خطبه های رهبری و چند نکته

سخنان مقام معظم رهبری و دعوت ایشان برای دعوت به آرامش همه گروه های درگیر در مسائل داخلی ایران در چارچوبی کاملا عقلانی و شفاف ایراد گردید. ایشان با بیان این نکته که در خطبه هایی که در حکم نماز است باید حقایق بیان شود، حقایقی را بیان کردند که رعایت آن از سوی همه فعالان سیاسی کشور ضروری به نظر می رسد. چهار نکته از ظرائف این حقایق عبارتند از:
۱) ایشان فرمودند: "همه کاندیدا های محترم در اندرون نظام و انقلاب حرکت می کنند." اینکه هر چهار کاندیدا در چارچوب نظام اسلامی هستند، حاکی از این است که هر چهار کاندیدا گفتمان انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) را پذیرفته و برای همه آنها آرمانهای اصیل انقلاب و اسلام میزان است. رهبر انقلاب با هوشمندی در صدد بیان این نکته بر آمدند که هیچ شخصی، حق ندارد کاندیدای دیگر را مخالف نظام و انقلاب تلقی کرده و از این رهگذر از احساسات پاک مردم و به ویژه جوانان به نفع خویش سوء استفاده کند. تا جایی که ایشان تک به تک اسامی چهار کاندیدای ریاست جمهوری با سوابقشان را برای تذکار و یادآوری صراحتا ذکر کردند. که این البته خود گوشزدی به کشور های بیگانه و اپوزسیون خارج نشین نیز بود تا حساب خود را از کاندیداهای مسلمان و متعهد ریاست جمهوری ایران جدا کنند.
۲) ایشان با بیان اینکه با سابقون انقلاب آشنایی دیرینه دارند، با ذکر سوابق و فداکاری های آنان برای انقلاب نشان دادند که اختلاف سلیقه در امور مختلف لزوما به معنای اختلاف و تفرقه در مسائل کلیدی نمی باشد و نزدیکی دیدگاه های ایشان با آقای احمدی نژاد نیز لزوما تایید صد در صدی سیاست های دولت فعلی نیست. چه بسا اندیشه ای در اجرا با کاستی های زیادی همراه گردد تا جایی که چه بسا دیگرانی نیز چنین دیدگاههایی داشته باشند لکن به دلیل عدم عملیاتی بودن و در نظر گرفتن سود و زیان آن در فرآیند کلی اداره کشور از بیان آن خودداری کنند.
۳) ایشان با بیان اینکه سیاسیون باید هشیار باشند و دست دشمن را در این بین ببینند به نوعی کاندیداهای محترم را به نتایج و تبعات شعارها و اعمالشان هشدار دادند. چه اینکه به طور مثال محسن مخملباف در کنفرانسی مطبوعاتی در پاریس اظهار می دارد که ما سی سال است در دیکتاتوری زندگی می کنیم. سی سالی که حداقل بیست و هشت سال آن در دوران دولت های آقای موسوی، هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد بوده است. زیر سوال بردن این سی سال نه تنها زیر سوال بردن همه کاندیداهای ریاست جمهوری است، بلکه دو نسل از جامعه ایرانی را با همه تنومندی اش به زیر سئوال می برد. جعل اصطلاح دیکتاتوری در خارج و تکرار مدام آن در داخل برای دولت های جمهوری اسلامی، نتیجه ای جز انکار گذشته خود و انقلاب نمی تواند داشته باشد.
۴) تذکر ایشان در مورد نمایش نگرانی غرب و آمریکا برای ایرانیان به جا و پسندیده بود. همه شاهد بودیم که باراک اوباما در واکنش های اولیه خود به نتایج انتخابات ایران گفت که موسوی و احمدی نژاد برای آمریکا چندان تفاوتی ندارد و او سیاست های عملی این دو را یکسان می پندارد. اما چند روز بعد همراه با موج سواری غرب، از عده ای آزادی خواه و عده ای مخالف آن سخن می گوید و چند روز بعد هم حرف دیگری خواهد زد. دولت انگلستان هم که همواره مترصد ماهی گرفتن از آب گل آلود است به بهانه ای واهی دارایی های مردم و دولت ایران را به نفع خودش بلوکه کرد. کاندیداها و یا هر شخص دیگری مسلما می دانند که منافع این کشور و این مردم باید لزوما بر هر مساله دیگری اولویت تام داشته باشد.
به هر صورت اینک وظیفه کاندیداها و فعالان سیاسی است که قدری از تحکم مواضع سیاسی خویش در جهت بازگشت آرامش به کشور بکاهند. جوانان و نوجوانانی که امروز با همه صدق نیت و اخلاص وجود به طرفداری از کاندیداهای مورد علاقه شان می پردازند، فردا روز که این جو ملتهب فرو می نشیند، خود را در برابر کوهی از آرمان ها و آرزوهایی می بینند که دقایق عمر و جان خود را برای آن هزینه کرده اند. آیا فردا می توانیم جوابگو باشیم؟

علی امامی

منبع : سایت تابناک