پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا
جلو برو - TAKE THE LEAD
سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کریستوفر کادسیک، میشل گریس و دایان ناباتوف
کارگردان : لیز فریدلنر
فیلمنامهنویس : دایان هیوستن
فیلمبردار : الکس نپومنیاشی
آهنگساز(موسیقی متن) : آرون زیگمن و سوئیز بئاتز
هنرپیشگان : آنتونیو باندراس، راب براون، آلفره وودارد، پایا داکوستا، دانته باسکو، جان آرتیس و لورا بنانتی
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۸ دقیقه
̎پییر دولن̎ (باندراس) مربی حرکات موزونی است که تلاش دارد تا برای عدهای نوجوان مشکلدار، فرصتی به وجود آورد تا قابلیتهای خود را کشف کنند. یک شب، ̎دولن̎ نوجوانی به نام ̎راک̎ (براون) را در حال خراب کردن اتوموبیل مدیر مدرسهاش میبیند. روز بعد ̎دولن̎ به آن مدرسه میرود و تقاضای کار میکند. مدیر مدرسه چندان امیدی ندارد که ̎دولن̎ بتواند آنطور که ادعا میکند به بچهها ـ از جمله ̎راک̎ ـ کمکی کند. حتی شاگردهای مدرسه نیز که ̎هیپهاپ̎ یا ̎رَپ̎ را ترجیح میدهد، از ایدهٔ ̎دولن̎ و پیشنهادش برای حرکات موزون کلاسیکتر استقبال نمیکنند. با وجود انتقادهای دانشآموزان، والدینشان و معلمهای دیگر ـ که اعتقاد دارند بچهها بیش از هر چیز به آموزش ریاضی نیاز دارند ـ ̎دولن̎ با یک جلسه تانگو، نظر بچهها را جلب میکند. پس از بیتفاوتی اولیه، نوجوانها به این نتیجه میرسند که در رقابت شرکت کنند، چون بردن اهمیت ندارد. مهم این است که کاری متفاوت انجام دهند.
● فیلمی سرگرم کننده و دیدنی از کارگردانی که پیش از این فقط موزیک ویدئو میساخته، دربارهٔ آدمی که تصمیم میگیرد با آموزش رقص مجلسی به بچه دبیرستانیهای خلافکار و بیادب آمریکائی، آنها را با ادب بار بیاورد. داستان فیلم طوری است که تماشاگر در وهلهٔ اول فکر میکند با یک داستان/ فیلم آموزشی روبهرو است، اما واقعیت این است که ̎پییر دولن̎ در عالم واقع دست به این کار زده و نتیجههای خوبی هم گرفته است. چیزی که فیلم میگوید، این است که یک رقصندهٔ مجلسی نمیتواند خلاف ادب رفتار کند، حال اینکه رقصندهٔ رَپ و هیپهاپ اساساً با زبان بیادبانه (زبان کوچه و بازار) پیش میرود. ̎اهل̎ کردن بچهها (نوجوانها)ئی که رقص و موسیقی مجلسی را چیزی کم از شکنجه نمیدانند، کار آسانی نیست، با این همه، ̎دولن̎ کار خودش را میکند و به مصداق مثل معروف ̎چوب معلم ار بود زمزمهٔ محبتی...̎، این طفلهای گریزپا را ̎رام̎ میکند و کاری میکند که رسم ادب را در هر لحظه به جا بیاورند. فیلم، بیش از آنکه مدیون کارگردان باشد، زیر دین باندراس است که بیشک ستارهٔ مجلس است و درست مثل یک جنتلمن، رفتاری آقامنشانه دارد. تصور فیلم جلو برو بدون باندراس، عملاً محال است.
همچنین مشاهده کنید