دوازده صندولی - The Twelve Chairs

سال تولید : ۱۹۷۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مایکل هرتسبرگ
کارگردان : مل بروکس
فیلمنامه‌نویس : مل بروکس، برمبنای رمانی نوشته ایلیا ایلف و یوگنی پتروف
فیلمبردار : دورد نیکولیتسی
آهنگساز(موسیقی متن) : جان موریس
هنرپیشگان : ران مودی، فرانک لانگلا، دام دِ لوئیز، بریجت برایس، رابرت برنال، دیوید لندر، دایانا کوپلند و بروکس.
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه.


«ایپولیت» (مودی) بر بالین مادرزن در حال احتضارش می‌فهمد که او تمام جواهرات خانوادگی را در آستانه انقلاب اکتبر، در یکی از دوازده صندلی اتاق ناهارخوری پنهان کرده، ولی «پدر فیودور» (د لوییز) هم پیش از او این خبر را شنیده است. «پدر فیودور» از یک طرف و «ایپولیت» - با جوانی به‌نام «اوستاپ» (لانگلا) که به‌زور خودش را وارد ماجرا کرده - از طرف دیگر، جست و جوئی طولانی را به‌دنبال تک‌تک صندلی‌ها آغاز می‌کنند. پس از آن که بالاخره معلوم می‌شود جواهرات قبلاً پیدا شده و خرج ساختمان مرکز تفریحات سالم کارگردان راه‌آهن شده است، «ایپولیت» ادای غشی‌ها را در می‌آورد تا «اوستاپ» از مردم پول جمع کند.
* این دومین فیلم بروکس، برخلاف آثار بعدی‌اش در هجو ژانرهای سینمائی، اقتباسی شباهت دارد که هرچند از نظر تکیه بیشتر بر شوخی‌های کلامی، به بقیه فیلم‌هایش شباهت دارد (تنها شوخی بصری قابل توجه فیلم، در همان دقایق ابتدائی اتفاق می‌افتد: «ایپولیت» که برای بوسیدن پیشانی مادرزن در حال مرگش خم شده، با مُهری که هنوز در دست دارد، عبارت «باطل شد» را روی صورت او ثبت می‌کند)، اما در مجموع موفق به‌نظر می‌رسد. د لوییز در نقش شخصیت منفی، جذاب‌تر از دو شخصیت اصلی فیلم (به‌خصوص لانگلا) از آب درآمده است. نسخه‌های سینمائی دیگری از این داستان در هالیوود، آلمان، آرژانتین و حتی کوبا ساخته شده است.