چهارپر - THE FOUR FEATHERS

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : انگلستان و آمریکا
محصول : مارتی کتس، استنلی ر. جافی، رابرت د. جافی و پل فلاشر
کارگردان : شکهار کاپور
فیلمنامه‌نویس : حسین امینی و مایکل شیفر، برمبنای رمانی نوشتهٔ آ. ا. و. میسن
فیلمبردار : رابرت ریچاردسن
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز هورنر
هنرپیشگان : هیت لجر، وس بنتلی، کیت هادسن، دجیمون هاونسوئو، کامبل براون، لوسی گوردون، جیمز کازمو و مایکل شین
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۱ دقیقه


در سال ۱۸۸۴، ̎هری فورشم̎ (لجر) افسر جوانی است در ارتش بریتانیا که قرار است پس از دوران آموزش و فارغ‌التحصیلی به سودان فرستاده شود؛ جائی‌که ارتش بریتانیا در حال مبارزه با شورشیان مسلمانی است که سعی دارند به سلطهٔ استعماری بریتانیائی‌ها پایان دهند. اما ̎فورشم̎ رفته‌رفته دچار تردید شده و درست روز پیش از عزیمت، از این مأموریت انصراف می‌دهد. هم‌قطار و صمیمی‌ترین دوست ̎فورشم̎، ̎جک دارنس̎ (بنتلی) در واکنش به این عمل دوستش، پرِ سفیدی (به نشانهٔ بزدلی) برایش می‌فرستد و دو تن دیگر از هم‌کلاسی‌هایش نیز چنین می‌کنند. نامزد ̎فورشم̎ (هادسن) نیز پیش از به‌هم زدن پیوندشان، چهارمین نفری است که پری سفید برایش می‌فرستد. ̎فورشم̎ که به‌قدر کافی تحقیر شده برای آن‌که دوباره عزّت و احترام دوستان و خانواده را به‌دست آورد، پنهانی تصمیم می‌گیرد به مأموری مخفی در سودان تبدیل شود. نخستین تلاش‌هایش برای جازدن خود به‌عنوان یک عرب چندان مجاب‌کننده نیست ولی در عوض با مردی (هاونسوئو) دوست می‌شود که از بومی‌های محلی است و با اهداف بریتانیائی‌ها هم‌دلی دارد و در ضمن منبع باارزشی برای به‌دست آوردن اطلاعات ̎درون‌قبیله‌ای̎ از کار درمی‌آید و توصیه‌های خوبی به او می‌کند که چه‌طور با شورشی‌ها درآمیزد. در همین حال، دارنس را موقتاً به انگلستان برمی‌گردانند تا به آموزش سربازهای جدید ارتش استعماری کمک کند.
● پس از موفقیت همه‌جانبهٔ الیزابت (۱۹۹۸)، کاپور با جایگاهی تثبیت شده در خارج از زادگاهش به سراغ دومین پروژهٔ انگلیسی‌زبانش رفت. چهارپر با تمرکز بر قصهٔ زندگی دو سرباز بریتانیائی، قرار بود تسلطی را که کاپور در ساخت فیلم سرگذشت‌نامه‌ای الیزابت نشان داده بود بار دیگر و این‌بار در قالب یک درام زندگی‌نامه‌ای تکرار کند اما داستانی بدون چفت‌وبست که فاقد شخصیتی کاریزماتیک هم‌چون ̎ملکه الیزابت̎ در فیلم اول بود، باعث شد تقلای کاپور در پرداخت هم به نتیجه نرسد. اگر کاپور در فیلم پیشین با پرهیز از نمایش خشونت و اکتفا به کادرهای پس از اتفاق، توانسته بود روی مخاطبش تأثیر بگذارد، در چهارپر او سعی می‌کند بیش‌تر یک راوی برای قصه‌اش باشد و همین همه‌چیز را خراب می‌کند. فیلم هم در گیشه و هم نزد منتقدان شکست می‌خورد و همین باعث می‌شود کاپور حداقل برای چندسالی از دور خارج شود. رمان میسن از جمله در سال‌های ۱۹۱۵ (ج. سرل دولی)، ۱۹۲۹ (مریان ک. کوپر و ...) و ۱۹۳۹ (زولتان کوردا) نیز به فیلم درآمده است.