حاضرتر از همیشه

در حالیکه امت در سوگ پیامبر(ص) به ماتم نشسته و داغدارند و از در و دیوار مدینه حزن و اندوه می بارد؛ منافقین در دل لبخند می زنند و خیال خام برپایی دوباره «جهالت» را در سر می پرورند، اگر دشمنی ها و کارشکنی ها در سراسر دوران هدایت و رسالت پیامبر(ص) ابتر ماند، اگر از تمسخر، تهمت، استهزاء و نسبت شاعری و جنون (العیاذ بالله) به او دادن،- نتیجه ای نگرفتند، اگر از آزاد و اذیت آن همیشه مهربان ترین و پیامبر خوبی ها طرفی نبستند، اگر از شعب ابی طالب و محاصره و تحریم اقتصادی بهره ای نبردند، اگر توطئه دارالندوه و ترور محمدی(ص) ناکام ماند و اگر... اکنون در ۲۸ صفر ۱۱ هجری آنانکه مصداق «استسلموا ولایسلموا» (ظاهر اسلام را پذیرفتند ولی به دل اسلام نیاوردند) هستند همه عزم خود را جزم نموده اند تا با فرو بستن چشمان رسول خدا(ص) دین و آیین او را در سیطره خودخواهی ها و زیاده خواهی های خود مات نمایند، کوری و بی خبری را آنسان شایع و همه گیر سازند تا آوازه ای از پیام محمد(ص) به گوش هیچ جنبنده ای نرسد... و اینچنین سبیل سفاهت و جهالت را میان جماعت هموار نمایند و از آبشخور آن توشه خود به کام گیرند. این اما پایان ماجرا نبود؛ در افق کم دامنه و تنگ و تاریک آنها نمی گنجید که هر چند «پیامبر» می رود اما «پیام» او ماندنی است، رسول از میان امت رخت برمی بندد اما «رسالت» باقی می ماند نبی(ص) رفتنی است و «نباء» ماندنی.
و امروز سال ها و قرنهاست که از رحلت نبی اکرم(ص) می گذرد مترفان و متکاثران، چپاولگران و زورگویان، استعمارگران و استثمارگران همواره به لطایف الحیل کوشیدند تا «اسلام» را به حاشیه برانند یک روز جنگ های صلیبی را تدارک و به راه انداختند، یک روز به انزوای اسلام از صحنه زندگی و اجتماع حکم راندند، در دوره ای خرافه به این آئین تزریق کردند و در دهه های اخیر شگردها و دسیسه هایی به اصطلاح نوین را به خدمت گرفتند و برای مقابله با «اسلام ناب محمدی»(ص) جریان موازی اسلام آمریکایی و طالبانی را به صحنه آوردند و... این چرخه، چرخید و چرخید تا هزار و چهارصدوچند سال بعد به «عصرخمینی» رسید. مردی از سلاله پاک رسول خدا(ص)، وقتی ندا به انقلاب برداشت، مردم صدایش را آشنا یافتند، از گمشده امت سخن می گفت، کلام خدا بر زبان و زبان رسول الله(ص) به کام داشت. ندایش را که شنیدند با پای جان به سویش شتافتند، دل دادند، بر طاغوت زمان تاختند و سرانجام سقف تاریک نظام سلطه جهانی را شکافتند و طرحی نو در انداختند. پیش از این هم، درصدر اسلام، خدای مهربان، توهم مشرکان را که اشرافیت از دست رفته جاهلیت را در پایان عمر رسول خدا(ص) می دانستند، درهم ریخته و فرموده بود که نه فقط پیامبر اعظم(ص) ابتر و بی عقبه نیست، بلکه دشمنانش بی دنباله اند و آن روز، ۳۰ سال پیش وقتی انقلاب اسلامی که احیای اسلام ناب محمدی(ص) بود به پیروزی رسید، همگان به وضوح دیدند وعده خدا تحقق یافته است و این همه «نتیجه سحر» بود و «صبح دولت» در پیش.
انقلاب اسلامی ترجمان اسلام ناب بود که سالها پس از رحلت رسول خدا(ص) بار دیگر در بعثتی دیگر به میدان آمده بود، تا آدمیان گم کرده راه و در بند سلطه سیاه را از یوغ استبداد و استعمار نجات بخشد. و تنها به بندگی خدا که رهایی از همه بندهاست، بخواند.
و چنین بود که نظام جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر آموزه های اسلام ناب محمدی(ص) شکل گرفت. نا معادله سیاسی حاکم بر منطقه و جهان ترک برداشت و معادلات سیاسی منطقه ای و جهانی قدرت های غرب و شرق عالم به چالش کشیده شدند.
الگوی جدیدی به عرصه آمده بود و شیوه ای از حکومت در بستر آموزه های اسلامی را به نمایش گذارده بود که ظلم ستیز و عدالت خواه بود. بیداری اسلامی در عصر حاضر نه فقط نشانه که ثمره آن است. امروز این بیداری در مقابل چشمان حیرت زده دشمنان و دیدگان به اشک شوق نشسته محرومان از مرزهای جغرافیایی عبور کرده و هر روز سنگر جدیدی را فتح می کند.
اگر در ابتدای رسالت پیامبر عظیم الشان اسلام، به تعبیر رسای حضرت امیر(ع) جهان به باغی می مانست که برگ درختانش به زردی گراییده بود و کسی از آن امید ثمره ای نداشت، پرچم های هدایت کهنه و فرسوده گشته بودند و رایات ضلالت پدیدار شده بودند و دنیا در آن روزگاران بر مردمش چهره دژم کرده بود و بر خواستاران خود ترشروی گشته بود و ترس دل های مردمان را فرا گرفته بود؛ امروز «اسلام» و «پیام محمد(ص)» با نیروی معنوی و باطنی خود و بدون هیچگونه تجهیزات و سلاح های مدرن و فوق مدرن، و به رغم همه نقشه ها و کارشکنی های دشمنان، جان ها و فطرت های پاک را به تسخیر درآورده است. و نام و یاد خاتم النبیین(ص) بیش از تمام دوران های گذشته بر سر زبانها و در ژرفای جانهاست و تحرکات دشمنان اسلام علیه پیامبر(ص) از این زاویه قابل ارزیابی است.
امروز شعاع جانبخش اسلام و خط مقاومت در برابر زورگویان وحشی و زیاده خواهان پلید چهره که نقاب حقوق بشر، آزادی و دموکراسی آنها به زیر کشیده شده در اعماق جان بشریت ریشه دوانده است و بشر دیگر نمی تواند روزگار درازی خود را از اسلام بی نیاز بداند و نسبت به آن بی اعتنا بماند.
این حقیقت روشن و غیرقابل انکار است و با تاملی بر حوادث و رخدادهایی که طی همین چند سال اخیر به وقوع پیوسته قابل درک و فهم است و حاجتی به برهان و استدلال ندارد.
چه شده است که در حوزه سیاسی امروز جهان اسلام از پتانسیل و ظرفیت قابل توجه در تصمیم گیری ها و معادلات جهانی برخوردار است؟ - هر چند که خیانت منافقین امت هنوز هم هست- چه عاملی سبب پیروزی حزب الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه و همچنین حماس در جنگ ۲۲ روزه علیه رژیم صهیونیستی و مدعیان قدرت بوده است؟
چرا امروز در حالی که بحران مالی و اقتصادی دنیای غرب از پرده برون افتاده و به نارسایی کاپیتالیسم و سرمایه داری اعتراف دارند کارشناسان و تحلیلگران برجسته و زبده غربی اجرای شریعت اسلامی در حوزه اقتصاد را نسخه درمان می دانند؟
مکتب ها و مسلک هایی که روزگاری داعیه اداره جهان را داشتند و با شعارهای پرطمطراق و فریبنده برای بشریت مدینه به اصطلاح فاضله را وعده و وعید می دادند اینک در بن بست پیشرفت و توسعه مادی گرایانه خود گرفتار شده اند.
نمای تمدن نوین اسلامی که جمهوری اسلامی ایران افتخار پرچمداری آن را دارد در افقی نزدیک چشم ها را می نوازد.
این روزها، اگرچه در سوگ رسول خدا(ص) اشک ماتم می ریزیم و حق داریم. اما، موهبت بزرگ احیای دوباره بینش و منش او را نیز شاکریم و پاس می داریم. پیامبر اعظم(ص) امروز بی پرده تر و بیشتر از همه دوران ها در میان ماست.

حسام الدین برومند

منبع : روزنامه کیهان