نمادهای جاودانگی (تحلیل و بررسی نماد دایره در متون دینی و اساطیری)

انسان از روزگاران ازلی تا به امروز، در دنیائی به سر می‌برده است که همه چیز در آن در حال زوال و مرگ و نابودی بوده است؛ از این رو، همواره درجستجوی گریزگاهی بوده است تا بتواند از این حس زوال رهائی یابد و به گستره‌ای بی‌مرگ و جاودانه پناه ببرد.
آنچه توانسته است عطش جاودانگی انسان را فرو بنشاند، تصور یا ساختن نمونه‌های جاودانه است. در حقیقت، او به معنای جاودانگی، فرم و شکلی جاودانه می‌بخشد. به این ترتیب، اسطوره‌های گوناگونی گرد مفهوم و معنای جاودانگی شکل می‌گیرد. شاید بتوان گفت: ویژگی اصلی دیگر اسطوره‌ها نیز همین است؛ اسطوره‌ها همواره مفهوم و معنا را تبدیل به فرم و شکل می‌کنند تا قابل فهم و درک باشند.
ساختن نمونه‌های ازلی، هم می‌تواند به‌صورت تصور ذهنی باشد و هم به‌صورت آفریدن نمونه‌ای دیدنی. او باید شکلی برگزیند تا بتواند جاودانگی را در آن تصور کند؛ از این رو، هر گاه می‌خواهد چیزی بیافریند که به بی‌نهایت و جاودانگی منتهی گردد، باید آن را به شکل تصویرهای ازلی جاودانگی در آورد و اجزای دیدنی را با الگوهای نادیدنی، همانند سازد.

دکتر سعید بزرگ بیگدلی
هیبت‌الله اکبری گندمانی
علیرضا محمدی کله‌سر

منبع : گوهر گویا