چطور پهلوان شویم؟

دو تست برای امتحان دانش آموزان در نظر گرفته شده است. ابتدا شش تست در مدارس براساس سه ترم، هر ترم دو تست گرفته می شد که شامل:
پرش جفت، دو ۹*۴ متر- بارفیکس، دوی ۵۴۰ متر نیمه استقامت- دراز و نشست دوی ۴۵ متر سرعت- که رفته رفته این تست ها به چهار تست تعدیل پیدا کرد که شامل دوی ۵۴۰ متر نیمه استقامت و انعطاف پذیری و کشش بارفیکس خوابیده با دراز و نشست می باشد. بین مناطق نوزده گانه تهران به شکل اتفاقی از دانش آموزان مناطق بین ۹ تا ۱۷ سال تست هایی گرفته می شود تا تست های «ایفرد» به شکل بومی، ایرانی درآمده و از آنها براساس آماری، فراوانی مطلق آنها را به دست می آورند و آنها را به نرم درصدی و نمره تبدیل می کنند و در اختیار معلمین ورزشی قرار می دهند تا دانش آموزان را ارزشیابی نمایند و میزان آمادگی آنها را به دست آورند.
● آمادگی:
آمادگی چیست؟ توانایی انجام کار را آمادگی می گویند.
آمادگی دو بخش می شود:
۱) آمادگی جسمانی
۲) آمادگی حرکتی.
آن چه با سلامتی ارتباط دارد، آمادگی جسمانی است. آن چه به اجراء مربوط می شود آمادگی حرکتی است.
فاکتورهای آمادگی جسمانی:
۱) نیرو
۲) استقامت عمومی
۳) استقامت موضعی
۴) انعطاف پذیری.
فاکتورهایی هستند که با سلامتی ارتباط مستقیم دارند و با تمرینات مداوم از خستگی زودرس جلوگیری می نمایند و مقاومت بدن را بالا می برند.
۱) نیرو:
نیرو انرژی لازم جهت جابه جایی یا شتاب ضربدر جرم می باشد. نیرو چگونه اندازه گیری می شود؟ با نیروسنج، نیروسنج دستگاهی است که در پارک ها و شهرهای بازی جهت تفریح و سنجش نیرو نصب می گردد، اما در مدارس با بارفیکس اندازه گیری می شود. تعداد بارفیکسی که یک نفر می رود نیروی فرد محسوب می شود. بارفیکس دو نوع است که قبلا از دانش آموزان گرفته می شد. دومی بارفیکس خوابیده که هم اکنون در مدارس گرفته می شود تقویت نیرو با شنای سوئدی، بالانس کنار دیوار، روی بالانس راه رفتن و...
۲) استقامت عمومی:
استقامت عمومی تقویت سیستم هوازی است، تقویت سیستم تنفس و قلب و عروق می باشد. استقامت عمومی چگونه اندازه گیری می شود؟ با دوی ۵۴۰ متر نیمه استقامت که به وسیله کرنومتر زمان آن مشخص می شود و تقویت آن با دویدن های طولانی مدت آرام می باشد که در آن نبض بین (۱۳۰ تا ۱۲۰) است.
۳) استقامت موضعی:
تقویت عضلات شکم می باشد. دو قسمت دارد، قسمت بالایی شکم و قسمت پایینی شکم. استقامت موضعی چگونه اندازه گیری می شود؟ با دراز و نشست در مدت یک دقیقه. فرد هر چند تا دراز و نشست رفت استقامت موضعی فرد مشخص می شود. برای تقویت دراز و نشست قسمت بالایی شکم دست ها را ضربدری روی سینه قرار می دهیم تا ۳۰ درجه بالا می آییم به اندازه ای که ناف را ببینم، سپس به حالت اول برگشته در یک دقیقه برای تقویت قسمت پایینی شکم طاق باز دراز کشیده و پاها را تا ۹۰درجه بالا می آوریم، سپس تا آستانه زمین برده باز به حالت ۹۰درجه بالا آورده به مدت یک دقیقه تا استقامت موضعی شکم تقویت گردد.
۴) انعطاف پذیری:
روی یک پله ایستاده، بدون این که زانوها خم شود. هر چه قدر دست ها از پاها پایین تر رفت با خط کش اندازه گیری می شود. برای تقویت از حرکات کششی استفاده می شود.
آمادگی حرکتی: آمادگی حرکتی به اجرای تکنیک مربوط می شود. فاکتورهایش شامل: سرعت: قدرت، چابکی، تعادل، هماهنگی عصبی عضلانی می باشند.
¤ سرعت
سرعت حاصل به کارگیری نیرو در اجرای حرکات است در کمترین زمان. سرعت با دوی ۴۵ متر یا ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر اندازه گیری می شود. سرعت ۲۰درصد قابل افزایش می باشد. بیشتر ژنی است، تقویت آن با دوی ۱۰۰ و ۲۰۰ متر سرعت می باشد.
▪ قدرت
توانایی یک یا گروهی از عضلات در ایجاد نیرو قدرت می باشد. قدرت دو نوع انقباض در عضلات ایجاد می نماید:
الف) انقباض ایستا که در آن کار مکانیکی انجام نمی شود و مفصل حرکت ندارد.
ب) انقباض پویا که در آن مفصل حرکت دارد و کار مکانیکی انجام می شود و مقاومت یا شی جابه جا می شود. پرش جفت یکی از فاکتورهای آمادگی حرکتی است که به وسیله فردی که پشت یک خط ایستاده و پرش می کند از ابتدای خط تا آخرین نقطه فرد را با متر اندازه گیری می کنند و قدرت پویای فرد مشخص می شود. برای تقویت روی یک پله ۴۰ سانتی متری ایستاده یک پرش کوتاه یک پرش بلند انجام داده تا آستانه درد تمرین ادامه پیدا می کند.
▪ چابکی
تغییر مسیر یا تغییر جهت را جابه جایی می گویند. با دوی ۴*۹ متر اندازه گیری می شود و با دوی ۲۰ و ۳۰ متر رفت و برگشت تقویت می شود. فاکتورهایی مثل قدرت، سرعت، توان و زمان عکس العمل در تغییر جهت یا چابکی تأثیر دارند.
▪ تعادل
ایستادن روی یک پا بدون لغزش با اعتماد به نفس را تعادل می گویند. تعادل با حرکت فرشته اندازه گیری می شود و روی ریل راه رفتن، روی یک خط مستقیم حرکت کردن روی طناب راه رفتن تعادل را تقویت می کند. تعادل اعتماد به نفس را تقویت می کند.
۵) هماهنگی عصبی و عضلانی
کارکرد اعصاب و عضلات و ارگان های حسی و همکاریشان را هماهنگی می گویند. هماهنگی با طناب زدن در مدت زمان مشخص اندازه گیری می شود و با شنا و طناب زدن حرکات ریتمیک تقویت می شود.
آمادگی جسمانی یکی از رشته های ورزشی است که توجه ویژه ای باید به آن داشت، زیرا ورزش بزرگ شده، علم شده، و دارای بدنه بسیار قطوری شده و شاخ و برگ های فراوانی پیدا کرده که باید در مقوله رشد و توسعه آن را پیگیری نمود.

محمدجعفر حیدری

منبع : روزنامه کیهان