«مارکوپولو» و حل معمای تکامل منظومه شمسی

آژانس فضانوردی اروپا (اسا) یکی از تاریخی ترین ماموریت های فضایی خود را در پیش دارد. تلاش برای رسیدن به دنباله دار و انتفال نمونه هایی از آن به زمین ماموریتی است که دانش بشر در خصوص چگونگی پیدایش عالم و انبوهی از جریانات مبهم جاری در فضا را افزایش خواهد داد. دانشمندان و مهندسان «اسا» در قالب یکی از مهم ترین پروژه های تاریخ این آژانس فضانوردی هم اکنون در حال کار بر روی ماموریت جدیدی هستند تا بتوانند نمونه هایی از مواد موجود در دنباله دارها را به زمین منتقل کنند. این ماموریت تاریخی «مارکوپولو» نام دارد و بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته در دهه آینده آغاز خواهد شد و هدف نهایی از پرتاب آن نیز افزایش آگاهی دانشمندان علوم فضانوردی از چگونگی تکامل منظومه شمسی عنوان شده است. در این ماموریت نمونه بسیار محدودی از دنباله دار مورد نظر که تنها کمتر از یک کیلوگرم وزن خواهد داشت جمع آوری و به زمین منتقل می شود. بر اساس آنچه که دانشمندان اسا گفته اند، پس از انجام حفاری های لازم بر روی این دنباله دار، نمونه های یاد شده راهی زمین می شود. طراحی و برنامه ریزی های این ماموریت از سوی دانشمندان Astrium UK و OHB در انگلیس و آلمان صورت می گیرد. از هر دوی این مراکز تحقیقاتی و متخصص در زمینه طراحی و ساخت ماهواره خواسته شده است تا مطالعات گسترده و دقیقی درخصوص ساختار کلی فضاپیمای مورد نظر انجام دهند تا با استفاده از آن بتوان به انتقال کامل نمونه های مورد نظر به زمین امیدوار بود. این مطالعات در حالی آغاز می شوند که تصمیم نهایی برای پرتاب این فضاپیما از سوی آژانس فضانوردی اروپا و در آینده ای نه چندان دور اتخاذ خواهد شد. بر اساس برنامه ریزیهای صورت گرفته این ماموریت در زمانی در حدود سال ۲۰۱۷ میلادی آغاز خواهد شد.
● چرا دنباله دارها؟
دنباله دارها بقایای برجای مانده از فرآیند شکل گیری منظومه شمسی در۴/۶ میلیارد سال پیش هستند. مطالعه این مواد ارزشمند می تواند به بازشدن دریچه هایی نوین درخصوص چگونگی پیدایش و تکامل منظومه شمسی و اجزا» سازنده آن یعنی زمین و تکامل آن منجر شود. دکتر «رالف کوردی» از Astrium UK و یکی از دانشمندان این پروژه می گوید: «در این ماموریت به دنبال آن هستیم تا در قالب بهترین فرمول ممکن راهی دنباله دار مورد نظر در نزدیک زمین شده و پس از جمع آوری نمونه های لازم آنها را به زمین منتقل کنیم.»
● طرح کلی ماموریت پس از پرتاب فضاپیما
پس از پرتاب یک فروند راکت سایوز از مرکز پرتاب «کورورو» اروپا، واحد پیش رانش مورد استفاده فضاپیما را به دنباله دار مورد نظر می رساند. در ادامه واحد اصلی فضاپیما با استفاده از فناوری های کنترل از راه دور به بررسی دقیق شکل، اندازه، جرم و سایر مشخصات دنباله دار می پردازد. پس از این مرحله تلاش ها برای فرود آمدن «مارکو پولو» بر روی دنباله دار آغاز می شود. پس از آن نیز حفاری در عمق چند سانتیمتری دنباله دار انجام شده و بالغ بر ۳۰۰گرم از ذرات گرد و غبار آن در کپسول های ویژه ذخیره می شود. به گزارش مهر، پس از ترک دنباله دار، فضاپیمای «مارکوپولو» خود را در مسیر منحنی شکل رو به زمین قرار داده و در نزدیکی زمین کپسول مملو از مواد حفاری شده را برای ورود به جو پرتاب می کند. این کپسول بدون چتر بر روی زمین می افتد و پس از انتقال به تاسیسات کاملا پاک و عاری از هرگونه آلودگی های زمینی مورد بررسی دقیق قرار خواهد گرفت.

منبع : روزنامه ابتکار