس جمهور که قرار است تحولی شگرف درخصوص مسکن برای مردم به ارمغان آورد توسط سرپرست وزارت امور اقتصادی و دارایی تکذیب می شود. احتمالاً به این منظور که مردم در تحمل مصائب خرید و اجاره مسکن شکیباتر شوند. رشیدپور نیز دائم بر بی طرفی برنامه مثلث شیشه یی تاکید کرد.
۵) حسین شریعتمداری
مردی که زیاد می داند، مدیر لاغراندام موسسه عظیم کیهان پس از روزهای متمادی سکوت در برابر پدیده جدیدی به نام «پالیزدار» بخش عظیمی از صفحه دوم روزنامه کیهان را به سرمقاله اش در همین رابطه اختصاص داد. حسین شریعتمداری در سرمقاله خود که قطعاً در بایگانی ذهن و دفتر افراد زیادی باقی خواهد ماند، سکوتش را درباره پرونده پالیزدار شکست و از یک طرف کوشید پالیزدار را در جرگه یک «باند» که به دنبال اجرای «پروژه» «افشاگری» علیه «نظام» و «مقامات عالی» بودند، قرار دهد، اما در ادامه یادداشت خود بخشی از اطلاعات ارائه شده توسط پالیزدار را تایید کرد و حتی پا را از تایید فراتر برد و تلویحاً زبان به سرزنش برخی روحانیون بلندپایه که نام شان در گزارش پالیزدار آمده بود، گشود. برادر حسین، در بخش دیگری از یادداشت خود پالیزدار را به همراه چهار نفر از جمله یک نماینده مجلس متهم کرد که این افراد هم قسم شده اند مطالبی که به دست شان رسیده را افشا کنند.
۶) احمد شاملو
در طول چند دهه اخیر، احمد شاملو همواره خبرساز بوده است، چه زمانی که نظرات او درباره فردوسی جنجال های فراوانی برانگیخت و چه زمانی که نامه نگاری اش با محمدرضا لطفی بسیاری از دوستداران موسیقی سنتی را دلگیر کرد. پس از مرگ نیز شاملو خبرساز بود. زمانی سنگ قبر او توسط عده یی ناشناس شکسته شد و زمانی دیگر، کتابی درباره اش با عنوان «لالایی با شیپور» صدای بسیاری را درآورد. جدال میان همسر او آیدا و فرزندانش نیز در بسیاری از موارد بدل به تیتر روزنامه ها شد، جدالی که با حراج اموال شاعر در هفته گذشته وارد فضای تازه یی شد. سیاوش و آیدا شاملو پیش از این به توافق رسیده بودند که خانه شاملو از آن آیدا باشد و وسایل شخصی او از آن پسر شاعر. اما از آنجایی که آیدا می خواست موزه یی برای «غول زیبا»ی شعر معاصر ایران بسازد، بنا بر آن شد که وسایل او را برآورد کنند و پول آن توسط همسر شاملو به فرزندش برسد. بنا به گفته آیدا، پول وسایل ۵۱ میلیون برآورد شد و او ۳۰ میلیون از آن را به سیاوش داده است. پسر شاعر این حرف را نمی پذیرد و می گوید هر آنچه که به او رسیده، سهمش از پدرش بوده و آیدا مطابق قاعده و تفاهمنامه عمل نکرده است. کار به دادگستری کشیده می شود و وسایل شخصی شاملو از قبیل طرح علیرضا اسپهبد از او، تابلوی اهدایی ایران درودی به شاعر، تندیس او که توسط استاد مددی ساخته شده و برخی دیگر از لوازم وی به قیمت ۵۵۰ میلیون تومان توسط سیاوش شاملو خریداری شد. ع. پاشایی که از دوستان شاملوی پدر بود و در کنار آیدا، مسوولیت انتشار آثار او را به عهده دارد، این حراج را پایان کار ندانست. آیدا نیز در چند مصاحبه به نقد این موضوع پرداخت. ماجرا به هر کجا بینجامد، مهم نیست. نکته بااهمیت نام شاعر است که چنین خبرسازی شایسته نامش نیست.
۷) محمدرضا جعفری جلوه
معاون سینمایی وزیر ارشاد دولت اصولگرای محمود احمدی نژاد که به محافظه کاری و ملایمت معروف است، هفته گذشته در یک اظهارنظر بدیع، مقابل عزت الله ضرغامی مدیر سازمان عریض و طویل صدا و سیما قرار گرفت و از سینمای ایران در مقابل انتقادات او دفاع کرد. محمدرضا جعفری جلوه که از ابتدای مسوولیت سمت مهم مدیریت سینمایی به رغم مواجهه با بحران های مختلفی چون اتفاقات جشنواره فیلم فجر سال گذشته با سیاست سکوت و مدارا از کنار تمام آنها عبور می کرد، این بار ترجیح داد با جملاتی به سبک همیشگی اش از اینکه تلویزیون همواره کمبودها و کاستی های سینما را گوشزد می کرده و هیچ گاه نگاه «برادرانه» یی نداشته، انتقاد کرد. مجادله لفظی ضرغامی و جعفری جلوه زمانی آغاز شد که مدیر سازمان صدا و سیما در مراسم اختتامیه جشنواره تولیدات استانی صدا و سیما در شیراز دلیل عدم پخش تعدادی از فیلم های سینمای ایران از تلویزیون را وجود برخی بدحجابی ها در فیلم عنوان و به نوعی سیاست ساخت انبوه تله فیلم ها در دو سال اخیر را توجیه کرد. سه روز بعد مدیر رسمی سینمای کشور به میدان آمد و از اینکه مدیر تلویزیون سطح نگاهش را به این مسائل تنزل داده، انتقاد کرد و گفت؛ «همان طور که در برخی کارهای تلویزیونی هم ممکن است مشکلات، نارسایی ها و کاستی هایی وجود داشته باشد، وجود مشکلاتی در سینما نیز دور از ذهن نیست. اما باید توجه کنیم مشکلات در ظاهر و شرایط نازل تنها در نحوه پوشش و ظاهر بروز نمی کند بلکه سستی، ضعف و بیهودگی می تواند در موضوعات، مضامین و نزول مفاهیم نیز باشد.»
چنین جملات پرکنایه یی از مدیری که کمتر درباره مسائل روز اظهارنظر می کند و بیشتر قصد دارد با همین ادبیات، مفهوم «سینمای ملی» را تبیین کند، دور از انتظار بود. به ویژه که جلوه زمانی هم به عنوان یکی از مدیران تلویزیون مسوولیت مدیریت شبکه مهم اول را برعهده داشت. شاید این صحبت ها مقدمه یی باشد تا در آخرین سال مسوولیت جلوه شاهد واکنش های بیشتری از جانب این مدیر فرهنگی کشور باشیم.
۸) اسفندیار رحیم مشایی
مدتی است که رئیس سازمان میراث فرهنگی و معاون رئیس جمهوری در سخنرانی هایش درباره چیزهای عجیب و غریب مانند ارتباط عشق و فقر و یا اهمیت سرویس های بهداشتی صحبت می کند. اسفندیار رحیم مشایی که از قضای روزگار رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است، هفته گذشته با تعبیر دنیای قدیم به پفک نمکی، باب جدیدی را در علوم قدیم و فرهنگ باستانی کشور باز کرد. این اظهارنظرهای مشایی ناخودآگاه وضعیت نامناسب و تخریب و تهدید بناها و آثار قدیمی و تاریخی را در این اواخر، در ذهن تداعی می کند. قاعدتاً چیزی که به پفک نمکی می ماند و توخالی و سست است، طبیعتاً زود در هم می شکند و فرو می ریزد. وقتی که ریاست سازمانی که مسوول حفظ هویت و تاریخ گذشته ایران است معتقد است دنیای قدیم ظاهر دارد اما تو خالی است، گویا باید تکلیف میراث تاریخی و فرهنگی این کشور را روشن دانست. البته رحیم مشایی در صحبت های خود گفت که کلیت بحث فلسفی است و نباید زیاد وارد این بحث ها شد.
۹) داریوش مصطفوی
پس از برکناری داریوش مصطفوی در آستانه جام جهانی ۱۹۹۸ او به خبرنگاران که اتفاقاً همیشه ارتباط خوبی با آنها داشته، گفت؛ «مطمئن باشید روزی به فوتبال بر می گردم.» وعده او هشت سال بعد با اخراج دادکان از فدراسیون فوتبال پس از جام جهانی ۲۰۰۶ محقق شد. برای مدتی دبیر موقت فدراسیون فوتبال لقب گرفت و پس از چند ماه بالاخره در بین احتمالات مختلف برای مدیریت پرسپولیس، مدیر سرخ ها شد. او در وضعی این پست مدیریتی را از آن خود کرد که سابقه خوبی در فوتبال ندارد و ناکارآمدی او بیشتر دیده شده است. احتمالاً کسی فراموش نکرده که داریوش خان پس از ماجرای تعلیق فوتبال ایران که در زمان دبیرکلی او اتفاق افتاد، گفته بود؛ «اصلاً تعلیق نشدیم و همه چیز جنگ تبلیغاتی تیم صفایی فراهانی در کمیته انتقالی فدراسیون فوتبال بود.» البته مصطفوی شاهکارهای دیگری هم دارد. یکی از آنها وعده استخدام خوزه پکرمن برای تیم ملی ایران در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ بود که دست آخر به سرمربیگری محمد مایلی کهن ختم شد. او یک مرتبه هم فاش کرده بود در دوران حضورش در فدراسیون با ارسال فرش و پسته برای سران کنفدراسیون فوتبال آسیا تمام مشکلات فوتبال ایران را حل کرده. به هر حال او عجیب ترین اشتباهش در چند ماه گذشته برمی گردد به جایی که ابوریحان بیرونی را کاشف الکل دانست، در وضعی مدیر پرسپولیس لقب گرفت که در دوران فوتبال هم سابقه بازی در تاج را دارد؛ هم سابقه حضور در پرسپولیس را و با وجود این همه او را یک استقلالی به حساب می آورند که به پرسپولیس نفوذ کرده.
۱۰) گاس هیدینک
چه بخواهید چه نخواهید یورو ۲۰۰۸ به نام گاس هیدینک شد. حتی داوید ویا با گل های فوق العاده اش و آرشاوین با نمایش بی نظیرش هم نمی توانند جایگاهی بالاتر از گاس بزرگ پیدا کنند. اسامی و القابی که روزنامه های کل اروپا در این روزها به او دادند آنقدر زیاد شده است که لیست کردن شان هم کاری بس سخت جلوه می کند. «بزرگ ترین خیانتکار هلندی» و «تنها مرد شاد هلندی» تنها دو نمونه از این القاب است. اصولاً در چنین شرایطی وقتی موفقیتی بزرگ به سراغ تیمی کوچک می رود تردیدها و شبهه ها بالا می گیرد. خیلی ها پس از نمایش عجیب روسیه در نیمه دوم وقت های اضافه مقابل هلند صحبت از دوپینگ و غیرعادی بودن روس ها به میان آوردند. فلاش بکی به شش سال پیش و تیم ملی کره این بدگمانی را بیش از پیش افزایش داد. ولی به قول گابریله مارکوتی تا وقتی جرمت اثبات نشده است بی گناه هستی. فعلاً که خبری از رسوایی تیم ملی روسیه و هیدینک در یورو ۲۰۰۸ نیست و اصلاً شاید اینها همه توجیهاتی برای زیر سوال بردن قدرت مربی ۶۱ ساله هلندی باشد. به هر سو چه روسیه به فینال برسد و چه نرسد، نامش برای همیشه در گرانیگاه یورو ۲۰۰۸ می درخشد و هلندی های عاشق فوتبال افسوس می خورند چرا هیدینک روی نیمکتی نشسته است که بازیکنانش پیراهن نارنجی به تن ندارند. مسلماً آرشاوین و پاولیچنکو بیش از همه فوتبال خود را مدیون خیانتکار بزرگ هلندی می دانند.

منبع : روزنامه اعتماد