ماهیت اشرار و خطر اشرار سیاسی

آیا آدم های شرور را دیده اید و سعی در شناخت آنان کرده اید و یا در معرض آسیب و زیان ناشی از رفتار و عملکردشان قرار گرفته اید ؟
اگر چنین کسان را نمی شناسید اینک بشناسید و اگر می شناسید بیشتر و بهتر بشناسید و مراقبت کنید.
« شرور » یا « شریر » صاحب شر و متصف به شرارت را گویند و « شر » یعنی بدی تباهی فساد بدذاتی و بدکرداری .
شر و تباهی در بسیاری از رفتار و کنش ها تجلی دارد و به همین دلیل موضوعات مختلفی را شامل می شود و انواع و اقسامی را به خود اختصاص می دهد.
یکی از شناخت های مهمی که باید نسبت به اشرار و بدکرداران کسب نمائیم این است که آنان به طور مستمر و پیوسته مرتکب ظلم و جور و شرارت و پستی می شوند و هرگز اینگونه نیست که خطا و فسادی از آنان صادر شود و به ندامت و پشیمانی بیفتند و زبان به استغفار بگشایند و به توبه گرایش یابند که اینان از عملکرد تباه خود نادم و شرمنده نمی شوند و به توبه متمایل نمی گردند و شگفت انگیزتر این که بدکاری های خود را نیکوکاری تلقی می کنند! و باز هم شگفت انگیز این که از دیگران انتظار تمجید و تکریم و بزرگداشت دارند!
اگر بخواهیم در معرض آسیب و زیان های اشرار قرار نگیریم باید بسیار دقیق و عمیق به ارزیابی رفتار و عملکرد افرادی بپردازیم که بیم شر و بدکرداری از آنها می رود و به هیچ وجه به غفلت و تسامح در این امر مهم گرفتار نیاییم .
حضرت امام محمدتقی (ع ) ما را در نیل به شناخت این افراد مساعدت می کنند و مشخصه مهم و خطرآفرین آدم های شرور را می نمایانند تا ما در مواجهه با افراد گوناگون در صحنه های حیات اجتماعی و سیاسی در سطح و ظاهر نمانیم و به عمق و ژرفا نظر گستریم و از این راه ماهیت افراد شرور را دریابیم و خود را در معرض آسیب های مکرر آنان قرار ندهیم .
امام محمدتقی (ع ) همه ما را مخاطب قرار می دهند و می فرمایند :
« ایاک و مصاحبه الشریر فانه کالسیف یحسن منظره و یقبح اثره »
« از مصاحبت و پیوستگی با آدم های شرور بپرهیز که اینان همانند شمشیر ظاهری درخشان و اثری نامطلوب و زیانمند دارند. »
حضرت امام محمدتقی (ع ) این تمثیل و تشبیه ماهیت اشرار را می نمایانند و همگان را به مراقبت و دقت و بیداری و هوشیاری فرا می خوانند تا در دام آسیب و زیان های برکرداران گرفتار نیایند. برای پیام گیری از این رهنمود ژرف امام (ع ) لازم است در آنچه در ذیل می آید تعمق روا داریم .
۱) امام محمدتقی (ع ) در این رهنمود از تمثیل و تشبیه بهره می برد . از این طریق به اهمیت شیوه مزبور در ایجاد ارتباط با مخاطب واقف می گردیم و متوجه می شویم که تمثیلات و تشبیهات در زودتر و بهتر منتقل کردن حقایق و واقعیت ها اهمیت و نقش بسیار مهمی ایفا می نمایند.
تفاوت این کلام که « آدم های شرور ظاهری زیبا و باطنی زشت دارند » با این کلام که « آدم های شرور همچون شمشیر ظاهری درخشنده دارند و اثری نامطلوب و آسیب رسان » در این است که عبارت دوم ـ که آمیخته با تمثیل است ـ سریع تر مخاطب را به واقعیت های تلخ نهفته در رفتار و کنش اشرار رهنمون می شود و او بهتر و عمیق تر درمی یابد که شروران از چه ماهیتی برخوردار می باشند. به دیگر سخن مخاطب به گونه ای ملموس واقعیت وجودی اشرار را در می یابد و بدون آنکه نیازی به استدلال و بحث نظری داشته باشد سریع متوجه می شود که اشرار از چه ماهیت خطرناک و زیانباری برخوردار می باشند.
۲) در این تمثیل آدم های شرور و لاابالی به شمشیر تشبیه می شوند . شمشیر دو مشخصه و خصوصیت بارز دارد . اولا درخشنده و روشن است و در اثر نداشتن تیرگی و زنگ همواره برق می زند و چشم را به خود جلب و خیره می کند. ثانیا تیز و فرورونده و نابودکننده می باشد.
آدم های شر و بدکردار همین گونه اند : ظاهری خوب و موجه و زیبا دارند ولی باطنی خبیث و پست و خطرناک . ظاهرشان به گونه ای است که کمتر کسی می تواند به این نتیجه قطعی برسد که اینان آفت زا و زیان رسان می باشند و به همین دلیل بسیارند افرادی که تحت تاثیر ظاهرهای موجه و جذب کننده اشرار قرار می گیرند و فریب می خورند و به دام می افتند و آسیب و زیان می بینند. این فریب خوردگی تا آنجا شدت و فزونی می یابد که بعضی از افراد با آدم های شرور پیوند دوستی برقرار می کنند و این شمشیرهای هلاکت بار را همواره بر بالای سر خویش آماده نگه می دارند!
۳) « اشرار » انواع و اقسامی دارند که در یک نگرش کلی می توان آن را به اشرار اقتصادی اشرار اجتماعی و اشرار سیاسی تقسیم بندی نمود.
« اشرار اقتصادی » کسانی هستند که به مال و ثروت مردم جامعه دست می یازند و حاصل زحمات طولانی آنان را یکباره به غارت می برند و نه تنها دزدی و حرامخواری و خیانت به اموال مردم را زشت و نکوهیده نمی دانند که امری ممدوح و پسندیده تلقی می کنند تو گویی دیگران وظیفه دارند با فعالیت های وقفه ناپذیر اقتصادی به کسب مال و ثروت مشروع و حلال بپردازند و اشرار بیایند و حاصل کار تلاش آنان را چپاول کنند!
« اشرار اجتماعی » کسانی است که اولا برای مردم جامعه مزاحمت ایجاد می کنند و امنیت و سلامت آنان را مختل می نمایند و با نظم و سامان و قانون مخالفت و معارضه می کنند. ثانیا به گردنکشی می پردازندو قلدری می کنند و از این طریق به ضرب و جرح افراد می پردازند. ثالثا نوامیس مردم را هتک می کنند و مزاحمت برای آنان به وجود می آورند و به تعدی و تجاوز می پردازند.
عربده کشی زورگیری فحاشی چاقوکشی و سایر نمایش های مضحک مبتنی بر رفتار زشت « لات منشی » از دیگر جلوه های رفتار اشرار اجتماعی به شمار می روند.
« اشرار سیاسی » از اشرار اقتصادی و اجتماعی خطرناک ترند و رد پای آنان را در جریان ها و احزاب سیاسی و باندها و جناح ها می توان مشاهده نمود.
اشرار سیاسی به این دلیل از اشرار اقتصادی و اجتماعی خطرناک ترند که عرصه سیاست و قدرت دارای وسعت بیشتر می باشد و به میزان این وسعت و تشکیلات عریض و طویل دامنه نفوذ جریان ها و احزاب نیز گسترش می یابد و از همین جا مصادیق و صحنه های فتنه انگیزی و اختلاف افکنی با پی آمدهای وحشتناک آن روبه فزونی می رود. همچنین به همین دلیل و از همین جا « ترور فکری » صالحان کاردان با نشر دروغ و تهمت و فریب و نیرنگ شدت می گیرد و راه ها به بیراهه ها تبدیل می شود و افکار عمومی جامعه از حقایق و واقعیت های منحرف می گردد.
اشرار سیاسی به « ترور فیزیکی » نیز روی می آورند و در مواقعی که خودشان تشخیص می دهند چهره های شاخص را نشانه می روند تا جامعه و کشور را از افکار و طرحها و خدمت های صادقانه آنان محروم کنند.
پرخاشگری هتاکی حرمت شکنی استبداد رای زورگویی و دروغ بافی از مشترکات « اشرار اقتصادی و اجتماعی و سیاسی » محسوب می شود و آنان اگرچه در موضوع کار خود از هم جدا می باشند لکن در « ادبیات اخلاقی » در یک مسیر و با هدف واحد قرار دارند.
« اشرار سیاسی » از اشرار اقتصادی و اجتماعی خطرناک ترند و ردپای آنان را در جریان ها و احزاب سیاسی و باندها و جناح ها می توان مشاهده نمود.
اشرار سیاسی به این دلیل از اشرار اقتصادی و اجتماعی خطرناک ترند که عرصه سیاست و قدرت دارای وسعت بیشتر می باشد و به میزان این وسعت و تشکیلات عریض و طویل دامنه نفوذ جریان ها و احزاب نیز گسترش می یابد و از همین جا مصادیق و صحنه های فتنه انگیزی و اختلاف افکنی با پی آمدهای وحشتناک آن روبه فزونی می رود.
همچنین به همین دلیل و از همین جا ترور فکری صالحان کاردان با نشر دروغ و تهمت و فریب و نیرنگ شدت می گیرد و راه ها به بیراهه ها تبدیل می شود و افکار عمومی جامعه از حقایق و واقعیت ها منحرف می گردد .
پرخاشگری هتاکی حرمت شکنی استبداد رای زورگویی و دروغ بافی از مشترکات « اشرار اقتصادی و اجتماعی و سیاسی » محسوب می شود و آنان اگر چه در موضوع کار خود از هم جدا می باشند لکن در « ادبیات اخلاقی » در یک مسیر و با هدف واحد قرار دارند .

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی