حاشیه هایی بر سفر پوتین به تهران

اجلاس سران کشورهای حاشیه دریای خزر حاشیه های زیادی داشت که مهمترین آن حضور رئیس جمهور روسیه در اجلاس تهران بود.
درباره اینکه سفر پوتین برای مقامات و دستگاه دیپلماسی ایران از چه جنبههایی اهمیت داشت، بحث های فراوانی مطرح است.
عده ای معتقدند دولت در پی شکستن طلسم ورود مقامات مهم دنیا به تهران در دو سال گذشته بود.
عده ای معتقدند ایران به دنبال نشان دادن ضعف غرب در گسترش تحریم های بین المللی بود و... اما فارغ از این بحث ها این نشست و سفر پوتین به تهران، بازتاب های مختلفی در داخل کشور و از حیث عملکرد و رفتارهای دولت حاکم داشت.
این بازتابها که غالبا در وبلاگ ها و سایت های سیاسی مطرح میشوند، کمتر در رسانهها مجال طرح پیدا کردند. ولی نکات مهمی در باره اجلاس سعدآباد مطرح شد.
اول اینکه : محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری اسلامیایران دیروز در حالی از ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در کاخ سعدآباد استقبال کرد، که تا پیش از این هیچ یک از مراسم استقبال رسمی ریاست جمهوری را در این مجموعه برگزار نکرده بود.
رییس جمهوری روسیه پس از ورود به تهران در مجموعه کاخ سعدآباد به طور رسمی مورد استقبال محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران قرار گرفت.
این در حالی است که احمدی نژاد پس از آنکه بر مسند ریاست جمهوری تکیه زد دفتر رییس جمهوری را از مجموعه سعدآباد به میدان پاستور منتقل کرد و با تحریم این مجموعه تمام مراسم های استقبال خود از مقامات بلندپایه خارجی از جمله بشار اسد رییس جمهوری سوریه و هوگو چاوز رییس جمهوری ونزوئلا را در خیابان پاستور برگزار کرد.
احمدی نژاد که به پیروی از شعارهای ساده زیستانه بر مسند نهمین دوره ریاست جمهوری تکیه زد، به تبعیت از شهید رجایی محل کار خود را به میدان پاستور منتقل کرد تا از این طریق رهروی خود از رییس جمهور اسبق را به اثبات برساند.
طی سال های اخیر روسای جمهور سابق، مجموعه میدان پاستور را برای رییس جمهور ایران مناسب ارزیابی نکرده و مقر ریاست جمهوری را به مجموعه کاخ سعدآباد منتقل کرده بودند.
با این حال به نظر میرسد رییس جمهور اصولگرا هفته گذشته با برگزاری مراسم استقبال از پوتین در کاخ سعد آباد، سرانجام پذیرفته است که با چنان شعارهایی نمی توان از مقامات عالی رتبه خارجی استقبال کرد.
هرچند که این احتمال نیز وجود دارد که وی میان مقامات عالی رتبه خارجی تفاوتی قائل شده و برای هرکدام جایگاه خاص در نظر میگیرد، به طوری که مراسم استقبال از مقامات کشورهایی که در جهان دارای وزن و اعتباری نیستند چون سوریه، ونزوئلا، بولیوی و... را در مجموعه پاستور برگزار میکند و مراسم استقبال از مقامات کشورهای قدرتمند و معتبر چون روسیه در کاخ سعدآباد برگزار میشود.
گو اینکه نباید این نکته را هم در نظر نگرفت که این امر میتواند به دلیل تاخیر پوتین در ورود به تهران که منجر به تاخیر در آغاز به کار نشست اجلاس کشورهایساحلی دریایی خزر شد; اتفاقی هم بوده باشد.
در هر حال این اقدام یا اتفاق، هر چه بوده را باید به فال نیک گرفت و چشم انتظار بود تا از این پس دولت اصولگرا به عنوان نماد و سمبل ملت وکشور بزرگ ایران در عرصه بین المللی به عرف و قوانین رفتار دیپلماتیک بیش از پیش احترام بگذارد.
دومین نکته ای که در این چند روز مطرح شده است درباره سیاستهای‌ روسیه در ایران است. عده ای نگرانند که برخی مقامات دولتی تمام تخم مرغ های خود را در سبد کشوری بگذارند که چندان قابل اعتماد نیست و در چند سال گذشته از رابطه خود با ایران نهایت بهرههایمالی را برده است.
روسیه در واقع در تمامی‌قطعنامه‌ها به زیان ایران رای داده است ولی از منافع مالی سرشار خود در ایران نیز چشم پوشی نکرده است. یعنی دلیلی برای این چشم پوشی وجود نداشته.
چون سالهاست که احساس میکند میتواند از رابطه انحصاری خود بهره برداری کند و این کار را هم کرده است.
لذا بررسی روابط ایران و روسیه از نکات مهمی بوده است که در چند روز گذشته مورد توجه رسانه‌ها و اصحاب مطبوعات قرار گرفته است.
نگاهی به این رابطه خالی از لطف نیست:
ـ آمریکا: در حق ملت ایران ظلمها کرده است، در جنگ دوم جهانی خاک ایران را اشغال کرده و در جریان کودتای ۲۸ مرداد بزرگترین خیانت را در حق توسعه و دموکراسی مرتکب شده است.
ـ روسیه: در حق ملت ایران ظلمها کرده است، در جنگ دوم جهانی خاک ایران را اشغال کرده و در تاریخ معاصر ایران ضمن حمایت از توده ایها اقدام به انحراف جریان انقلابی گری و تحول آرمانهای‌ اصیل نموده است.
ـ آمریکا: جاسوسی و کمک به صدام در پرونده دفاع مقدس ثبت شده است.
ـ روسیه: کمک های نظامی و دیپلماتیک به صدام در پرونده دفاع مقدس ثبت شده است.
ـ آمریکا: درگیری در آبهای خلیج فارس و انهدام هواپیمای مسافری و حمله مفتضحانه هواپیمایی طبس را در کارنامه ایران خود ثبت نموده است.
ـ روسیه: جنگهای‌ مصیبت بار در عهد ذلت بار قاجار و تصاحب اراضی تاریخی ایران و اشغال خاک ایران و تجاوز سربازان روسی به ناموس ایران و مبارزه با نهضت جنگل را در کارنامه خود ثبت نموده است.
ـ آمریکا: حمایت قاطع از اسراییل
ـ روسیه: حمایت قاطع از اسراییل البته کمی غیرشفاف تر
ـ آمریکا: کشتار مسلمانان در عراق و افغانستان
ـ روسیه: کشتار مسلمانان در افغانستان و چچن
ـ آمریکا: یک بار سفارت خود را در ایران تسخیر شده و اتباع خود را به گروگان دیده است.
ـ روسیه: یک بار کنسولگری خویش به تسخیر و سفیرخود را کشته یافته است.
ـ آمریکا: حافظه تاریخی مردم ایران در خصوص آمریکا چندان مثبت نیست.
ـ روسیه: حافظه تاریخی مردم ایران در خصوص روسیه به هیچ وجه مثبت نیست.
ـ آمریکا: کارشکنی در پروژههای اقتصادی و سنگ اندازی در مقابل پیشرفت ایران
ـ روسیه: سو»استفاده از وضع موجود و موذی گری (نمونه بارز نیروگاه اتمی بوشهر)
ـ آمریکا: ....
ـ روسیه: ....
همه با هیجان پیگیر ورود پوتین و برنامه‌های‌ سفر او بودند. همه جا مرتب و تمامی‌ تمهیدات اندیشیده شده بود، کاخ سعدآباد بار دیگر پس از دوسال آب و جارو شده بود، تیمهایامنیتی، غذاهای... و پوشش رسانه ای تمام عیار برای پذیرایی از رییس جمهور یک کشور ابر قدرت با سابقه ذکر شده بود. در سطور فوق، حتی در چهره مسوولین دولت نوعی ذوق زدگی و دستپاچگی خاص دیده میشود.

منبع : روزنامه مردم سالاری